รีเซต

บทละครโทรทัศน์ ภพรัก ตอนที่ 7

บทละครโทรทัศน์ ภพรัก ตอนที่ 7
23 พฤศจิกายน 2557 ( 20:49 )
1.4M
ภพรัก ตอนที่ 7
14 หน้า

“Only a life lived for others is a life worthwhile.”

“มีเพียงชีวิตเพื่อผู้อื่นเท่านั้นที่มีคุณค่าแก่การมีชีวิต” 

อัลเบิร์ต ไอน์สไตน์  นักวิทยาศาสตร์เอกของโลก

 

นกน้อยยืนตรงหน้าเจดีย์บรรจุกระดูกของนกยูงและเมียของนกน้อย นกน้อยวางสเตโทสโคปตรงหน้ารูปของนกยูงที่ติดกับเจดีย์ เขามองรูปนกยูงกับรูปเมียที่ติดอยู่ข้างๆ กันแล้วยิ้มด้วยดวงตาที่เศร้า

“อยู่กันสองคนแม่ลูกครึกครื้นกันเลยล่ะสิ พ่อเผาเงินเผารถไปให้ ก็อย่าเอาไปช็อปปิ้งเพลินล่ะ ..คราวหน้าพ่อจะเผาไอโฟนห้าเอสไปให้ แต่ถึงพ่อไม่เผาให้ สตีฟ จ๊อบก็เปิดขายที่โน้นอยู่แล้วเนอะ”

นกน้อยพยายามหัวเราะ แล้วรอยยิ้มของนกน้อยก็ค่อยๆ หุบเป็นรอยเศร้า น้ำตาไหล นกน้อยเอื้อมมือไปลูบรูปนกยูง “นกยูง..พ่อรู้แล้วว่าลูกไม่ได้ตายเพราะหลงผิดคิดเสพยาหนูตายเพื่อเกียรติและศักดิ์ศรีของลูกตำรวจ  พ่อภูมิใจในตัวลูกนะ”

นกน้อยซบหน้าร้องไห้กับเจดีย์ของลูกเมียอย่างโหยหา

 

เหยี่ยวเดินหาวถือถังสังฆทานมากับน้ำริน

น้ำรินเอ่ยเร่งเหยี่ยว “รีบเดินสิคุณ! เดี๋ยวก็ถวายอาหารไม่ทันพระหรอก แล้วอย่าลืมกรวดน้ำให้เจ้ากรรมนายเวรฉันด้วยนะ”

“กรวดยังไง? ชื่อจริงคุณผมยังไม่รู้เลย รู้แต่ชื่อ “น้ำ” ..”

“อุทิศส่วนกุศลให้เจ้ากรรมนายเวรของคนชื่อน้ำก็ได้”

“คนชื่อน้ำมีเป็นล้านๆ แล้วบุญแค่นี้จะถึงคุณเหรอ”

“ถ้างั้นคุณก็ต้องสืบประวัติให้รู้ซะทีว่าฉันเป็นใคร”  

“แน่นอน...ผมก็อยากรู้ไม่น้อยไปกว่าคุณหรอก ว่าไอ้ยอดชัดเจ้าพ่อยาเสพติดมันไปเกี่ยวข้องกับคุณได้ยังไง”

“นั่นสิ...ฉันก็อยากรู้ว่าตัวเองเป็นใครกันแน่? ทำไมถึงได้พัวพันทั้งกับยอดชัด ทั้งนกยูง”

“นกยูง? คุณรู้จักนกยูงด้วยเหรอ” 

“เอ้อ...ก็รู้จักนิดหน่อย”  

“มีอะไรที่ไม่ได้บอกผมรึเปล่า?”

“เปล่า... รีบเอาของไปถวายพระเถอะ ฉันรอตรงนี้นะ”


14 หน้า