บทละครโทรทัศน์ ซีรี่ส์เลือดมังกร เรื่อง สิงห์ ตอนที่ 17 หน้า 6
ทรงกลดจับมือเจ้าสัวตงไว้ ไม่เข้าใจที่เจ้าสัวตงพยายามสื่อว่าไม่ให้ซิ่วเอ็งมาดูแล “ยังไงป๊าก็ต้องไปโรงพยาบาลนะครับ ไปให้หมอตรวจให้ละเอียด เราจะได้หาทางรักษาป๊าได้ ป๊าต้องหายเป็นปกติครับ เชื่อผมนะครับ ป๊า” ทรงกลดบีบมือให้กำลังใจเจ้าสัวตง
อาจูกับเง็กถือถาดอาหารกลางวันเข้ามา
“ขอบคุณนะครับ ม่า ที่ช่วยดูแลป๊าให้”
ซิ่วเอ็งยิ้มเย็นๆ “ไม่ต้องเกรงใจๆ เป็นหน้าที่ของอั๊วอยู่แล้ว”
ทรงกลดเดินออกไป โดยไม่สนใจมองอาจูแม้แต่น้อย อาจูได้แต่มองตามทรงกลด เง็กสังเกตสีหน้าเป็นกังวลของอาจู
อาจูกับเง็กเดินกลับมาทางตึกเล็ก
เง็กมองอาจูอย่างเข้าใจ “อย่าคิดมากไปเลย ตอนนี้นายน้อยมีตำแหน่งใหญ่โตค้ำคออยู่ แล้วอาป๊าอีก็มาเป็นเสียอย่างนี้อีก อีไม่มีเวลาจะมาเอาอกเอาใจลื้อหรอก”
“หนูไม่ได้ต้องการให้คุณทีมาเอาใจนะ ม้า หนูแค่อยากให้คุณทียอมให้หนูรับรู้ปัญหาของเค้าบ้าง”
“ลื้อเป็นผู้หญิง ลื้อจะช่วยอะไรได้”
“อย่างน้อยหนูช่วยรับฟังได้ แต่ตอนนี้คุณทีทำตัวห่างหนูไปทุกทีๆ..หนูไม่เข้าใจเลย”
เว่ยวิ่งเข้ามาด้วยท่าทีตื่นเต้น “แจ้จูๆ พรุ่งนี้เฮียทรงกลดนัดประชุมใหญ่ ผมขอตามไปด้วยได้มั้ย”
“นัดประชุมอะไร แจ้ไม่รู้เรื่อง” อาจูฟ้องเง็ก “เห็นมั้ย ม้า เว่ยยังรู้เรื่องมากกว่าหนูอีก”
“ไปแอบฟังใครเค้ามาอีกล่ะ แล้วม้าบอกตั้งกี่ครั้งกี่หนแล้วว่า ห้ามไปยุ่งเกี่ยวกับ”
เว่ยต่อประโยคให้ “พวกแก๊งเจ้าพ่อ..ตอนนี้ไม่ยุ่งไม่ได้หรอก ม้า แล้วยิ่งช่วงหน้าสิ่วหน้าขวานอย่างนี้ เราต้องหูตาไวเป็นพิเศษ ตกลงแจ้จูไม่รู้เรื่องที่เฮียทรงกลดนัดประชุมเหรอ” อาจูจะเดินออกไป
เง็กรีบห้าม “อย่าไปถามเลย ถ้านายน้อยไม่บอกลื้อ แสดงว่า อีไม่อยากให้ลื้อรู้ ลื้อดูเพลียๆนะ ไปพักเถอะ ไม่ต้องเดินไปส่งม้าหรอก”
“หมู่นี้เป็นอะไรก็ไม่รู้ หนูง่วงทุกบ่ายเลย”
“แล้วก็หิวได้ตลอด กินไม่หยุดปากเลย กินแต่ของหวานๆ ไม่กลัวอ้วนแล้วเหรอไง แจ้”
เง็กมองลูกสาวอย่างเพ่งพิศนิ่งคิด “ดูเพลียๆ แต่มีน้ำมีนวล หน้าตาเปล่งปลั่ง” เง็กถามจริงจัง “เลือดยังมาอยู่หรือเปล่า”
“อี๋ย..ม้าถามอะไรน่ะ” เว่ยสงสัย
“ม้า! ม้าคิดว่า หนูท้องงั้นเหรอ” อาจูนิ่งอึ้งเมื่อนึกถึงอาการต่างๆที่เปลี่ยนแปลงของตัวเอง