รีเซต

บทละครโทรทัศน์ บ่วงอธิฏฐาน ตอนที่ 11 หน้า 5

บทละครโทรทัศน์ บ่วงอธิฏฐาน ตอนที่  11 หน้า 5
Pannaput_tvs
17 สิงหาคม 2559 ( 12:16 )
186.5K
บ่วงอธิฏฐาน ตอนที่ 11
13 หน้า

เกศอาภานั่งฟังคำให้การของหญิงชาวบ้านอย่างไม่ลดละความสนใจ

หญิงคนที่สองเล่าเหตุการณ์ “พอให้นมเสร็จข้าวางลูกใส่เปล ชั่วก่อไฟหุงข้าวลูกข้าก็หายไปเสียแล้ว”

หญิงคนแรกอธิบาย “ข้าอุ้มลูกข้าอยู่ดีๆ นางก็เข้ามายื้อแย่ง”

หญิงคนที่สองรีบบอก “ข้าจำเสียงร้องลูกข้าได้”

หญิงคนแรกย้อน “เสียงร้องเด็กที่ไหนก็เหมือนกันทั้งนั้น”

หญิงคนที่สองคร่ำครวญ “เทวะเมตตา ได้โปรดเห็นใจข้า คืนลูกให้ข้าเถิด”

หญิงคนแรกไม่พอใจ “เจ้าเลี้ยงลูกไม่ดีเอง สัตว์ร้ายมันอาจจะคาบลูกเจ้าไปกินเสียแล้วก็ได้ เลิกกล่าวหาว่าข้าขโมยลูกเจ้าเสียที”

สูริยะ กัมพู ปุณณะ จนปัญญา

สูริยะรับปาก “เอาละ...พวกเจ้าเลิกถุ้มเถียงกันเสียที..อย่างไรเสียแม่ของเด็กก็ต้องมีเพียงคนเดียว ก่อนตะวันจะตกดินวันนี้ ข้าต้องหาตัวแม่ที่แท้จริงของเด็กคนนี้ให้ได้”

 

อริยะออกความเห็น “ลูกว่าไม่คนใดก็คนนึงต้องมาพูดความเท็จ”

บุษกรไม่พอใจ เสนอความคิด “มันบังอาจมากที่กล้ากล่าวความเท็จเบื้องหน้าองค์สูริยะ ลูกว่าประกาศให้มันรู้ว่าเรารู้แล้วว่าใครเป็นแม่ที่แท้จริง ให้ยอมรับผิดมาเสียก่อนจักต้องโทษโบย เพียงเท่านี้เรื่องก็จบลงได้โดยง่าย”

เกศอาภาคัดค้าน “แต่หากมิมีใครยอมรับผิดเล่า...อุบายตื้นๆนี้ มิยิ่งเป็นการหลู่เกียรติองค์สูริยะหรอกรึ”

บุษกรจ้องเกศอาภาอย่างไม่คิดว่าเกศอาภาจะกล้าค้านความคิดเธอ

สูริยะเห็นด้วย “ที่เจ้าว่ามาก็เป็นความจริง..แต่จักจัดการอย่างไรเล่า เรื่องวิวาทครั้งนี้จึงจักจบลงได้”

เกศอาภาอาสา “ขอเทวะเมตตาแลบารมีองค์สูริยะคุ้มครอง จักเป็นการก้าวล่วงอำนาจรึไม่ หากข้าจักขอเสนอตัวเป็นผู้ค้นหาความจริงเรื่องนี้”

 

หน้าเรือนสูริยะ เด็กทารกถูกวางอยู่ในเบาะเป็นของกลาง หญิงชาวบ้านคุกเข่าอยู่เคียงข้างกันกลางลานตัดสิน

เกศอาภาก้าวออกมา “ในเมื่อต่างฝ่ายต่างยืนยันว่าเด็กทารกเบื้องหน้านี้คือลูกของตนในขณะที่ความจริงคือทารกนี้มีแม่ได้เพียงคนเดียว เพื่อความเป็นธรรมแก่แม่ทั้งสอง จึงเห็นสมควรให้ใช้ดาบอันคมกริบผ่าแบ่งทารกผู้นี้ออกเป็นสองส่วนให้แม่แต่ละคน”

หญิงทั้งสองช็อกสุดขีด “กรี๊ด..ด..” ทุกคนในที่นั้นช็อคตะลึงอย่างคาดไม่ถึง

บุษกรได้ที “นางเป็นคนใจคอโหดเหี้ยมนัก ท่านพี่เห็นรึไม่”

“ขอองค์สูริยะเมตตา ออกคำสั่งด้วยเถิด” เกศอาภาขอต่อสูริยะ

สูริยะสั่ง “ทหาร..จงผ่าเด็กทารกนั่นออกเป็นสองส่วนเดี๋ยวนี้”

ทหารก้าวออกมา คมดาบในมือวาววับสะท้อนแสงแดดน่าหวาดเสียวน่าสะพรึงกลัว

บุษกรตอกย้ำอริยะ “เป็นการตัดสินอย่างโง่เขลา เบาปัญญาที่สุด..น้องมิเคยพบเห็น ท่านพี่จงคัดค้านเสียเถิด”

อริยะปฏิเสธ “ท่านพ่อออกคำสั่งแล้ว จักคัดค้านได้อย่างไรกัน”

ทหารเงื้อดาบขึ้นสุดแขนพร้อมจะฟันฉับทีเดียวขาดเป็นสองท่อน


13 หน้า