บทละครโทรทัศน์ ซีรี่ส์เลือดมังกร แรด ตอนที่ 11 หน้า 4
“เสียงใคร?” ธามสงสัย
คณินอุทาน “แพน!”
“คุณไม่จำเป็นต้องทำเพื่อฉันขนาดนั้น ผู้หญิงอย่างฉันไม่มีค่าพอให้คุณจะลดตัวลงมา ยกเลิกเถอะ”
คณินอ้อนแพน “ไม่ได้ ยกเลิกได้ไง ทุกอย่างเตรียมการไว้หมดแล้ว”
“ไม่รักเขา ก็ปล่อยเขาไปเถอะ” ธามยุ
“ไม่ได้”
“ยกเลิก” แพนเน้น
“No!!!!”
ธามงง “อะไรของแกวะไอ้คิ้ม เขาเปิดทางให้ขนาดนี้แล้ว สรุป รักรึไม่รักวะ”
“ถึงไม่รักก็ต้องแต่ง เพื่อรักษาหน้าวงศ์ตระกูล ฉันกำลังทำหน้าที่ลูกกตัญญูอยู่โว้ย” คณินเอ็ดแพน “เธอก็เหมือนกัน หัดเป็นลูกที่ดีเสียบ้าง”
แพนโกรธจับจิตจับใจ “ค่ะ ฉันจะทำหน้าที่ลูกกตัญญูสักครั้ง แม้ต้องกล้ำกลืนฝืนใจ แต่ในฐานะภรรยา ฉันไม่รับปากว่าจะเป็นได้ดีแค่ไหน ฉันมันคนไว้ใจไม่ได้เสียด้วยสิ !!!” แพนวางเอกสารลงบนโต๊ะแล้วเดินออกจากห้องทำงานไป
คณินตะโกนตามหลัง “เดี๋ยวหัดให้ไม่ต้องห่วง”
ธามประชดขำๆ “ดูเหมือนชีวิตคู่ของแกจะเริ่มต้นได้ดีนะ”
“หวานชื่นเลยล่ะ” คณินเปลี่ยนเรื่อง “เอาเป็นว่า ถ้าแกมาไม่ได้ ก็ส่งตัวแทนมาละกัน”
“ได้ ถ้าไม่ว่างจริงๆจะให้เฉียงไป”
“ไม่ใช่ หมายถึงทอง!! หลายเส้นเลยจะดีมาก… เฮ้ย ต้องมาให้ได้นะเพื่อน” คณินหัวเราะอารมณ์ดี กลบเกลื่อนความเครียดตามสไตล์
โรงสีคณิน แพนเดินอารมณ์เสียเข้ามาในบริเวณส่วนด้านหน้าโรงสี เห็นคนงานกำลังทำงานกันอย่างขะมักเขม้น ไทที่กำลังโกยข้าวเปลือกลงถัง หันมองแพน สายตาแอบละห้อยนิดๆ
แพนบ่นกับตัวเอง “ไม่รักก็ต้องแต่งงั้นเหรอ”
ไททิ้งงานในมือ เดินเข้ามาหาแพน “ยินดีด้วยนะแพน ต่อไปต้องเรียกแพนว่าเถ้าแก่เนี้ย”
แพนเซ็ง “ก็ลองเรียกดูสิ จะไม่หันให้หรอก”
“อ้าว แล้วให้เรียกว่าอะไร”
“เรียกเหมือนเดิม ถ้ายังอยากเป็นเพื่อนกันอยู่”
ไทยิ้ม “ได้เหรอ กลัวคุณคิ้มเตะเอา” ไทนึกถึงตราเหยี่ยวแดง “เออ แพนถามอะไรหน่อยสิ แพนเคยเห็นเหรียญ” แพนตั้งใจฟัง แต่มนสิชาเดินรี่เข้ามาเสียก่อน โดยมีกิตติตามติด พยายามกันไว้
“อย่ามาขวาง ฉันจะมาหาคุณคิ้ม ใครหน้าไหนก็แยกเราสองคนไม่ได้”