แม่อายสะอื้น ตอนที่ 10
บทละครโทรทัศน์
บทประพันธ์ อนัญจนา
บทโทรทัศน์ สาวิตา
กองถ่ายละคร ช่างทำผมทำผมให้ดาวนิลเสร็จ “เรียบร้อยแล้วค่ะ”
ดาวนิลยกมือไหว้ “ขอบคุณค่ะพี่”
ดาวนิลลุกขึ้นยืนแล้วหันมา ช่างทำผมจับผ้าสไบให้ เห็นดาวนิลที่ดูสวยมาก หลิวหลิวเดินเข้ามา
“โอ๊ะ ตายแล้ว สวยมากกกกค่ะน้อง เกิด! รับรองงานนี้น้องต้องเกิดแน่ๆ” ดาวนิลยิ้ม
เห็นช่วงขาดาวนิลที่วิ่งหนีเข้าไปในป่า เห็นขาทหารที่วิ่งตาม ดาวนิลวิ่งล้ม ในมอนิเตอร์ ผู้กำกับนั่งมองอยู่ โดยมีหลิวหลิวยืนอยู่ข้างๆ “ว้าย ระวังค่ะ”
ผู้กำกับหันมามอง หลิวหลิวรีบเงียบ ดาวนิลจับขาแล้วหันไปมองทางที่ได้ยินเสียงคนวิ่งตามมา แล้วกัดฟันลุกขึ้นแล้ววิ่งต่อ เห็นดาวนิลวิ่งจนถึงริมบ่อน้ำ พวกทหารตามมาทัน ดาวนิลหันมา
“คิดว่าจะหนีพ้นเหรอ”
ดาวนิลมองทุกคนแล้วโยนห่อผ้าในมือไปที่เท้าหัวหน้า “อยากได้สมบัตินี่นักก็เอาไป”
หัวหน้าทหารพยักหน้า ลูกน้องหยิบห่อผ้าขึ้นมา
“คิดว่าพวกเราตามมาถึงนี่เพราะจะมาเอาแค่สมบัติแค่นี้เหรอ สร้อยที่คอนั่นถอดแล้วส่งมา”
ดาวนิลจับสร้อย “ไม่! ข้าไม่มีวันยอมให้สร้อยเส้นนี้ตกไปอยู่ในมือคนทรยศอย่างพวกแก” ทหารทำท่าจะขยับเข้ามา “และข้าขอสาปแช่งใครก็ตาม ที่มันกล้าอาจเอื้อมมาแตะต้องสร้อยเส้นนี้ มันผู้นั้นจะต้องพบทุกข์แสนสาหัส ทั้งในชาตินี้แล้วก็ชาติหน้า!”
“คัท!”
หลิวหลิวรีบเดินเข้าไปหาดาวนิล “เก่งม้ากก สวยม้ากกก ทำไมมีพรสวรรค์ทางการแสดงแบบนี้คะ”
ทีมงานเดินเข้ามา “เรียบร้อยแล้วค่ะ ไปเปลี่ยนเสื้อได้เลย”
“แต่ในบทเขียนว่าตัวละครตัวนี้จะโดนผลักตกลงไปในน้ำไม่ใช่เหรอคะ”
“ใช่ค่ะ แต่เดี๋ยวเราใช้สแตนด์อินเล่นแทนค่ะ
เสียงผู้กำกับโวยวาย “เฮ้ย! ใครให้เอาผู้ชายมาเป็นสแตนด์อิน!”
“น้องผู้หญิงเขาไม่ว่าง ไม่ได้หรอพี่ เห็นแค่ด้านหลังเอง”
