รีเซต

บทละครโทรทัศน์ ซีรี่ส์เลือดมังกร เรื่อง สิงห์ ตอนที่ 19 (ตอนจบ) หน้า 2

บทละครโทรทัศน์ ซีรี่ส์เลือดมังกร เรื่อง สิงห์ ตอนที่ 19 (ตอนจบ) หน้า 2
24 เมษายน 2558 ( 16:33 )
62.8K
1
ซีรี่ส์เลือดมังกร เรื่อง สิงห์ ตอนที่ 19 (ตอนจบ)
19 หน้า

ซิ่วเอ็งจับหน้าทรงกลดให้หันไปมองเจ้าสัวตง “เพราะมันเป็นฆาตกร! มันฆ่าอาเหลียงลูกชายอั๊ว!”

เว่ยตกใจมองเจ้าสัวตงอย่างงงงวยสับสน ทรงกลดมองไปที่เจ้าสัวตงอย่างไม่เชื่อ

“อาม่าเสียสติไปแล้ว!”

 ซิ่วเอ็งยิ้ม “อั๊วไม่ได้บ้า.. อาจู!” ซิ่วเอ็งส่งมีดให้อาจู แต่อาจูถอยหลังส่ายหน้าไม่ยอมรับมีดไว้

“แทงมัน! พ่อมันจะได้รู้ถึงความเจ็บปวดของอั๊ว!”

“หนูไม่ทำ!” 

ซิ่วเอ็งตบหน้าอาจูจนหน้าหัน “นังหลานเนรคุณ! เลือกผัวงั้นรึ!”

เว่ยตะโกน “ม่าๆ ม่าอย่าทำอย่างนี้เลย!”

ซิ่วเอ็งได้ยินเสียงเว่ยที่ทำให้ชะงัก แค่แวบเดียว แต่แล้วก็สาวเท้าเข้าไปหาทรงกลด ซิ่วเอ็งชูมีดด้ามยาวที่ยังมีคราบเลือดของเจ้าสัวตงอยู่ อาจูมองซิ่วเอ็งอย่างเสียวไส้ว่าจะทำอะไรทรงกลด 

“อาจู! หันหน้าไป!” ทรงกลดไม่อยากให้อาจูเห็นสิ่งที่จะเกิดขึ้น ซิ่วเอ็งจดปลายมีดตรงอกซ้ายของทรงกลด ทรงกลดมองอาจูอย่างบังคับ อาจูหันหน้าหนีไป อันขยับไปช่วยทรงกลดไม่ได้ เพราะมีสมุนเล้งล็อคตัวอยู่ ซิ่วเอ็งใช้ปลายมีดกรีดจากอกซ้ายเป็นทางเฉียงลงมาทำให้เสื้อฉีกขาดและเลือดไหลซิบๆ ทรงกลดบอกอาจู “อย่าหันมา”

อาจูหลับตาแน่น ได้ยินแต่เสียงเสื้อดังแควกที่โดนปลายมีด เจ้าสัวตงกับอันได้แต่มองทรงกลดโดนซิ่วเอ็งกรีดเนื้อสดๆอย่างทรมานใจ “เจ็บก็ร้องออกมา ร้องออกมา!!”

ทรงกลดกัดฟันแน่นไม่ยอมร้องแม้แต่นิดเดียว  ซิ่วเอ็งยิ่งโกรธคลั่งขึ้นไปอีก ซิ่วเอ็งเงื้อมือจะแทงที่หัวใจทรงกลด เจ้าสัวตงใช้แรงทั้งหมดที่มีตะโกน “อย่า!!”

อาจูรีบไปบังตัวทรงกลดไว้ ทรงกลดสะบัดตัวจากสมุนที่ล็อคตัวออกไปเพื่อกอดอาจูไว้

“ดี! จะได้ตายพร้อมกันไปเลย!” 

ทรงกลดรีบดึงอาจูให้ออกไปให้อยู่ด้านหลัง “ผมยินดีตาย! ผมขอตายแทนทุกคนเอง!”

“ไม่ได้นะครับ นายน้อย ใครถูกใครผิด ไม่มีใครรู้จริง!”

“อั๊วนี่ไงที่รู้ความจริง อึ้งตงกัวโกงอาเหลียงจนหมดตัว จนอีแขวนคอตาย อีต้องตายอย่างอนาถก็เพราะลื้อ!  อึ้งตงกัว!!” ซิ่วเอ็งถือมีดที่เต็มไปด้วยเลือดของทรงกลดชี้ไปที่เจ้าสัวตงอย่างเคียดแค้น

 

สิบปีก่อน ซิ่วเอ็งยืนกรีดร้องที่เห็นเหลียงแขวนคอตาย 

แล้วเง็กให้เพื่อนบ้าน 4 คนมาช่วยเอาศพเหลียงห่อเสื่อออกไป  ซิ่วเอ็งตีอกชกหัวเหมือนคนบ้าแล้วนึกขึ้นได้ รีบลุกวิ่งตามออกไป  ซิ่วเอ็งโหยหวน “อย่าเอาลูกอั๊วไป! อาเหลียง! อาเหลียง!” 

เง็กวิ่งตามมาทันจนกอดตัวซิ่วเอ็งไว้

“ม้า! เฮียเหลียงตายแล้ว ทำยังไงก็ไม่ฟื้นหรอก ม้าทำใจเถอะนะ”

“ให้อั๊วทำใจยังไง หา ! ลูกชายอั๊วตาย! ต้องทำใจยังไง ทำยังไง หา!!” ซิ่วเอ็งร้องไห้ฟูมฟายอยู่ตรงนั้นโดยไม่สนใจชาวบ้านมามุงดู 


19 หน้า