บทละครโทรทัศน์ ซีรี่ส์เลือดมังกร แรด ตอนที่ 3
แพนนอนพลิกตัวไปมาบนเตียงนอนอย่างคนกังวล สับสน แพนจับริมฝีปากตัวเอง นึกถึงสิ่งที่คณินพูด
“ในบรรดาผู้หญิงเป็นร้อยที่ฉันเคยจูบมา เธอเป็นคนที่จูบได้แย่ที่สุด ลิ้นแข็งชะมัด ไหนบอกว่าช่ำชอง”
แพนใช้นิ้วชี้ถูริมฝีปากตัวเองแรงๆ อย่างเจ็บใจ “ทุเรศ!!! ไม่เท่เลยเรา....”
เช้าวันใหม่ ที่โรงสี เสี่ยเส็งและคณินยืนต่อหน้าคนงานประมาณ 20 คน เยื้องหลัง กิตติยืนเป็นการ์ด
เสี่ยเส็งประกาศ “นี่คือ อาคิ้ม ลูกชายคนโตของอั๊ว อีจะมาช่วยอั๊วดูแลโรงสีและดูแลพวกลื้อ”
คนงานทุกคนคำนับน้อยๆ ทักทายเจ้านายคนใหม่ ไทเหลือบสายตาจ้องมองที่หน้าท้องคณิน
คณินแนะนำตัว “ฉันสีข้าวไม่เป็นหรอกนะ แต่ฉันมั่นใจว่านอกจากเถ้าแก่เส็งแล้ว ฉันก็เป็นอีกคนที่รู้จักโรงสีนี้ดีกว่าใคร หวังว่าเราจะเป็นเพื่อนร่วมงานที่ดีต่อกัน” แพนมาสายรีบวิ่งเข้ามายืนข้างไท กระหืดกระหอบ คณินส่งสายตาเจ้าเล่ห์มองแพน มีความนัยบางอย่างในเชิงชู้สาว “และรักกันให้มากๆ”
แพนหันมองสบตาคณิน แล้วรีบหลบสายตาเพราะอาย
คณินและ เสี่ยเส็งนั่งด้วยกันที่โต๊ะตรงมุมห้องทำงาน มีกิตติยืนอยู่ไม่ห่าง
“ลื้อไม่เห็นหน้ามัน แล้วลื้อจำอะไรมันได้บ้างมั้ย ไฝ หูด สิว กระ ปานแดงปานดำ...”
“จำไม่ได้สักอย่าง จำได้แต่กลิ่นขี้เต่า ฉุนมาก”
เสี่ยเส็งทุบโต๊ะ “ไอ้บุ๊ง ไม่มีหมาตัวไหนนอกจากมัน”
กิตติสู่รู้ “เสี่ยบุ๊งขี้เต่าเหม็นหรือครับ”
“ไอ้บ้า อั๊วะหมายถึงมันแน่ๆที่สั่งการ” เสี่ยเส็งบอกกับคณิน “แต่เราไม่มีหลักฐาน”
กิตติเสนอ “ศาลเตี้ยเท่านั้นครับที่จะช่วยเราได้”
“จะศาลเตี้ยหรือศาลไคฟงก็ไม่สำคัญหรอก ป๊าไม่ต้องห่วง เพราะตราบใดที่ผมยังไม่ตาย มันต้องลงมืออีกแน่”
“เฮ้ย ลื้อพูดอย่างนี้ อั๊วยิ่งเป็นห่วง เรื่องอะไรไปเป็นเป้าให้มัน”
คณินเสนอ “ถ้าเป็นห่วง ก็ย้ายกลับไปอยู่กรุงเทพฯเหมือนเดิมก็สิ้นเรื่อง”
เสียงเคาะประตูดังขึ้น ก่อนแพนจะเดินเข้ามาพร้อมแฟ้มบัญชีในมือ
เสี่ยเส็งไม่ยอมหนี “ไม่ อั๊วะไม่หนี คนอย่างอั๊วะ เดินหน้าแล้ว ไม่มีวันถอยหลัง”
“แฟ้มรายละเอียดเกี่ยวกับบัญชีของเดือนนี้ค่ะเถ้าแก่”
คณินแกล้งฉุน “ฉันขอดูแฟ้มบัญชีย้อนหลัง 1 ปี ไม่ใช่ 1 เดือน”