บทละครโทรทัศน์ ภพรัก ตอนที่ 5 หน้า 2
น้ำรินวิ่งพร้อมกับเหลียวหลังไปดูว่าปริกตามมาไหม เธอได้ยินเสียงลมพัดกระโชกดังมาจากศาลาวัดริมน้ำ เห็นพุ่มใบไม้บนต้นไม้โดนลมกระโชกต่อๆ กัน เป็นทอดๆ มาจากทางศาลาวัดริมน้ำ จนมาถึงต้นไม้ที่อยู่ใกล้ตัวน้ำริน ลักษณะเหมือนปริกเดินผ่านต้นไม้ต้นไหน จะมีลมพัดต้นไม้นั้นให้เอนลู่ไปตามทาง
เสียงปริกตะโกนกระหึ่มกึกก้องกว่าเสียงลมกระโชก “จะหนีไปไหน”
น้ำรินไม่รอช้ารีบวิ่งต่อทันที
เหยี่ยวเดินลงมาจากกุฏิหลวงตาเคี้ยงด้วยความรีบร้อนเป็นห่วงน้ำริน เหยี่ยวมองหาน้ำรินพร้อม ตะโกนเรียกหา “คุณ.. คุณอยู่ไหน“
น้ำรินวิ่งผ่านหน้าเหยี่ยว ฟิ้ว... เหยี่ยวมองตามน้ำริน “คุณ .. จะไปไหน กลับมาก่อน”
ทันใดนั้นเห็นร่างน้ำรินที่วิ่งไปไกล เหมือนโดนพลังบางอย่างดูดกลับมายืนตัวติดกับเหยี่ยว
น้ำรินโวยวายด้วยความกลัว “จะมาเรียกฉันอะไรตอนนี้” เธอหันไปมองทางเดินด้วยท่าทางร้อนรน “ผีมาแล้ว! วิ่งหนีเร็ว”
เหยี่ยวหันไปมองตามทางที่น้ำรินชี้ ไม่เห็นใคร “ผมไม่เห็นใครเลย”
แต่ในสายตาของน้ำริน เธอกลับเห็นปริกกำลังเดินเข้ามา
“หล่อนหนีฉันไม่พ้นหรอก“
น้ำรินตกใจกลัวปริก แล้วหันไปโวยวายใส่เหยี่ยว “คุณเห็นหรือไม่เห็นก็ช่าง ตอนนี้วิ่งก่อน”
เหยี่ยวพูดหน้าซื่อเพราะไม่เห็นผีจริงๆ แต่ดูเหมือนกวนทีน “คุณเห็นผี คุณก็วิ่งสิ”
“ฉันวิ่งไปไหนไม่ได้ตัวฉันติดกับคุณเนี่ย! วิ่งเร็ว!”
เหยี่ยวมองซ้าย มองขวา “แล้วคุณจะให้ผมวิ่งไปทางไหน”
น้ำรินมองปริกที่เดินเข้ามาใกล้มากขึ้นด้วยความกลัว “จะไปทางไหนก็วิ่งสักทางเถอะ!” เหยี่ยวมองซ้าย มองขวา แล้วตัดสินใจวิ่งไปทางปริกโดยที่เหยี่ยวไม่เห็นปริกแต่น้ำรินเห็น“เฮ้ย...จะวิ่งเข้าไปหาผีทำไมเล่า !!!”
เหยี่ยวชะงัก “เอ้า ก็ผมไม่เห็นผีนี่ คุณเห็น คุณก็บอกสิว่าจะให้วิ่งไปทางไหน”
น้ำรินชี้ไปทางออกจากวัด “ทางโน้น !”
เหยี่ยวรีบวิ่งไปทางออกวัด น้ำรินวิ่งตามไป ปริกเดินเข้ามามองตาม...ชะงักเมื่อเห็นหน้าน้ำรินชัดเจน ท่าทางเหมือนปริกรู้จักน้ำรินมาก่อน “หล่อนหนีฉันไม่พ้นหรอก !” ปริกมองตามน้ำรินกับเหยี่ยวไป
เหยี่ยววิ่งออกมาจากวัด โดยมีน้ำรินวิ่งตาม ท่าทางสองคนเหนื่อยหอบ น้ำรินวิ่งและคอยเหลียวหลังมองว่าปริกยังตามมารึเปล่า พอเห็นปริกไม่ตามมา จึงค่อยๆ ชะลอฝีเท้าลง น้ำรินร้องเรียกเหยี่ยว“หยุดวิ่งได้แล้ว! ผีมันไม่มาแล้ว”
เหยี่ยวหยุดวิ่งอย่างเหนื่อยหอบ “ไปทำอีท่าไหนให้ผีมันวิ่งไล่”