บทละครโทรทัศน์ บ่วงอธิฏฐาน ตอนที่ 5 หน้า 2
“จันทรปุระ ค่ะ”
“เมื่อไรงบประมาณจะออกก็ไม่รู้ ไม่มีกำหนดลูก”
“พ่อคะ...แล้วอาณาจักร อาณาจักรหนึ่งล่มสลายไปได้เพราะอะไรบ้างคะ”
“ตามที่เก็บข้อมูลกันมา มันก็มีหลายสมมุติฐานนะลูก บางที่ก็เกิดโรคระบาด จนผู้คนต้องย้ายหนี บางที่ก็สายน้ำเปลี่ยนทิศทาง บางที่ก็เพราะภัยธรรมชาติอย่างภูเขาไฟ แผ่นดินไหว”
“แล้วตำนานจันทรปุระ ที่ว่าล่มไปเพราะคำสาปล่ะคะ”
“สมมุติฐานทางโบราณคดี ยังไงก็ต้องตั้งอยู่บนความน่าจะเป็นทางวิทยาศาสตร์นะลูก...”
“ตำนานก็คือตำนาน ยังงั้นใช่ไหมคะพ่อ” อธินพยักหน้า
ห้องครัวบ้านอธิน แกงในหม้อกำลังเดือด โยสิตาคนหม้อแกงอีกครั้งก่อนปิดไฟเตา เสียงโทรศัพท์เรียกเข้าดังขึ้น
โยสิตารีบมาดูโทรศัพท์แล้วกดรับสาย “สวัสดีค่ะ”
“ผมไม่ได้ทำให้คุณต้องตื่นใช่ไหม คุณโย” กฤตธรรีบถาม
“ฉันไม่เคยตื่นสายค่ะ ตื่นนานแล้ว”
“แล้วคุณจะมาทำงานไหมวันนี้”
“คิดว่าไม่ค่ะ วันนี้คงขอหยุดวันนึง”
“แล้วคุณทำอะไอยู่น่ะ”
“งานบ้านค่ะ สารพัดอย่างที่ต้องทำ คุณมีอะไรอีกรึเปล่าคะ ถ้าไม่มีฉันขออนุญาตวางสายนะคะ สวัสดีค่ะ” โยสิตาไม่รอปล่อยให้กฤตธรยื้อบทสนทนา กดวางสายทันทีอย่างโล่งใจ
หน้าบ้านกสินทร์ กฤตธรกดวางสายอย่างไม่คิดจะเซ้าซี้ เพราะจับได้ว่าโยสิตาพยายามรักษาระยะห่างและสร้างเกราะป้องกันตัวเอง...ก็อมยิ้ม กวินทร์เดินออกมาจากบ้านดูก็รู้ว่าจะออกข้างนอก
“จะไปไหน นายวินทร์” กฤตธรเอ่ยทัก
“ผมจะไปดูเมย์เขาหน่อยน่ะครับ”
“ดีแล้ว...เมย์เขาเป็นคนคิดมากขี้น้อยใจ อะไรที่ตามใจเขาได้นายก็ยอมๆ เขาหน่อยเถอะ อุตส่าห์รักกันมาตั้งหลายปี”
“เมย์เขาอาจทำงานหนักเกินไปด้วยมังครับ เลยเครียดสะสม”
“ก็เป็นไปได้ งานจนถึงครึ่งปีหน้านายก็วางไว้เรียบร้อยแล้วนี่ หาเวลาพากันไปเที่ยวเปิดหูเปิดตาบ้างก็ดี พี่ว่า..”
“ครับพี่กฤต ผมจะลองคิดดู” กวินทร์เดินออกไปที่รถ
บ้านอธิน ปารมีเดินเข้ามา หิ้วถุงกับข้าวของสดหลายอย่าง “พ่อหวัดดีค่า..” ปารมียกมือไหว้อธิน
“อ้าวผักบุ้ง หวัดดีลูก ไปยังไงมายังไงล่ะ หายหน้าไปนานเลย”