บทละครโทรทัศน์ ซีรี่ส์เลือดมังกร เรื่อง สิงห์ ตอนที่ 8 หน้า 3
ชายลึกลับเซกลับเข้าไปในมุมมืด ทรงกลดตามไปจะซัดด้วยท่อนไม้ต่อ ชายลึกลับหลบได้ทันอย่างคนรู้ทางกัน แล้วหันกลับมาแย่งท่อนไม้จากทรงกลด ทรงกลดกับชายลึกลับซัดกันไปมาจนท่อนไม้หลุดมือไป แล้วมาซัดกันด้วยมือเปล่า
สุดท้ายทรงกลดกระชากคอเสื้อชายลึกลับไว้ได้ ทั้งคู่หลุดออกมาจากมุมมืดสู่จุดที่มีแสงสว่างสลัวๆ ทรงกลดเงื้อมือจะชกหน้าเข้าให้แต่แล้วก็ต้องชะงักเมื่อเห็นว่าเป็นอัน “อาอัน!” ทรงกลดปล่อยมือจากอัน “เล่นอะไรของแก!”
“ไม่ได้เล่น! แค่อยากรู้ว่า นายน้อยจะสู้กับผมด้วยมือเปล่าได้ยังไง”
“แล้วเป็นไงล่ะ สุดท้ายฉันก็ชนะแกเหมือนทุกครั้ง”
“คราวนี้ผมอ่อนข้อให้ต่างหาก นายน้อยไม่เคยให้ปืนอยู่ห่างตัวเลย เวลาอย่างนี้ไม่น่าประมาทเลย” อาอันยิ้มมีนัย “ผมว่า มันต้องมีอะไรผิดปกติแน่ๆ!”
ทรงกลดระแวงหน่อยๆ “แกมาถึงนานแล้วหรือยัง”
“ก็นานพอที่ได้เห็นนายน้อยกับคุณจู”
ทรงกลดรีบเปลี่ยนเรื่อง “แล้วแกตามหาฉันเจอได้ยังไง”
“ผมสะกดรอยตามไอ้อิกมา ผมพยายามจะสกัดมันไว้ แต่พวกมันมากกว่าก็เลยได้แต่ตามหลังพวกมันมาเรื่อยๆ ตอนนี้พวกมันไปทางหมู่บ้านชาวเลโน่น ไม่น่าจะย้อนกลับมาทางนี้อีก”
“มีแกคนเดียวเท่านั้นที่รู้ทันฉันว่า ฉันจะเลือกหนีไปทางไหน” ทรงกลดตบไหล่อันอย่างพอใจ
“ผมแค่รู้ทัน แต่ไม่รู้ใจใช่มั้ยครับ เพราะคนรู้ใจอยู่โน่น” อันทำบุ้ยใบ้ไปทางข้างในศาลเจ้าร้าง อันแหย่ต่อ “ผมต้องขอโทษจริงๆที่มาขัดจังหวะ นายน้อยจะลงโทษผมยังไง ผมยอมทั้งนั้น! ผมคงไม่ต้องหลับตาก่อนใช่มั้ยครับ?”
ทรงกลดเก้อเขินที่รู้ว่าอันได้เห็นอะไรไปบ้าง ทรงกลดตบไหล่อันอีกครั้งและหนักกว่าเดิม “โชคดีนะที่ตอนนี้ฉันไม่มีปืนอยู่ในมือ!” ทรงกลดมองอันอย่างหมายหัว แต่อันยิ้มเฉยอย่างไม่เกรงกลัว
ทรงกลดกับอันเดินเข้ามาข้างในศาลเจ้า อันเดินตามหลังทรงกลดมา ทำให้ภาพดูคล้ายๆกับว่าทรงกลดถูกอันควบคุมตัวมา
“หยุดเดี๋ยวนี้นะ!” ทรงกลดกับอันหันไปตามเสียงแล้วต้องอมยิ้ม อาจูถือปืนไว้ทั้งสองมือด้วยมืออันสั่นเทาด้วยความตื่นเต้น อาจูถือปืนแบบง่อนแง่นๆและเมื่อเห็นว่าเป็น”อัน”ที่เข้ามากับทรงกลดก็แปลกใจ “คุณอัน!”
ทรงกลดกับอันเข้าประชิดตัวอาจูแล้วปลดอาวุธดึงปืนมาคนละกระบอกอย่างง่ายดายในพริบตา “ดีนะที่ปืนไม่มีกระสุน”
อาจูเหวอ “อ้าว! ไม่มีกระสุนหรอกเหรอคะ แล้วนี่คุณอันมาได้ยังไงคะ”
“เรื่องนั้นไม่สำคัญเท่ากับว่าเราจะออกไปจากที่นี่ได้ยังไง” อันหันไปทางทรงกลดเป็นการปรึกษา “ถึงพวกไอ้อิกจะตามนายน้อยไปผิดทาง แต่เราก็ไม่รู้ว่า มันจะวางคนรอดักเราไว้ที่จุดไหนบ้าง”
ทรงกลดเป็นห่วงอาจู “ลำพังเราสองคนคงหลบหลีกพวกมันไปได้ แต่นี่เรามีผู้หญิงมาด้วย ฉันว่ารอให้เช้าก่อนดีกว่า แล้วค่อยหาทางไปจากที่นี่”