บทละครโทรทัศน์ ภพรัก ตอนที่ 2 หน้า 5
เหยี่ยวอยู่บนถนนที่รถติดมาก พยายามขี่เมาเท่นไบค์ปีนฟุตบาทซ้ายป่ายลงมาทางถนนทางขวา แต่ก็ไปไหนไม่ได้สักเท่าไหร่
อีกด้านหนึ่ง เส่งกับลูกน้องขี่มอเตอร์ไซค์สามคันตามเหยี่ยวมาแบบไม่ให้รู้ตัว
เหยี่ยวขี่จักรยานมาติดอยู่ตรงไฟแดง มอเตอร์ไซค์เส่งปราดเข้ามาด้านข้าง โดยมีรถแท็กซี่จอดประกบจักรยานเหยี่ยวอยู่ซ้ายขวา เหยี่ยวจึงไม่รู้ตัว
ลูกน้องเส่งอีกสองคนประกบอยู่อีกด้านหนึ่งไกลออกไป เส่งกระชากปืนออกมา เหยียดแขนตรงกำลังจะยิงใส่เหยี่ยว นิ้วมือเส่งกำลังจะกดลั่นไก
ขณะที่เหยี่ยวยังไม่รู้ตัวมองตรงไปที่สัญญาณไฟ รอไฟเขียว
เส่งยิงออกไปเปรี้ยง! ... กระสุนค่อยๆ พุ่งมาหาเหยี่ยว
”หมวดเหยี่ยวระวังทางขวา!” เสียงน้ำรินร้องเตือน
“เฮ้ย!” เหยี่ยวตกใจเสียงน้ำริน ชายหนุ่มสะดุ้งหันเบี่ยงตัวซ้ายหลบ กระสุนพุ่งเฉียดแก้มเหยี่ยวไป ทะลุกระจกรถอีกคันแตกกระจาย!!
เส่งกับลูกน้องกระหน่ำยิงเหยี่ยวต่อไป แต่เหยี่ยวรีบปั่นจักรยานฝ่าไฟแดงสี่แยกออกไป เสียงรถกดแตรลั่น เบรกกันระนาว เส่งกับลูกน้องรีบขี่รถตามเหยี่ยวออกไป
เหยี่ยวปั่นจักรยานหนีพวกเส่งออกมา พร้อมๆ กับเหลียวไปทางด้านหลัง “ตามมาทำไม บอกว่าไม่ให้ตาม”
น้ำรินโผล่ออกมาตรงด้านหลัง คล้ายซ้อนท้ายเกาะหลังเหยี่ยวอยู่ “ไม่ได้ตาม มาเองบังคับไม่ได้”
เหยี่ยวเหลียวมองไปทางด้านหลัง เห็นมอเตอร์ไซค์ของเส่งและลูกน้องไล่ตามมาสามคัน เขาตัดสินใจกระชากปืนออกมา เหยียดแขนตรงยิงเข้าใส่มอเตอร์ไซค์ทั้งสามคัน เปรี้ยง...เปรี้ยง..เปรี้ยง...
กระสุนนัดหนึ่งโดนลูกน้องเส่งคันหนึ่งแม่นราวจับวาง รถมอเตอร์ไซค์ล้มคว่ำไป เหยี่ยวจึงปั่นจักรยานหนีต่อไป เส่งกับลูกน้องอีกคนขี่มอเตอร์ไซค์ตาม
เส่งกับลูกน้องระดมยิงเหยี่ยวที่กำลังปั่นจักรยานอยู่ตรงหน้า เปรี้ยง...เปรี้ยง...เปรี้ยง... ทั้งสองคนเห็นแต่ร่างเหยี่ยวที่กำลังปั่นจักรยานอยู่ แต่ไม่เห็นน้ำริน
“ว๊าย.. ว๊ายย .. ว๊ายยย” น้ำรินร้องอย่างตกใจตามเสียงปืนที่ยิงมา 3 เปรี้ยง
“จะร้องทำไมหนวกหู”
“ฉันกลัว”
“ผีอะไรวะกลัวโดนยิง ??”
น้ำรินค้อนเหยี่ยวนิดๆ เป็นทำนองก็บอกแล้วไงว่าไม่ใช่ผี..