บทละครโทรทัศน์ สองรักสองวิญญาณ ตอนที่ 11 หน้า 4
“รู้ไหมตอนอยู่กับมันเจนนี่อยากตายแค่ไหน...ตอนนี้แค่นึกถึงมัน เจนนี่ยังอยากจะอ้วก พิชาญช่วยทำให้เจนนี่ลืมทีสิ...”
พิชาญเริ่มมีทีท่าอ่อนลง ก้มลงจูบเจนนี่
สัญญามองด้วยความอึ้งและเสียใจ ไม่นึกว่าเจนนี่จะพูดถึงเขาแบบนี้ “เจนนี่....” ภาพตรงหน้าบาดตาเกินไป สัญญารับไม่ไหวหายแว้บไป
ในผับทุกคนสนุกสนาน แต่สัญญานั่งหงอยๆอยู่ที่โต๊ะราวกับคนอกหัก สัญญามองเห็นอ๋อมแอ๋มเดินมาทางตน สัญญาก็ดีใจ มีความหวัง ยังเหลืออ๋อมแอ๋ม อ๋อมแอ๋มหงุดหงิด เมื่อมาถึงโต๊ะที่สัญญานั่งอยู่ก็ลงนั่งข้างๆ ไม่เห็นสัญญา
“ถึงเจนนี่จะปันใจ แต่พี่ก็ยังเหลือน้องอ๋อมแอ๋ม....” ตุ๊โผล่มาหอมแก้มอ๋อมแอ๋มทันที สัญญาไม่พอใจ “ไอ้น้อง! เมียพี่ ทำงี้ได้ไงห๊า! ด่ามันเลยน้องอ๋อมแอ๋ม!”
อ๋อมแอ๋มยังต้องพึ่งตุ๊อยู่จำใจปั้นหน้ายิ้มหวานให้ “มาแล้วเหรอ?” สัญญาชะงัก งงที่อ๋อมแอ๋มก็หวานใส่ตุ๊ “แล้วเรื่องที่อ๋อมแอ๋มให้ไปทำน่ะ เรียบร้อยไหม?”
“เรียยร้อยสิจ๊ะ...เมียใช้ให้ทำเรื่องแค่นี้ ทำไมจะทำให้ไม่ได้...” ตุ๊ส่งห่อผ้าให้อ๋อมแอ๋ม
อ๋อมแอ๋มยิ้มรับมาเปิด ชูพระออกมาบังเอิญใกล้สัญญา สัญญากระเด็น “ต่อไปนี้ ผีเจ้าชู้ทุเรศตัวนั้นมันจะได้ไม่มายุ่งกับอ๋อมแอ๋มอีก!”
“อ๋อมแอ๋มของพี่...เกลียดพี่ขนาดนี้เลยเหรอ??” สัญญาเจ็บช้ำหนัก คอตกหายแว้บไป
อ๋อมแอ๋มมองห่อผ้าที่มีพระในมือ ตาวาว
เจนนี่ล้มตัวลงบนเตียง เหนื่อยอ่อน อ๋อมแอ๋มคลี่ห่อผ้าในห่อมีผ้ายันต์ด้วย อ๋อมแอ๋มส่งสร้อยพระให้เจนนี่ เจนนี่รับมางงๆแต่ก็ยกมือไหว้ “สาธุ...เอาพระเป็นที่พึ่งก็ดี ขอพรให้เราได้ติ๊บเยอะๆ”
“อีบ้า! ชั้นให้เราสองคนใส่พระเอาไว้ เพราะว่ามันจะได้ปกป้องเราจากผีรัชนีผีสัญญานั่น!”
“แต่เราไม่ไปยุ่งกับเค้า เค้าก็ไม่เห็นจะตามมาวุ่นวายกับเราเลยนะแก”
“ก็เพราะว่าเราจะกลับไปยุ่งกับพวกมันน่ะสิ!” เจนนี่ชะงัก “พรุ่งนี้ แกกับชั้นจะต้องไม่ลำบากอีกแล้ว ชั้นจะพาแกกลับไปเอาสมบัติที่บ้านอมตวงศ์...”
เจนนี่ยิ้ม ก็อยากสบายเหมือนกัน
สะพานแขวนไฟสวยงาม สัญญานั่งอยู่ที่ขอบสะพานน่าหวาดเสียว สัญญาเศร้าผิดหวังที่ทั้งอ๋อมแอ๋มและเจนนี่ไม่เคยมีความรักให้เขาเลยแม้แต่น้อย สัญญานั่งมองไปไกล เสียใจ “ไม่มีใครรักพี่จริงซักคน...ที่หวานกับพี่ก็เป็นเรื่องหลอกลวงทั้งนั้น....” สัญญาคิดถึงรัชนี เมียที่ไม่เคยโกหกเขา และให้อภัยเขาเสมอ “มีแต่เมียจ๋าคนเดียวที่รักจริง....ถึงจะดุจะด่า แต่ว่าเมียจ๋าก็ไม่เคยทำร้ายผัวซักครั้ง...”