บทละครโทรทัศน์ เล่ห์นางฟ้า ตอนที่ 4 หน้า 2
บิวตี้กับแพท ผลักประตูห้องเข้ามาในห้องทำงานของหัวหน้าแผนกอย่างแรง ทำเอาหัวหน้าแผนกซึ่งกำลังแต่งหน้าทาปาก เตรียมกลับบ้าน ตกใจ
“ออกไปก่อน” แพทสั่ง
“อ้อ ค่ะ ค่ะ” หัวหน้าแผนกรีบลนลานออกไป
แพทหันมาถามบิวตี้ “ว่ามา เธอมาทำอะไรที่นี่”
“เดาไม่ได้เลยเหรอว่าฉันกำลังฝึกงานตามระเบียบของผู้บริหาร” บิวตี้ตอบแบบเหนื่อยหน่าย
“ฝึกงานอะไร ไม่เห็นรู้เรื่อง”
“ก็ฝึกงานผู้บริหารธนบวร ตามหลักสูตรที่พ่อฉันวางไว้ไง เธอไม่เคยฝึกเหรอ”
“ไม่เคย ฉันจบปริญญาโทด้านการเงินมาโดยตรงไม่จำเป็นต้องฝึก”
“เออจริงด้วย...” บิวตี้ภูมิใจขึ้นมาทันที “ชั้นลืมไป มันเป็นหลักสูตรเฉพาะสำหรับประธานบริษัทเท่านั้น พนักงานธรรมดาอย่างเธอไม่ต้องฝึก....”
แพทโกรธ “ฉันได้เป็นหัวหน้าฝ่ายด้วยความสามารถของตัวเอง ไม่ใช่ได้มาง่ายๆเพราะเป็นลูกเจ้าของบริษัทอย่างเธอ”
“ง่ายตรงไหน วันนี้ฉันลำบากทำงานในโรงงาน ทั้งเหนื่อย ทั้งร้อน ทั้งฝุ่น” บิวตี้เหลือบตามองแพทแล้วไปดึงๆ เสื้อให้ด้วยความหวังดี “ทำไมเสื้อเธอยับนักล่ะ ไม่สวยเลย ตรงนี้เลอะด้วย”
แพทโมโหปัดมือบิวตี้ออก “ยังพูดจาเพ้อเจ้อเหมือนเดิมนะ คนอย่างเธอจะทำได้ซักกี่วัน ไม่นานเธอก็เบื่อแล้วทิ้งปัญหาไว้ให้คนตามแก้อีกเช่นเคย”
บิวตี้ตอบอย่างจริงจัง “แต่คราวนี้ฉันเอาจริง ฉันจะกำจัดคนโกง คนคิดทรยศต่อบริษัทของเราออกไปให้หมด”
‘มันไม่ง่ายอย่างที่เธอคิดหรอก เธอกลับไปเดินแบบเถอะ ป่านนี้คนคงลืมภาพเธอหัวทิ่มตกเวทีแล้ว หรือไม่ก็อยู่เฉยๆ รอรับเงินเดือนดีกว่า”
“ไม่ ชั้นต้องทำให้ได้ คอยดูนะ ถ้าชั้นได้เป็นประธานจริงๆเมื่อไหร่ ชั้นจะเปลี่ยนแปลงอะไรหลายๆอย่างที่นี่ ชุดพนักงานก็ต้องสวยขึ้นไม่น่าเกลียดน่ากลัวแบบนี้ แล้วผู้บริหารของเรา” บิวตี้ดูชุดแพท “ก็ต้องแต่งตัวให้มันเป็นหน้าเป็นตาบริษัทกว่านี้อีก...”
แพทโกรธจัด“ชั้นจะฟ้องพ่อว่าเธอมันเป็นบ้าไปแล้ว”
บิวตี้พูดอย่างเจ็บปวดเมื่อนึกถึงอากรที่เธอเคยไว้ใจ “แม้แต่อากร พ่อของเธอ..ชั้นก็มีสิทธิ์จะไล่ออก...ถ้าเค้าทำอะไรที่มันผิดกับบริษัท...จำเอาไว้”
เสียงนาฬิกาดังเตือนเวลาให้บิวตี้รีบไป บิวตี้เห็นนาฬิกาใกล้จะ 6 โมงเต็มทีก็กใจมาก วิ่งหนีออกไปดื้อๆ
แพทโกรธจนตัวสั่น เรียกเสียงดังลั่น “บิวตี้เดี๋ยวก่อน ...เธอมัน...อกตัญญู...เลวที่สุด..”
แพทหวนนึกถึงความหลังเมื่อยังเป็นเด็ก แพทกับธีภพเล่นตัวต่อทำเป็นบ้าน ใกล้จะเสร็จอย่างสวยงาม