บทละครโทรทัศน์ บ่วงอธิฏฐาน ตอนที่ 5 หน้า 3
โยสิตาออกมาช่วยรับถุงของจากปารมี
“วันหยุดหนูน่ะค่ะ รอบหน้าเปลี่ยนไปเข้ากะกลางวันแล้วด้วย ได้กลับมาใช้ชีวิตแบบคนปกติซะทีค่ะ”
“ซื้ออะไรมาเยอะแยะเชียวแก” โยสิตาเอ่ยทัก
“ของสดให้แกโชว์ฝีมือวันนี้ไง”
ในห้องโยสิตา ภาพจอคอมพ์ที่เป็นภาพโยสิตากับกฤตธรกำลังจะลอยกระทงกันที่ปารมีเป็นคนถ่าย มีบุษกรร่วมอยู่ลางๆ ปารมีจ้องมองตาค้าง
“แกคิดว่าไง” โยสิตาถามความเห็น
“เฮ้ย..ตอนฉันถ่ายมันไม่มีใครจริงๆ นะแก..แกจำได้ไหมตอนแรกจะถ่ายแต่ฉันบอกว่ารอก่อนมีคนอยู่ในเฟรม ฉันดูจนแน่ใจแล้วว่าไม่มีใครถึงได้ถ่าย”
“แล้วแกดูอันนี้” โยสิตาหารูปแล้วคลิกเปลี่ยนภาพ ภาพศิลาจารึกที่ถ่ายติดบุษกรที่ไซท์งานขุดค้นฯ“แล้วแกคิดว่าไง” ปารมีเพ่งมอง โยสิตาช่วยซูมใกล้ๆ เข้าไปที่บุษกร
“เฮ้ย...ดูยังไงผู้หญิงคนนี้ก็คนเดียวกันนะไอ้โย แล้วมาโผล่ที่นี่ได้ยังไง”
“นั่นแหละ แกต้องช่วยฉันคิด ยังไม่หมดนะแก..ยังมีอีก”
ภาพในจอถูกคลิกเปลี่ยนเป็นภาพในงานลอยกระทง กฤตธรรับรองแขกแต่ในภาพมีบุษกรโผล่มาด้านหลัง กฤตธรครึ่งตัวบ้าง เสี้ยวหน้าบ้าง จนภาพสุดท้ายเห็นเต็มๆ
“เฮ้ย..ขนลุกน่ะ” ปารมีลูบแขน
“แกคิดว่าไง”
“คิดอย่างอื่นไม่ได้ นอกจาก...” ภาพถูกคลิกเปลี่ยนเป็นภาพการแสดง-บุษกรเดี่ยวๆ แต่ภาพลางๆ จางๆ จนถูกซูมเข้าไปที่หน้าที่แตกยับเป็นผี ปารมีรีบกดปิด เปลี่ยนโปรแกรมดูรูปทันที “เรื่องนี้ไม่ปกติแล้วละไอ้โย”
กฤตธรเปิดประตูเข้ามาในบ้าน แปลกใจนิดหน่อยที่บ้านไม่ได้ล็อค แต่ก็คิดว่าแม่บ้านคงเข้ามาทำความสะอาดเลยเปิดทิ้งไว้ กฤตธรเดินตรงไปที่ห้องทำงานของเกรียง เพราะความรู้สึกเหมือนมีคนอยู่ในนั้น ทันทีที่เปิดประตูเข้าไป... เกรียงหันมาพอดีในจังหวะของการคลุมผ้าปิดบังสิ่งหนึ่งไว้
“อาจารย์น่ะเอง ผมนึกว่าแม่บ้านเข้ามาทำความสะอาดครับ” กฤตธรเอ่ยทัก
“ผมขอโทษด้วยที่เข้ามาอย่างไม่ได้ขออนุญาต”
“อาจารย์ครับ..อาจารย์เข้าออกบ้านนี้ได้ตลอดเวลาอยู่แล้วครับ ตามสบายเลยครับ” กฤตธรจะเดินกลับออกมา
“คุณกฤต” เกรียงร้องเรียก
“ครับ อาจารย์”
เกรียงเดินออกมาจากห้องกับกฤตธร “เหนื่อยหน่อยนะครับ..งานเมื่อคืน”
“แต่ก็เรียบร้อยผ่านไปได้ด้วยดีครับ”