บทละครโทรทัศน์ ซีรี่ส์เลือดมังกร แรด ตอนที่ 5 หน้า 4
ลูกน้องเดินเข้ามา “คุณหนูครับ มีคนมาขอพบครับ”
“ใครวะ!!!”
“แขกของผมป๊า” กริชถามลูกน้อง “เขารออยู่ที่ไหน” กริชเดินตามลูกน้องไป
เสี่ยบุ๊งมองตามลูกชายไปด้วยสีหน้าสะใจ “อีกไม่นาน อั๊วะจะได้ครอบครองทุกอย่างของมัน!!!” เสี่ยบุ๊งหัวเราะเอิ๊กอ๊ากชอบใจ
ภายนอกโกดังข้าวเสี่ยบุ๊ง กริชเดินเข้ามา พอเห็นคนที่มาหาก็ดีใจ “วิ!!!!”
วิภาดาหันมามองกริช หน้าตาบอกบุญไม่รับ “ไม่ใช่ลูกผู้ชายเลย !!!”
กริชงง “อะไรกันวิ มาถึงก็ใส่ เกิดอะไรขึ้น”
“ทำไมไม่ปกป้องคนที่ตัวเองรัก”
“คนที่เรารัก วิหมายถึง...”
“นายจะยอมปล่อยให้แพนแต่งงานกับคนอื่นจริงๆเหรอ ทำไมไม่ทำอะไรสักอย่าง ก็ไหนนายเคยบอกว่าจะพาแพนไปเซี่ยงไฮ้ไง แล้วยังรออะไรอีก”
“รออะไรงั้นเหรอ” กริชหัวเราะ “แพนให้วิมาหาเราเหรอ”
“เปล่า ฉันมาของฉันเอง เพราะฉันทนไม่ไหว ที่ต้องเห็นผู้หญิงที่น่าสงสารอย่างแพน ต้องทุกข์ใจไปจนตาย”
“แล้ววิคิดว่าแพนเขาอยากจะไปเซี่ยงไฮ้กับเราเหรอ”
“ไม่ต้องมาถามฉัน ไปถามแพนเอาเองแล้วกัน” วิภาดาหันหลังจะเดินไป แต่กลับหันมาอีกรอบ “นายเหลือเวลาไม่มากนะ เป็นลูกผู้ชาย กล้าๆหน่อย”
กริชยิ้ม “ขอรับคุณหนู เอ่อ แล้วตอนนี้แพนอยู่ที่ไหนล่ะครับ”
วิภาดามองหน้ากริช
เสี่ยเส็งคุยโทรศัพท์กับฮ้อ “น่าอาฮ้อ เราค้าขายกันมาตั้งนาน น่าจะหยวนๆให้กันบ้าง อาฮ้อๆ” ฮ้อวางโทรศัพท์ไป เสี่ยเส็งวางโทรศัพท์อย่างเครียด
ที่โตะทำงาน เสี่ยเส็งอาการหายใจไม่ออกกำเริบ รีบล้วงยาพ่นขึ้นมาสูด ไทที่แอบซุ่มอยู่หลังตู้เอกสารเห็นเข้าก็แปลกใจ “หมดอีกแล้ว ของยิ่งแพงๆอยู่ด้วย ดีนะที่มีสำรอง” เสี่ยเส็งทิ้งอันเก่าลงถังขยะ แล้วค้นอันใหม่ขึ้นมาจากกระเป๋า ไทมองที่ถังขยะ ตาวาว เสี่ยเส็งสูดยาพ่นได้ปื๊ดเดียว คนงานเคาะประตูเดินเข้ามา เสี่ยเส็งรีบเก็บของลงในกระเป๋าใบเดิม
“เครื่องสีข้าวมีปัญหาครับเถ้าแก่”
“อีกแล้วเรอะ” เสี่ยเส็งเดินนำคนงานออกไป
ไทขยับเท้าออกมา ยิ้มมุมปาก ก่อนหันไปที่กระเป๋าของเสี่ยเส็ง