บทละครโทรทัศน์ ซีรี่ส์เลือดมังกร แรด ตอนที่ 3 หน้า 3
แพนวางแฟ้มทั้งหมดลงบนโต๊ะ ฝุ่นตลบฟุ้งกระจาย “ไม่ต้องกันฉันเป็นพยานหรอกค่ะ เพราะฉันจะแจ้งความจับตัวเอง” แพนต่อยหน้าท้องของคณินตรงรอยแผลไปเต็มแรง...อุ๊บ!!! แผลเก่าถูกทะลวงโดยไม่ได้ตั้งใจ “ในข้อหาทำร้ายร่างกายคุณโดยได้ไตร่ตรองไว้ก่อน แต่สาเหตุมาจากการที่คุณดูถูกฉัน!!” คณินจุก ตัวงอ เจ็บเข้าไปถึงกระดูก แพนเกือบจะหัวเราะอยู่แล้ว ถ้าไม่เห็นเลือดที่ซึมบนเสื้อผ้าตรงหน้าท้องของคณินซะก่อน แพนตกใจ “เลือด!!!”
ที่ห้องทำงานแพน แพนพันผ้าปิดแผลรอบเอวให้คณิน
“ผู้หญิงอะไร หมัดหนักชิปเป๋ง ใครได้เป็นเมียโชคร้ายตาย”
“งั้นคุณสบายใจได้ เพราะไม่มีวันใช่คุณแน่”
“ดี โหงวเฮ้งอย่างนี้ แก่ไป ขี้บ่นแน่”
แพนพันแผลเสร็จ ก็ละมือไป “เสร็จแล้ว ฉันจะไปทำงานต่อล่ะ”
“เดี๋ยว”
“คุณไม่มีสิทธิ์ไล่ฉันออกนะ เพราะฉันไม่ใช่คนงานของโรงสี ฉันแค่มาทำงานขัดดอก”
“รู้แล้วน่า ฉันแค่จะเตือนเธอว่าอย่าลืมเย็นนี้ ตามสัญญา”
แพนนึกถึงสัญญาแล้วหน้าเสีย “ฉันไม่ได้ความจำเสื่อมค่ะ ไม่ต้องย้ำ”
แพนออกไป คณินยิ้ม ก่อนจะทำหน้าเจ็บปวดเพราะแสบที่แผลอีกหน
วันไหว้พระจันทร์ ที่ตลาดสด ผู้คนเลือกซื้อของคึกคัก วิภาดากำลังเดินเลือกซื้อผลไม้สำหรับไหว้เจ้าอย่างมีความสุข วิภาดากำลังจะหยิบส้มลูกหนึ่ง แต่กริชคว้าส้มลูกนั้นไปซะก่อน กริชยิ้มยื่นส้มคืนให้ วิภาดาหน้าตึงไม่รับ หันไปเลือกส้มลูกอื่นแทน
“ไม่ได้เจอกันนานนะวิ สบายดีนะ”
“ดีมาก จนกระทั่ง เห็นหน้านายนี่แหละ”
“เรามีผลกับวิขนาดนั้นเลยเหรอ”
“คน 2 ประเภทที่มีผลกับเรา คือคนที่เรารักและคนที่เราเกลียด”
“วิไม่ต้องบอกหรอก ว่าจัดเราไว้ในหมวดหมู่ไหน”
“รู้แล้วก็ไปไกลๆสิ”
“ไปได้ไง เรายังไม่ได้ซื้อผลไม้เลย”
วิภาดาหน้าหงาย “อ้อ เหรอ”
“พอถึงวันไหว้พระจันทร์ทีไร นึกถึงตอนเด็กๆ เราสองคน...”
วิภาดารีบตัดบทด้วยการสนทนากับแม่ค้าซะเลย “ทั้งหมดเท่าไหร่คะ” วิภาดารีบจ่ายเงินแล้วเดินออกไป กริชเดินตาม