บทละครโทรทัศน์ สองรักสองวิญญาณ ตอนที่ 18 (ตอนจบ) หน้า 3
“ช่วยผัวด้วย...” ใบหน้าสัญญาบ่งบอกว่าความทรมานที่เขาเจอ ช่างทรมานกว่าการตายครั้งไหนๆ สัญญากำมือรัชนีแน่น รัชนีกำมือสัญญาตอบอย่างเป็นห่วง
วรานุชกังวล “คุณสัญญาท่าทางจะแย่แล้ว ทำยังไงดีคะคุณรัชนี!”
รัชนีคิดอะไรไม่ออก ไม่รู้จริงๆว่าจะหาใครมาช่วย หรือจะพาสัญญาไปรักษาที่ไหน
“..ผัวอยากกลับบ้าน....”
อนวัชปลอบ “ทำใจดีๆนะคุณสัญญา ผมจะพาคุณกลับบ้าน!”
ทุกคนรีบร้อน เตรียมพาสัญญากลับบ้านให้เร็วที่สุด
ทางด้านอ๋อมแอ๋มค่อยๆได้สติ ฟื้นขึ้นมา เห็นดาด้ายังสลบอยู่
“เจ็บไหม??” อ๋อมแอ๋มชะงักกับเสียงที่คุ้นเคย หันไปมองเห็นตุ๊นั่งอยู่เบาะหลัง
“ตุ๊!!! แก..แกตายแล้ว!!!”
“ใช่ครับ...อ๋อมแอ๋มใจร้าย ยิงตุ๊ทำไม??” ตุ๊หายแว้บอ๋อมแอ๋มเหวอมองหา หันไปที่เบาะข้างๆ เห็นตุ๊นั่งอยู่ตกใจ “ทิ้งสมบัติแล้วไปอยู่กับตุ๊เถอะนะ...”
“ไม่!!!” ตุ๊คว้าอ๋อมแอ๋มไว้แน่น เลือดค่อยๆไหลออกจากตา หู จมูก ปากตุ๊ สยดสยอง อ๋อมแอ๋มมองภาพตรงหน้าร้องด้วยความกลัว “กรี๊ดดดด”
“เราต้องอยู่ด้วยกัน ตุ๊รักอ๋อมแอ๋ม...”
“ไม่!!!” อ๋อมแอ๋มสะบัดสุดแรง แล้ววิ่งลงรถไป
อ๋อมแอ๋มวิ่งหนีมาตามทางแล้วสะดุดล้ม วิญญาณตุ๊มาใกล้และเร็วยืนข้างอ๋อมแอ๋ม “ตุ๊รักอ๋อมแอ๋ม...”
“ไป!!! ชั้นไม่ได้รักแก!! ชั้นไม่อยากเห็นหน้าแกไป!!!”
“ไม่อยากเห็นหน้าตุ๊เหรอ...ก็ได้...” ตุ๊หมุนหัวกลับไปด้านหลังอ๋อมแอ๋มมองอย่างอึ้ง ตุ๊ที่หัวยังหันผิดทางอ้าแขนหาอ๋อมแอ๋ม “ไม่เห็นหน้าแล้ว ยอมไปอยู่กับตุ๊ได้รึยัง??”
“กรี๊ดดด!!” อ๋อมแอ๋มหันเห็นรถขนนักโทษและรถตำรวจขับรถมา อ๋อมแอ๋มวิ่งตัดหน้ารถตำรวจทันที รถตำรวจและรถขนนักโทษเบรคกระทันหัน แต่เบรคได้ทันตำรวจกรูกันลงรถมา
พิชาญมองไป เห็นว่าเป็นอ๋อมแอ๋มหน้าตาตื่นวิ่งมาหาตำรวจ “คุณตำรวจค่ะ จับชั้นเลยค่ะ! จับชั้น!”
ตำรวจงงๆ ตุ๊ยังดึงแขนอ๋อมแอ๋มอยู่ อ๋อมแอ๋มปัดป้อง ตำรวจมองไม่เห็นวิญญาณตุ๊ สงสัยกับอาการอ๋อมแอ๋มที่ทำท่าปัดป้อง
“จับคุณข้อหาอะไร?”
“ข้อหาอะไรก็ได้ค่ะ จับเลยค่ะ!”
พิชาญยื่นหน้ามา “มันเป็นพวกเดียวกับผมเอง! ปล้นแล้วก็พยายามฆ่า...”