คลื่นชีวิต ตอนที่ 20
เวลาผ่านไป ที่ห้องทำงานของสาธิต สาธิตนั่งเหมือนคนที่กำลังจมกับโลกของตัวเอง พิเชษมองสาธิตแล้ว ถอนใจ เข้าใจกับภาวะความรู้สึกของสาธิต เอ่ยถามเพื่อน
“..แกคงไม่ทำกับคุณจีอย่างที่บอกคุณหญิงจริยาใช่ไหม?” สาธิตไม่ตอบยังนั่งนิ่งจมอยู่กับความเจ็บปวด
“แกกับฉันเจอคดีชนแล้วหนีมาตั้งเยอะ กี่คนวะที่รอดคดีแล้วยังตามดูแลเหยื่ออย่างคุณจี โดนแกด่า โดน ไล่เหมือนหมูเหมือนหมา คุณจีก็ยังพยายามช่วยแกกับคุณน้า คิดดีๆ ไอ้ธิต! กระสุนทุกเม็ดที่คุณจีเสี่ยงช่วยแกมัน เป็นกระสุนจริง และทุกครั้งที่เขาถูกยิง เขาเจ็บจริง และเกือบตายจริง” พิเชษเอ่ยเตือนเพื่อน สาธิตยืนฟังนิ่ง
“แกอย่าลืม แกเป็นทนาย แกก็มีเหตุผลแก้ต่างอุทรณ์ความผิดให้ลูกความแกได้ แล้วทำไมแกถึงอุทรณ์ ให้คุณจีไม่ได้??” พิเชษย้อนถาม
“ฉันจะให้โอกาสเขา?! ไม่ว่าคืนนั้นเขาจะหนีความผิดด้วยเหตุผลอะไร..ถ้าวันนี้..เขามาหาฉัน และยอมรับ ความผิดอย่างสมศักดิ์ศรี...ฉันจะให้อภัยเขา!” สาธิตจุก เหมือนโดนพิเชษชกเข้าทะลุอกเต็มๆ
“ไอ้ธิต..”
“แต่ถ้าคืนนี้เขามาหาฉัน..เพื่อเอาตัวมาแลกความผิด นั่นแปลว่า..โอกาสสุดท้ายที่ฉันให้..มันจบแล้ว!” สาธิตเอ่ยอย่างตัดสินใจแล้ว
เวลาต่อมา ที่คอนโดของจีราวัจน์
“อะไรนะ?!!..ป่านนี้จียังไม่กลับมาอีกเหรอ ?” จริยาพูดกับสุกี้ด้วยความไม่พอใจ จะหยิบมือถือโทรหา จีราวัจน์อย่างร้อนใจ
“อย่าโทรเลยครับ!” สุกี้เสียงแข็งห้ามจริยา จริยามองสุกี้
“ผมขอร้อง..ถ้าคุณหญิงไม่รักจี ก็สงสารจีบ้าง อย่าบีบบังคับจีไปมากกว่านี้เลยครับ จีไม่เคยรักใคร พอจะรัก..ก็เจอแบบนี้ เท่านี้จีก็เจ็บมากพออยู่แล้ว...ให้เวลาจีบ้างเถอะครับ” สุกี้สงสารและเข้าใจจีราวัจน์
จริยาชะงักมือที่จะกดโทรหาจีราวัจน์ แล้วหันไปมองหน้าต่าง ซ่อนความเจ็บปวดที่ตัวเองก็สงสาร จีราวัจน์ไม่แพ้สุกี้
“จี..แกอยู่ไหน ?” จริยาพึมพำ
ที่บ้านของสาธิต สาธิตกำลังนั่งด้วยสีหน้าเครียด สายตามองที่นาฬิกาเหมือนรอเวลา และภาวนาขอให้สิ่ง ที่ตนกลัว..จะไม่เกิดขึ้น ทันใดนั้น ! ท่ามกลางความเงียบ…ได้ยินเสียงรถขับมาจอดหน้าบ้านของสาธิต
จีราวัจน์นั่งนิ่งอยู่ในรถกำลังลังเลว่าควรจะเปิดประตูรถลงไปดีไหม? สาธิตยังนั่งที่เดิมหลับตา และกำมือ แน่น เหมือนพยายามภาวนาครั้งสุดท้ายว่า..จงอย่าเกิดขึ้น !
