รีเซต

บทละครโทรทัศน์ ภพรัก ตอนที่ 21 หน้า 4

บทละครโทรทัศน์ ภพรัก ตอนที่ 21 หน้า 4
8 ธันวาคม 2557 ( 11:10 )
1.4M
ภพรัก ตอนที่ 21
15 หน้า

น้ำรินค่อยๆลืมตา  มึนๆงงๆ แล้วค่อยๆลุกขึ้นมานั่ง

เหยี่ยวดีใจ  “น้ำ..”

เหยี่ยวโผเข้าหาน้ำริน  น้ำรินก็โผเข้ากอดเหยี่ยวด้วยแรงดึงดูดเข้าหากันโดยอัตโนมัติ

“ผมคิดว่าจะไม่ได้เจอคุณแล้ว” เหยี่ยวกอดน้ำรินไว้แน่น  แล้วบรรจงจูบที่ผมของน้ำรินด้วยความรัก    

“ฉันคิดว่าจะไม่ได้กลับมาหาคุณแล้ว”

“แล้วคุณไปอยู่ที่ไหนมา”

น้ำรินมีสีหน้างุนงง “ฉันไม่รู้ ... มันว่างเปล่า  จู่ๆ ความรู้สึกก็วูบดับไปแล้วก็กลับมาอยู่ที่นี่”

“สัญญานะว่าจะไม่ทิ้งกันไปไหนอีก”

ทั้งสองกอดกันแนบแน่นด้วยความรัก และความหวาดกลัวที่จะพลัดพรากจากกันอีก

สักครู่  เหยี่ยวก็รู้สึกตัว  ทั้งสองคนผละออกจากกัน “ตกลงมันเกิดอะไรขึ้น”

“ฉันก็ไม่รู้ อยู่ๆ ฉันก็รู้สึกปวดแสบปวดร้อนเหมือนโดนไฟเผา” น้ำรินคิดถึงความร้อนและทรมานเมื่อกี้แล้วหวาดกลัว เผลอเอามือลูบเนื้อตัวโดยไม่รู้ตัว

“แล้วตอนนี้ยังร้อนอยู่มั้ย”

“ไม่แล้ว … ทุกครั้งที่มีเรื่องร้ายเกิดขึ้นกับคุณ  ฉันจะรู้สึกร้อนๆ หนาวๆ  แต่นี่มันไม่ใช่....ฉันเจ็บปวดทรมานร้อนไหม้ไปทั้งตัว”  

“หรือมีใครทำอันตรายร่างของคุณ”

“ร่างของฉัน!!” น้ำรินคิดแล้วตกใจมาก

 

น้ำรินเดินนำเหยี่ยวลิ่วๆมาที่ศาลาวัด

“มาที่วัดทำไม” เหยี่ยวถามแต่น้ำรินไม่ตอบ 

แต่พอเห็นปริกนั่งพัดขนนกใส่ตัวอยู่ที่ศาลา น้ำรินก็รีบเข้าไปหา “ปริก....ช่วยด้วย”

เหยี่ยวงงมองไปรอบๆ “ปริกคือใคร”

ปริกลุกขึ้น เดินรอบตัวเหยี่ยว

“ที่ปรึกษาของฉัน”

“ ไม่เห็นมีใครเลย”

ปริกใช้พัดโบกที่ต้นคอของเหยี่ยว เหยี่ยวสะดุ้งเอามือลูบที่ต้นคอ “ลมมาจากไหน ใบไม้ก็ไม่กระดิก”

“ไม่เห็นก็ไม่ได้แปลว่าไม่มี...ตาเนื้อก็เห็นแต่กายเนื้อ  กายละเอียดจึงจะเห็นได้ด้วยใจ” ปริกพยักหน้าให้น้ำรินเดินตามมานอกศาลา

น้ำรินหันมาบอกเหยี่ยว “คุณรอตรงนี้นะ”

เหยี่ยวพยักหน้า น้ำรินเดินไปหาปริก

“หล่อนมีอะไรก็ว่ามา” 


15 หน้า