รีเซต

บทละครโทรทัศน์ ภพรัก ตอนที่ 11 หน้า 5

บทละครโทรทัศน์ ภพรัก ตอนที่ 11 หน้า 5
28 พฤศจิกายน 2557 ( 14:10 )
1.4M
ภพรัก ตอนที่ 11
14 หน้า

 

”The best and most beautiful things in the world cannot be seen or even touched. 

They must be felt with the heart” 

“สิ่งที่ดีและงดงามที่สุดมองไม่เห็นด้วยตา สัมผัสไม่ได้ด้วยมือ หากแต่รู้สึกได้ด้วยใจ”

เฮเลน เคลเลอร์ กวีชาวอเมริกัน

 

เหยี่ยวพยายามทำใจแข็งขี่จักรยานมาจนถึงจุดที่เกิดอุบัติเหตุ เหยี่ยวทนไม่ไหว รีบก้มหน้าลงมองพื้น

เสียงแตรรถดังขึ้น เหยี่ยวเงยหน้าขึ้นมา เหยี่ยวตกใจรีบหักหลบรถบรรทุก รถจักรยานล้มลงข้างถนน

น้ำรินรีบวิ่งเข้ามาหาเหยี่ยว “เป็นอะไรรึเปล่า”

เหยี่ยวดึงตัวเองออกจากจักรยานที่ล้มทับตัว “ไม่เป็นไร”

“ฉันขอโทษ ฉันเห็นรถนั่นแล้วล่ะ แต่ฉันเตือนไม่ทัน”

“ก็บอกแล้วไงว่าไม่เป็นไร”

 น้ำรินเป็นห่วงเหยี่ยวอย่างจริงจัง เหยี่ยวเห็นสีหน้าท่าทางน้ำรินก็รู้สึกเอ็นดู  แอบอมยิ้มนิดๆ

“เจ็บตรงไหนรึเปล่า”  เหยี่ยวยกข้อศอกข้างที่ใช้ยันพื้นมาดู แล้วเห็นว่ามีรอยถลอก น้ำรินมองแล้วหวาดเสียว “แย่จัง ฉันช่วยทำแผลให้คุณไม่ได้ซะด้วยสิ”

“แผลแค่นี้เรื่องเล็กคอยดูแลแผลใจให้ผมดีกว่า” เหยี่ยวพูดแล้วจ้องหน้าน้ำริน แล้วยิ้มๆ เหมือนกำลังพยายามเปลี่ยนเรื่องเพื่อเปลี่ยนความรู้สึกตัวเอง

น้ำรินเขิน เสไปยิ้มทางอื่น น้ำรินหันมามองหน้าเหยี่ยว ทั้งสองคนสบตากัน ความรักถักทอเป็นสายใยเชื่อมโยงระหว่างคนสองคนเหนียวแน่นขึ้นทีละน้อยโดยที่น้ำรินและเหยี่ยวไม่ทันรู้ตัว

 เสียงแตรดังมาทางถนน รถของสงครามแล่นมาจอด สงครามเปิดกระจกรถลง ชะโงกหน้ามาถาม “เป็นอะไรรึเปล่าหมวด”

ชายหนุ่มลุกขึ้นยืน “เปล่าครับ”

“โอเค...เดี๋ยวเจอกันที่บ้าน” สงครามเคลื่อนรถออกไป 

น้ำรินเห็นเงาดำคล้ายคนนั่งอยู่เบาะหลังของรถสงคราม “ใครมากับผู้การคะ”

“ไม่มีนี่”

น้ำรินมองที่รถของสงครามก็ไม่เห็นมีใครแล้ว เหยี่ยวลุกมายกจักรยานขึ้น น้ำรินยังคงมองตามรถของสงครามไปอย่างคาใจ

 

ที่โต๊ะริมระเบียง  สงครามเลื่อนหนังสือตั้งใหญ่ทั้งภาษาไทยและภาษาอังกฤษ และสีน้ำกับเฟรมวาดรูปส่งให้ธารา “ผมกลัวคุณจะเบื่อก็เลยซื้อหนังสือมาฝากให้คุณหายเบื่อ” เธอประหลาดใจ “จำได้ว่าตอนเรียนปีสอง คุณเคยไปลงเรียนวาดรูปได้เกรดเอซะด้วย”

ธารานึกได้ แล้วหัวเราะ “มันตั้งนานแล้วนะคะ  ยังจำได้อีก” 


14 หน้า