บทละครโทรทัศน์ ซีรี่ส์เลือดมังกร แรด ตอนที่ 8 หน้า 4
“เช้าเย็นครับ”
“ฟันล่ะ แปรงบ้างมั้ย”
กิตติซึ้ง “นี่คุณคิ้มเป็นห่วงผมถึงขนาดนี้เลยเหรอ” กิตติขยับตัวเข้าใกล้คณินอีกนิด
“เออ ไม่ต้องเข้ามา เอาเป็นว่านายกลับไปพักผ่อนเถอะ คืนนี้ฉันจะอยู่เวรเฝ้าป๊าเอง”
“ไม่ได้ครับ ผมจะละเลยหน้าที่ไม่ได้แม้แต่วินาทีเดียว คุณคิ้มต่างหากที่ต้องกลับบ้านไปพักผ่อน...” กิตติเข้าสวมกอดคณินด้วยความรักและเทิดทูน “หลับให้สบายนะครับหัวหน้า”
คณินผละตัวออกอย่างเร็ว รู้สึกพะอึดพะอม “ถ้าไม่อยากถูกไล่ออก รีบไปอาบน้ำซะ”คณินสั่งความเสร็จเดินไป
กิตติงง ทำไมต้องไล่ไปอาบน้ำ
คณินเดินเข้ามาหยุดข้างเตียงของเสี่ยเส็ง เสี่ยเส็งยังคงหลับ ไม่ฟื้น คณินเศร้า “ป๊า แปะสุง...ไม่อยู่กับเราแล้วนะ”
เช้าวันใหม่ กิตติคุมคนงานทำงานซ่อมแซมโรงสีอย่างขะมักเขม้น แพนเดินเข้ามา มองหาคณิน แต่ไม่เจอ
“อ้าวแพน มาแต่เช้าเชียว วันนี้อู้งานได้นะ”
“ทำไมล่ะ”
“คุณคิ้มไม่อยู่ เธอไปกรุงเทพฯ”
“ไปกรุงเทพฯ ทำไมกะทันหันจัง” แพนคิดในใจ คณินคงไปหาผู้หญิงที่ชื่อหงส์แน่ๆ “ถามอะไรหน่อยสิกิตติ”
“ว่ามา”
“รู้จักผู้หญิงที่ชื่อหงส์ ที่อยู่เยาวราชมั้ย”
“หงส์....อ้อ...คุณหนูหงส์ ทำไมเหรอ”
“สวยมั้ย”
“สวยสิ สวยที่สุดในเยาวราช เขาพูดกันว่าคุณหนูหงส์เปรียบเสมือน ‘ดอกโบตั๋นแห่งเยาวราช’ ถามทำไม รู้จักด้วยเหรอ”
“เปล่า แค่เคยคุยทางโทรศัพท์ เสียงเพราะดีเลยอยากรู้หน้าตาเป็นยังไง” แพนจะเดินไป
“เออ แพน ลืมบอก คุณคิ้มเธอสั่งเอาไว้ว่า ช่วงที่เธอไม่อยู่ แพนไม่ต้องมาทำงานที่โรงสี แต่ให้ไปดูแลเถ้าแก่ที่โรงพยาบาลแทน”
“อ้อ.....จ้ะ ฉันจะไปเดี๋ยวนี้” แพนรับทราบอย่างงงๆ แพนสีหน้าไม่ดี คล้ายคนอกหักรักคุดไม่รู้ตัว
คณะเชิดสิงโต กริชกำลังสอนเด็กๆในคณะฝึกเป็นแปะยิ้ม “ทุกตำแหน่งในคณะ สำคัญเท่ากันหมด ขาดใครคนใดคนหนึ่งไปไม่ได้”
“ผมรู้มาว่าแป๊ะยิ้มคนก่อนหน้านี้ถูกฆ่า จริงรึเปล่าครับ”
“ใครฆ่าเขาหรือครับนาย??”