บทละครโทรทัศน์ สองรักสองวิญญาณ ตอนที่ 17 หน้า 5
“ชั้นจะบอกความจริงเธอ ที่ผ่านมา ไม่ใช่เธอคนเดียวที่อยากได้สมบัติชั้น คนที่อยู่ในโรงเลื่อยนั้นก็อยากได้สมบัติชั้นเหมือนกัน”
ดาด้ารีบถาม “ใครคะ? มันเป็นใคร?”
“พวกเมียน้อยไอ้จืด”
“เมียน้อยคุณวัช แล้วทำไมพวกมันมีปืน นี่คุณป้าจะหลอกดาด้ามาตายใช่ไหมคะ?”
“ไม่ตายหรอก อย่าลืมสิ เธอมีลุงกับป้าอยู่นะ จะกลัวทำไม”
“ถึงเธอจะชั่ว แต่ยังไงเธอก็เป็นหลานชั้น...ปล่อยชั้นสิ ชั้นจะช่วยเธอเอง...”
ดาด้าชะงักลังเลก่อนที่จะตัดสินใจ “ก็ได้....แต่อย่าหักหลังดาด้านะคะ”
รัชนีสัญญาพยักหน้ารัว ดาด้าเอื้อมมือไปจะลบตัวอักขระที่รูป แต่ยังไม่ทันได้ลบเสียงอาคมก็ดังขึ้นมา “ไม่ต้อง!”
ดาด้าชะงักหยุดมือ สัญญากับรัชนีลุ้นๆ อาคมประกาศ “เรื่องนี้แค่ชั้นคนเดียวก็เอาอยู่....” อาคมหยิบมีดหมอออกมากำไว้แน่นออกเดินเข้าโรงเลื่อยไป ดาด้ามิกิเดินตาม
รัชนีสัญญาเจ็บใจที่ผิดแผน
สัญญากลุ้มใจ “ผิดแผน หลอกดาด้าให้ปล่อยเราไม่สำเร็จ”
รัชนีก็เป็นห่วงอนวัช วรานุช “แล้วเราจะออกไปช่วยไอ้จืดกับยัยเฉิ่มได้ยังไงเนี่ย!”
พิชาญโยนศพตุ๊ลงกับพื้น ใกล้กลุ่มอนวัช วรานุช อรพิณ ทั้งหมดพากันตกใจ อ๋อมแอ๋มยืนมองนิ่งๆ เพิ่งฆ่าคนครั้งแรก อนวัช วรานุช อรพิณมองศพตุ๊ กลัวๆ
อรพิณถาม “นี่พวกแกฆ่าเขาเหรอ!”
“ใช่ แล้วพวกแกจะเป็นรายต่อไป”
อ๋อมแอ๋มคิดๆ รู้สึกว่าเจนนี่หายไปนาน “เจนนี่ไปไหน?”
พิชาญชะงัก พิชาญลองคลำกุญแจที่เอวแต่ไม่เจอ สายตาพิชาญเห็นลูกกุญแจของตนร่วงอยู่ที่พื้น เดินไปหยิบ “เจนนี่ขโมยกุญแจชั้น คงคิดจะมาช่วยพวกนี้ นี่คงไม่รู้ว่าเป็นกุญแจบ้าน แล้วนี่มันไปไหน!”
เจนนี่ที่ตกลงมาลุกยืนไม่ได้เพราะขาเจ็บ ได้ยินพวกอ๋อมแอ๋มถามถึงก็ตกใจ พยายามเขยิบตัวเข้าไปใกล้ตัวอาคารให้พ้นสายตาคน
“นังเจนมันจะไปไหนก็ช่างมัน ตอนนี้เรารีบเผาพวกนี้ แล้วรีบหนีดีกว่า!”
เจนนี่ได้ยินก็ตกใจพยายามจะลุกขึ้นไปช่วยพวกอนวัช แต่ก็เจ็บขาลุกไม่ได้ เจนนี่เจ็บใจตัวเอง
อ๋อมแอ๋มหยิบไฟแชคขึ้นมาจุดแล้วน้ำมันไฟแช็คหมด ไฟแช็คไม่ติด อ๋อมแอ๋มหันซ้ายขวา เห็นกล่องไม้ขีด หยิบขึ้นมาจุด ไม้ขีดติดไฟ อ๋อมแอ๋มพิชาญถอยหลังไปยืนที่หน้าประตูเพราะไม่อยากโดนเปลวไฟเอง อ๋อมแอ๋มกำลังจะปาไปที่น้ำมันที่ราดไว้ทั่วห้องแต่ไม้ขีดก็ดับเสียก่อน อ๋อมแอ๋มชะงักส่วนพวกอนวัชลุ้นๆอย่างกลัวๆ
พิชาญดึงไม้ขีดไปจุดเองไม้ขีดติดไฟอีก แต่พอจะพาไปที่น้ำมันที่ราดไว้ ไฟก็ดับก่อน พิชาญงงเหวี่ยงไม้ขีดทิ้งไปนอกห้องอย่างหัวเสีย พิชาญจุดไม้ขีดอีกครั้ง จุดแล้วดับ จุดแล้วดับอยู่ 3 ครั้ง พิชาญโมโห