บทละครโทรทัศน์ บ่วงอธิฏฐาน ตอนที่ 3 หน้า 3
“อาจารย์เกรียงไล่ทำโค้ดกับข้อมูลมาเกือบสองปีแล้วก็ยังไม่หมด บางส่วนอยู่ในห้องโน้นครับ” โยสิตามองตามสายตากฤตธร เห็นห้องที่ปิดล็อคเอาไว้ห้องหนึ่ง โยสิตามีความหวังไม่จบสิ้น กฤตธรเอ่ยต่อ “บางอย่างคุณพ่อก็เอาไปไว้ในบ้านหลังใหญ่ แต่งบ้านน่ะครับ”
ห้องทำงานในบ้านใหญ่ กฤตธรเดินนำโยสิตาเข้ามา เกรียงเปิดตู้หนังสือหาข้อมูลทางประวัติศาสตร์บางอย่างอยู่
“อ้าวอาจารย์เกรียงมาแล้ว..สวัสดีครับ อาจารย์” กฤตธรยกมือไหว้
“สวัสดีคุณกฤต” เกรียงเอ่ยทัก
“คุณโย นี่อาจารย์เกรียง ที่ปรึกษาคุณพ่อผม” โยสิตาไหว้เกรียง เกรียงรับไหว้ “คุณโยสิตาเป็นช่างภาพ เธอจะมาถ่ายรูปของเก่าทั้งหมดที่คุณพ่อจะทำพิพิธภัณฑ์น่ะครับอาจารย์” กฤตธรแนะนำ
“อ้อ..ครับ..เหลืออีกนิดหน่อยที่ผมกำลังไล่ทำโค้ดหมายเลขกับข้อมูล”
“ในห้องนี้ คุณพ่อก็เอามาเก็บไว้หลายชิ้นนี่ครับอาจารย์”
“บางอย่างเพิ่งได้มา ก็อยู่แถวนี้แหละครับ อย่างชิ้นนี้” เกรียงเปิดลิ้นชัก หยิบบางสิ่งออกมาวางลงบนโต๊ะ เป็นเสี้ยวครึ่งหนึ่งของกำไลทอง
โยสิตามองสิ่งที่ปรากฏตรงหน้า แทบไม่เชื่อสายตาตัวเองหัวใจแทบหยุดเต้น อุทานโดยไม่รู้ตัว “จันทรปุระ”
กฤตธรแปลกใจ เกรียงมองหน้าโยสิตา เหมือนเวลาผ่านไปเนิ่นนานในความเงียบ โยสิตาเพิ่งรู้สึกตัวว่าตัวเองกลายเป็นเป้า
“คุณรู้ได้ไงว่าของชิ้นนี้เป็นจันทรปุระ” เกรียงทำสีหน้าแปลกใจ
“เอ่อ....คือ.....ดิฉันเคยอ่านหนังสือมาบ้างน่ะค่ะ”
“คนที่พอมีความรู้ความสนใจมาบ้าง ส่วนใหญ่จะเดาว่าเป็นทวารวดี แต่น่าแปลกใจนะที่จู่ๆ คุณพูดถึงจันทรปุระขึ้นมา”
“ดิฉันแค่เดาเอาน่ะค่ะ” โยสิตาฝืนยิ้ม แกล้งตีหน้าซื่อ
เกรียงเบนสายตาไปที่กฤตธรที่ยิ้มปลื้ม โยสิตาใจเต้นไม่เป็นส่ำ ที่ได้เจอหลักฐานสำคัญที่เป็นเบาะแส
หน้าบ้านกสินทร์ กฤตธรเดินออกมาส่งโยสิตาที่รถ
“พรุ่งนี้ฉันจะมาเริ่มงานเลยนะคะ”
“ดีใจที่ได้ยินอย่างนั้นครับ” โยสิตาแปลกใจจนต้องหันมามองหน้า กฤตธรยิ้มดีใจจนออกนอกหน้า จนโยสิตาไม่กล้าสบตานั้นนาน “จะให้ผมเตรียมอะไรไว้ให้บ้าง คุณต้องการผู้ช่วยรึเปล่า”
“ไม่จำเป็นค่ะ ฉันทำงานคนเดียวได้ ถนัดกว่าด้วยซ้ำที่ไม่ต้องมีใครมาวุ่นวายอยู่ใกล้ๆ”
“อ้าว...ตัดโอกาสหมดเลย..ผมตั้งใจจะสมัครเป็นผู้ช่วยซะหน่อยเผื่อจะได้เรียนรู้วิชาถ่ายภาพจากคุณบ้าง”
โยสิตาไม่ต่อปากต่อคำ เพราะอาจเพลี่ยงพล้ำเสียเปรียบได้ “พรุ่งนี้ฉันเข้ามาได้เลยใช่ไหมคะ ฉันหมายถึงจะเข้าออกบ้านนี้ต้องติดต่อประสานงานกับใครรึเปล่า”