บทละครโทรทัศน์ สองรักสองวิญญาณ ตอนที่ 3 หน้า 3
“ที่แท้ นังหลานตุ๊ดก็หลอกทุกคนให้มาอยู่บ้านนี้นี่เอง ชิ๊! ร้าย! ร้ายเหมือนแม่มันไม่มีผิด งั้นยัยชืดนี่ก็เป็นเหยื่อสินะ...”
วรานุชเดินเข้าห้องมาปิดประตู รัชนีเดินทะลุประตูเข้ามาพูดกับวรานุชที่ไม่รู้เรื่อง “ท่าทางซื่อๆอย่างเธอถึงได้โดนหลานตุ๊ดชั้นหลอกไงยัยชืด เอาเป็นว่างานนี้ผีจะไม่ซ้ำเติมแล้วกัน สงสาร... นี่ ว่าแต่เธอเห็นผัวชั้นไหม?” วรานุชเดินไปเดินมาเหมือนหาของไม่เจอ เดินไปเปิดลิ้นชัก เห็นหัวรัชนีอยู่ในนั้น “ว่าไง? เห็นไหม ผัวชั้นน่ะ?”
วรานุชปิดลิ้นชักแล้วชะงักเจอฝุ่นเลยก้มเป่า ปรากฏฝุ่นเข้าตา “ว้ายย”
วรานุชรีบแหกลูกตา จะเอาคอนแทคเลนส์ออก รัชนีแว้บมามองงงๆ วรานุชใช้มือค่อยหยิบคอนแทกเลนส์ออกจากตา
รัชนีอึ้ง “หืย!!! เธอเป็นตัวอะไรกันแน่ยัยชืด!! หรือว่า!! เธอเป็นผี!!” รัชนีวิ่งหนีตาเหลือกทะลุประตูไป ครู่นึงนึกได้ โผล่กลับมา“ชั้นก็ผีนี่หว่า มาเซ้! มาสู้กัน!”
รัชนีมองวรานุช ที่ล้างคอนแทคเลนส์แล้วใส่กลับเข้าไปใหม่ ตาแป๋วโต รัชนีชะงัก ยื่นหน้าไปมองวรานุชที่ตาโตแบ้ว วรานุชลุกออกจากห้องไป
“หือ???? มันคืออะไร??? ใส่แล้วตาแบ๋วเชียว?? แต่สู้ชั้นไม่ได้หรอก ชั้นแบ๋วกว่าเยอะ” รัชนีเบิกตาตากลมโตถลนน่ากลัวพิลึก เห็นตัวเองในกระจก แล้วสะดุ้งตกใจตัวเอง “นี่ยัยชืด ตกลงเห็นผัวชั้นบ้างไหมหึ๊??”
เวลาพักกลางวัน พนักงานส่วนใหญ่ไปกินข้าว สัญญานั่งมองอนวัชที่แกะข้าวกล่องอยู่ อนวัชแกะข้าวกล่องมองรูปข้าวที่เป็นตุ๊กตาหมีแล้วยิ้มคิดถึงวรานุช หยิบโทรศัพท์กดไลน์หา
สัญญาชะโงกหน้าไปดูสอดรู้ด้วยความสนอกสนใจ ที่หน้าจอเขียนว่า “กำลังจะกินข้าว เลยคิดถึงนุชครับ”
ที่โทรศัพท์วรานุช มีข้อความไลน์เข้า วรานุชที่ตีแป้งอบขนมอยู่ละมือจากขนมหันมาที่มือถือ หญิงสาวอ่านข้อความแล้วยิ้ม
จู่ๆรัชนียื่นหน้ามาดูหน้าจอด้วย “ทำไร?”
วรานุชรีบพิมพ์ยุกยิกทันที รัชนีมองสนใจมาก
ที่มือถือของอนวัช สัญญาและอนวัชมองที่หน้าจอ เห็นข้อความวรานุชส่งกลับมา “คิดถึงเหมือนกันค่ะ กินข้าวให้หมดนะคะ ไม่งั้นนุชจะงอน”
อนวัชยิ้มๆ สัญญาสะดุ้งตกใจเริ่มที่จะเรียนรู้เกี่ยวกับไลน์ “เฮ้ยยย นี่คุยกับน้องนุชเหรอไอ้จืด? เจ๋งอ่า แต่ก่อนส่งจดหมายจีบสาวต้องรอกันตั้งหลายวัน ห๊ะๆๆ ทันใจแบบนี้แอบคุยกับกิ๊กสบายสิ...”
อนวัชพิมพ์ไลน์กลับ “งั้นจะกินให้หมดละนะครับ”
วรานุชอ่านข้อความที่อนวัชส่งกลับมาแล้วยิ้ม