บทละครโทรทัศน์ ซีรี่ส์เลือดมังกร แรด ตอนที่ 4 หน้า 3
“คุณไม่มีสิทธิ์จะทำแบบนั้น”
“คุณก็ให้สิทธิ์ผมสิ” คณินคว้ามือแพนไปจับ สายตาออดอ้อน
แพนสะบัดมือหลุด “ฉันไม่เข้าใจ คุณเองไม่ใช่เหรอ ที่เจ้ากี้เจ้าการจะส่งฉันให้เสี่ยบุ๊ง”
“ผมนี่นะ เจ้ากี้เจ้าการจะส่งคุณให้ตาแก่ตันหากลับ”
“ไม่ใช่คุณแล้วใคร คนทุเรศ”
“อุตส่าห์ช่วยกลับโดนด่า ถ้างั้นตอนผมเรียก ทำไมไม่หนีล่ะ”
“คุณจะให้ฉันหนีไปไหน”
“หนีไปกับผมไง”
แพนเรียกสติ “คุณคิ้ม!”
คณินจับมือแพนแล้วกุมไว้ “ผมแค่ไม่อยากให้คุณเป็นแบบนี้จริงๆไม่มีเหตุผลอื่น ไม่ต้องทำตามคำสั่งของใครอีกแล้ว ไปกรุงเทพฯด้วยกันนะ”
แพนตกใจ “คุณพูดอะไร”
“ผมอยากดูแลคุณ ผมไม่อยากให้คุณโดนตีอีกแล้ว เราหนีไปด้วยกันสักพัก แล้วค่อยกลับมาขอขมาป๊ากับม้า โทษนะ พ่อคุณขายคุณให้เสี่ยบุ๊ง เรากำจัดเสียบุ๊งออกไปแล้ว คุณไม่คิดว่าพ่อคุณจะไม่ขายคุณให้ใครอีกเลยเหรอ”
แพนอึ้ง “แต่....”
“ผมให้เวลาคุณหนึ่งคืน กลับไปคิดให้ดี พรุ่งนี้ เรือส่งข้าวจะออกจากท่าตอนฟ้าสาง ผมจะรอคุณที่จุดนัดพบนะ”
คณินลูบผมแพนอย่างรักใคร่ ก่อนจะเดินจากไป
แพนมองตามหลังคณินไปด้วยสายตาแห่งความสับสน ทั้งตกใจและดีใจระคนกัน
เสี่ยเป้งเดินหัวเสียออกมาจากบ่อน เสี่ยเป้งยีหัว “หมดตูด ได้หนี้เพิ่ม ทำไมดวงมันซวยยังงี้วะ”
“ป๊าทำแบบนี้ได้ยังไง !!!” มนชิตก้าวเข้ามา ด้วยท่าทางเข้ม เครียดและขึงขัง
เสี่ยเป้งรู้ว่ามนชิตหมายถึงอะไรแต่เฉไฉ “ทำอะไร”
“แพนเป็นลูกป๊านะ”
“เออ!!! อั๊วะถึงอยากให้อีสบายไง ลื้อไม่ต้องพูดอะไรแล้ว อั๊วะตัดสินใจไปแล้ว”
“ป๊าเห็นแก่ตัว ป๊ายอมขายลูกเพื่อจะเอาเงินมาถลุงที่บ่อน”
เสี่ยเป้งชี้หน้า “อย่ายุ่งกับอั๊ว” เสี่ยเป้งตบหน้ามนชิตด้วยความแรง จนหน้าหัน เสี่ยเป้งตกใจที่ตัวเองทำอย่างนั้น มนชิตก็อึ้งไม่แพ้กัน