รีเซต

บทละครโทรทัศน์ สองรักสองวิญญาณ ตอนที่ 5 หน้า 5

บทละครโทรทัศน์ สองรักสองวิญญาณ ตอนที่ 5 หน้า 5
18 เมษายน 2558 ( 23:47 )
226.7K
สองรักสองวิญญาณ ตอนที่ 5
11 หน้า

“มันใช่เวลามาร้องให้แม่ช่วยไหม!”

อ๋อมแอ๋มชะงักคิดอะไรบางอย่างได้

 

ตุ๊ดันพิชาญออก แล้วเคาะประตูมั่ง “อ๋อมแอ๋ม...เปิดประตูเถอะ ที่ทำผิดไปตุ๊ยกโทษให้ทุกอย่าง...รักคือการให้อภัยไงจ๊ะ”

พิชาญหงุดหงิดดันตุ๊กระเด็นไปให้พ้นทาง แล้วถีบประตูสุดแรง ประตูเปิดออก พิชาญเดินนำเข้าไป ยังไม่พ้นประตู อ๋อมแอ๋มโผล่มากับเจนนี่ ในมืออ๋อมแอ๋มถืออัฐิ 

“เรามีเรื่องต้องเคลียร์กันเจนนี่...”

“เคลียร์กับแม่มันไปก่อนแล้วกัน!!!”

อ๋อมแอ๋มกำผงกระดูกปาใส่ตาพิชาญทันที ทำให้พิชาญมองไม่เห็น เจนนี่เห็นอ๋อมแอ๋มปาอัฐิร้องกริ๊ดด้วยความเสียดายอัฐิแม่ อ๋อมแอ๋มรีบฉุดเจนนี่วิ่งหนี ลงลิฟท์ท่าจะช้า ตัดสินใจลงบันไดหนีไฟไปทันที สัญญาวิ่งตาม โดยมีตุ๊วิ่งตามไปในขณะที่พิชาญยังมองไม่เห็นเปะปะอยู่ เจ็บใจ

 

อ๋อมแอ๋ม เจนนี่วิ่งออกมาทางประตูหลังหอพัก สัญญาแว้บตามมาข้างๆ  อ๋อมแอ๋มคิดได้รีบหันไปหาไม้มาขัดประตูไว้ ก่อนที่ตุ๊จะตามออกมาได้  

เสียงตุ๊ดังออกมาจากหลังประตู “เปิดประตูให้ตุ๊ เราต้องหันหน้ามาคุยกันนะครับอ๋อมแอ๋ม! ชีวิตคู่ก็เหมือนลิ้นกับฟัน!!”

“ชีวิตคู่อะไรของแก! มโนไปคนเดียวทั้งนั้น! ชั้นสองคนควรจะได้อะไรที่เลอค่ากว่าหัวหน้าการ์ดคุมผับกับนักเลงกระจอกอย่างไอ้พิชาญ จำไว้!!!” 

สัญญายิ้มยืดเพราะรู้ว่าอ๋อมแอ๋มหมายถึงตนเอง เสียงตุ๊ร้องครวญครางเฮิร์ทดังลอดออกมา

เสียงพิชาญดังมาจากอีกทาง “ได้! แล้วชั้นจะจำไว้!!” 

อ๋อมแอ๋ม เจนนี่ได้ยินถึงกับอึ้ง เจนนี่ถึงกับตัวสั่น  สัญญาเห็นพิชาญตกใจ   พิชาญค่อยๆเดินเข้ามาใกล้สองสาวหน้าเหี้ยม

“อย่านะไอ้พิชาญ!” สัญญาดักหน้าพิชาญ เพ่งพลังจะเผยร่างให้พิชาญเห็น พิชาญเดินผ่านร่างสัญญาไปไม่ทันเห็น สัญญาเจ็บใจ “ทำไมหลอกคนมันยากจัง!! เอาไงดีเนี่ย!!!” สัญญาพยายามคิดก่อนที่แว้บหายไป   

พิชาญเดินมาหยุดตรงหน้าสองสาวที่ค่อยๆถอยจนไม่รู้จะถอยยังไงแล้ว สองสาวเริ่มกลัวๆ เจนนี่หลบหลังอ๋อมแอ๋ม 

“เมื่อกี้แกบอกว่า แกสองคนควรได้อะไรที่เลอค่างั้นเหรอ? ได้...เดี๋ยวชั้นจะจัดให้เอง..”

“อย่าทำอะไรอ๋อมแอ๋มนะเพื่อนพิชาญ!!!” พิชาญง้างมือจะซัด ทันใดนั้นมีมือใครบางคนมาจับแขนพิชาญห้ามไว้  พิชาญหันมองเห็นว่าเป็นกระเทยร่างยักษ์ แต่งหน้าฉ่ำ แต่งตัวเป็นหญิงยืนตระหง่านอยู่ อ๋อมแอ๋มกับเจนนี่ต่างพากันงงว่าใคร

“เป็นใคร! อย่ายุ่ง!” 


11 หน้า