รีเซต

บทละครโทรทัศน์ ซีรี่ส์เลือดมังกร เรื่อง สิงห์ ตอนที่ 16 หน้า 4

บทละครโทรทัศน์ ซีรี่ส์เลือดมังกร เรื่อง สิงห์ ตอนที่ 16 หน้า 4
21 เมษายน 2558 ( 16:44 )
62.8K
1
ซีรี่ส์เลือดมังกร เรื่อง สิงห์ ตอนที่ 16
22 หน้า

ทรงกลดอาศัยจังหวะนี้ ยิงเข้าไปที่ไหล่ของหมงจนต้องทิ้งมีดไป อาจูหลุดออกจากหมงได้ แต่บังตัวหมงไว้จนทรงกลดและอันยิงหมงไม่ถนัด หมงรีบวิ่งหนีออกไป ทรงกลดรีบไปดึงตัวอาจูมา โดยเง็กกับเว่ยรีบมาช่วยรับอาจูไป ทรงกลดกับอันเล็งปืนพร้อมก้าวไปเพื่อไล่ยิงหมงที่วิ่งหนีสุดชีวิต

ปอพยายามห้าม “นายน้อยครับ! นายน้อย!” 

ทรงกลดกับอันลดปืนลงอย่างเสียอารมณ์ “แปะปอจะห้ามทำไม?”

“คนไร้ค่าอย่างนั้น อย่าฆ่าให้เสียเกียรติ”

แต่อันยังเป็นกังวล “มันกลายเป็นหมาจนตรอกไปแล้ว เดี๋ยวมันได้มาแว้งกัดทีหลังได้นะ เตี่ย”

ปออธิบายเหตุผล “อย่าทำให้นายใหญ่ต้องเสียใจยิ่งกว่านี้เลย”

ทรงกลดกับอันจำต้องยอมฟังปอ  ทรงกลดนึกขึ้นได้รีบหันไปทางอาจูที่มีเง็กกับเว่ยประคองตัวไว้อยู่ ทรงกลดรู้สึกเจ็บปวดใจที่อาจูต้องมาเจ็บตัวครั้งนี้

 

ทรงกลดใช้สำลีที่ชุ่มยาเช็ดแผลที่คอให้อาจู “เจ็บมากมั้ย”

อาจูฝืนยิ้มให้ทรงกลด “ไม่เจ็บค่ะ ไม่เจ็บจริงๆ”

ทรงกลดเช็ดแผลอย่างเบามือ แต่อาจูอดนิ่วหน้าด้วยความเจ็บไม่ได้ 

“นี่นะ ไม่เจ็บ”

เง็กถือล่วมยาเดินเข้ามากับเว่ย “อั๊วทำแผลให้อาจูเอง” 

“ผมทำให้ดีกว่าครับ”

เง็กดุ “อั๊วทำเอง!” ทรงกลดต้องขยับตัวให้เง็กเข้ามาทำแผลให้แทน

“ใส่ยาเลยได้ยังไง ต้องล้างแผลให้สะอาดก่อน” เง็กล้างแผลให้อาจูด้วยสำลีชุ่มแอลกอฮอล์ อาจูอดซี๊ดปากเบาๆด้วยความแสบแผลไม่ได้ “เจ็บใช่มั้ยล่ะ”

อาจูรีบส่ายหน้าและฝืนยิ้มให้เง็กทันที “แสบนิดหน่อยเอง ม้า”

“โห..นี่แจ้จูเจ็บตัวมากี่ครั้งแล้วเนี่ย ถ้านับตั้งแต่โดนจับตัวไปพร้อมกับเฮียทรงกลดวันไหว้พระจันทร์..วันส่งตัวเจ้าสาว..” เว่ยนับนิ้ว “หนึ่ง..สอง..สาม” 

อาจูปราม “อาเว่ย!” อาจูมองทรงกลดอย่างเป็นห่วงความรู้สึก เง็กตั้งหน้าตั้งตาทำแผลให้อาจูด้วยสายตาที่เจ็บปวดยิ่งกว่าอาจูเจ็บแผล ทรงกลดมองเง็กที่ไม่ต่อว่าสักคำเดียว แต่เจ็บลึกยิ่งกว่าคำพูดใดๆ 

 

ซิ่วเอ็งเอาน้ำมันนวดมือเจ้าสัวตงด้วยสีหน้าเรียบเฉย ไม่ได้รับรู้ที่อาจูถูกหมงจับตัวไป เจ้าสัวตงจ้องมองซิ่วเอ็งอย่างหวาดหวั่น นิ้วมือของเจ้าสัวตงเริ่มขยับได้มากขึ้นและมีแรงยกมือขึ้นได้ 

ซิ่วเอ็งยิ้มเยาะ “อย่าเพิ่งดีใจไป ลื้อไม่มีวันกลับไปเหมือนเดิมหรอก!” ปอเดินเข้ามา ซิ่วเอ็งหันไปยิ้มดีใจกับปอด้วยสีหน้าจอมปลอม “นายใหญ่ขยับมือได้แล้ว ถ้าค่อยๆรักษาไป อีคงจะดีขึ้นเรื่อยๆ แต่คงต้องใช้เวลา” 


22 หน้า