บทละครโทรทัศน์ ภพรัก ตอนที่ 14 หน้า 2
ปลาทูปอก ยายนวลกับปูอัดหยิบ ปลาทูปอก ยายนวลกับปูอัดหยิบ... จนเหลือผลไม้ชิ้นสุดท้ายปูอัดหยิบขึ้นมาอย่างรวดเร็ว แต่ยังไม่ทันเอาผลไม้ใส่ปาก
ยายนวลก็คว้าแขนปูอัดหมับราวกับตาเห็น “ข้าเอามาให้หนูแนน ไม่ใช่เอ็ง !”
ยายนวลแย่งผลไม้ชิ้นสุดท้ายจากมือปูอัดที่อ้าปากค้าง รอผลไม้ใส่ปาก
“ขอกินนิดหน่อยไม่ได้เลยนะยาย” ปูอัดบ่น
“นิดหน่อยของเอ็งน่ะล่อไปเป็นกิโลแล้ว” ยายนวลบอกพลางยื่นผลไม้ให้แนน “ชิ้นสุดท้ายสำหรับแฟนเจ้าเหยี่ยว”
ปูอัดหยอกอย่างหมั่นไส้ “โห...อวยกันน่าดู”
“หมวดแนนออกจากโรงพยาบาลคราวนี้ คงมีงานมงคลแน่เลย”
“ถ้าได้หนูแนนเป็นหลานสะใภ้ ยายทุ่มสินสอดไม่อั้น”
ปลาทู ปูอัด ส่งเสียงฮิ้วแซว แนนอมยิ้มเขินๆ ก่อนนึกขึ้นได้ “เหยี่ยวไปไหนคะ ?”
เหยี่ยวเดินอยู่บนหาดทรายริมทะเล ครุ่นคิดถึงพูดของยายนวล
”ถ้ารักหนูน้ำ ขอให้เลิกคิดได้เลย เพราะเมื่อไหร่ที่คดีจบ หนูน้ำก็ต้องกลับไปหาครอบครัวและคนรักของเค้า”
น้ำรินเองก็เดินครุ่นคิดนึกถึงสิ่งที่ปริกพูด อยู่บนหาดทรายริมทะเลเช่นกัน
“หล่อนแก้ไขอดีตที่ผิดพลาดไม่ได้ อนาคตจะเป็นยังไงก็ไม่รู้ สิ่งที่ทำได้ดีที่สุดคืออยู่กับปัจจุบันด้วยสติปัญญา เหลือเวลาอีกแค่ 9 วันพระ ถ้ายังตามหาร่างไม่เจอหล่อนก็จะกลับเข้าร่างไม่ได้อีกเลย”
เหยี่ยวหยุดเดิน สับสนกับความคิดของตัวเอง “คนกับผีรักกันไม่ได้ คนรักผีที่มีคนรักแล้วก็ไม่ได้” ชายหนุ่มกุมขมับปวดหัว “ทำไมมันวุ่นวายอย่างนี้ “
น้ำรินหยุดเดินอย่างตัดสินใจแล้ว “ฉันต้องหาร่างตัวเองให้เจอ... ฉันจะต้องรู้ให้ได้ว่าฉันเป็นใครกันแน่ !” น้ำรินมุ่งมั่น
ภพธรขับรถหรูด้วยความเร็วเข้ามาจอดหน้าบ้านพักริมทะเล เขาก้าวลงมาจากรถ โดยมีนกน้อยและตำรวจหลายนายจึงกรูเข้ามาขวาง
“ผมมาหาคุณอาธารา”
ตำรวจลูกน้องสบตานกน้อยว่าจะเอายังไง ดารณีเข็นรถเข็นให้ธาราออกมารับลมนอกบ้านพอดี
ธาราเห็นภพธรอึ้งตกใจ “ภพธร”