บทละครโทรทัศน์ บ่วงอธิฏฐาน ตอนที่ 18 หน้า 5
“มี...ถ้าเจ้าไม่เปิดปากพูดมันออกมา”
“ข้าสัญญาว่าข้าจะเก็บเรื่องนี้เป็นความลับตลอดไปจะไม่มีใครรู้ พระชายาปล่อยข้าไปเถิด..ลูกเมียข้าคอยข้าอยู่...ข้าสัญญาว่าชาตินี้ ข้าจะไม่กลับมาเหยียบจันทรปุระให้ใครเห็นหน้าอีกเลย ความลับจะเป็นความลับตลอดไป”
“เจ้าพูดได้ถูกใจข้าทีเดียว” หมอหลวงฟูมฟายด้วยความกลัว อยู่ดีๆ เหมือนสะดุ้งเฮือกขึ้น แล้วรู้สึกเย็นวาบไปทั้งตัว มีดจิ้มเข้าพุง บุษกรชักมีดออกจากพุงหมอหลวง “ความลับจะเป็นความลับตลอดไป”
บุษกรแทงซ้ำเข้าไปอีกฉึก ร่างหมอหลวงร่วงลงกองกับพื้น มือบุษกรยังกำมีดแน่น กะซ้ำให้มั่นใจ ไกลๆเห็นแสงสว่างจากคบไฟเหมือนมีคนจะผ่านมาทางนี้ บุษกรรีบพาตัวเองหลบเข้ามุมหนึ่ง ก่อนจะหนีไป หมอหลวงกำลังจะขาดใจ
ปัจจุบัน ไซท์งานขุดค้น โยสิตาเป็นลมนอนหมดสติ เสียงเรียกของกฤตธรดังแว่วๆ “คุณโย...คุณโย” โยสิตาค่อยๆลืมตาพื้นขึ้นอย่างงงงัน ทุกคนรุมล้อมโยสิตาอยู่ โยสิตาเห็นกฤตธร “ฟื้นแล้วครับคุณอา...ฟื้นแล้ว”
“โย...เป็นยังไงบ้างลูก”
โยสิตาพยายามยันตัวลุกขึ้น
“อย่าเพิ่งรีบลุกก็ได้ครับ”
“เกิดอะไรขึ้นคะพ่อ”
“จู่ๆเราก็เป็นลมขึ้นมา..นี่ยังดีที่คุณกฤตคว้าตัวเอาไว้ได้ทัน ไม่อย่างนั้นล้มฟาดพื้นแน่”
โยสิตาหันไปมองหน้ากฤตธร “ผมว่าคุณนอนไม่พอแน่ๆ ยิ่งออกมาอยู่กลางแดดด้วย”
โยสิตาเหมือนยังมึนเพราะยังมีภาพโหดๆของบุษกรติดตาอยู่ “โยหมดสติไปนานเท่าไรคะ”
“เกือบห้านาทีได้มั้ง” อธินตอบลูกสาว
“ห้านาทีเหรอคะ...ทำไมมันเหมือนยาวนานมาก...”
เสียงบุษกรหัวเราะต่ำๆ โยสิตาหันขวับไปมองหา บุษกรยืนอยู่ด้านหลังกฤตธร
“ยาวนานมากงั้นรึ” บุษกรหัวเราะ “มันเทียบไม่ได้หรอกกับเวลาที่ข้ารอคอย กว่าจะมาถึงวันนี้”
“คุณโหดเหี้ยมเกินไปแล้วบุษกร” ทุกคนมองกันเลิ่กลั่ก
“โย...” กฤตธรหันไปมองด้านหลังตามสายตาโยสิตา
โยสิตาหันไปมองบุษกรอีกครั้ง แต่ก็ไม่เห็นแล้ว กฤตธรแปลกใจ...โยสิตาเจออะไรมา
เต็นท์ที่พัก แก้วน้ำถูกวางลงตรงหน้าโยสิตา กฤตธรเชื้อเชิญ “ดื่มน้ำก่อนนะครับ”
“ขอบคุณค่ะ”
“โย...ลูกมีอะไรที่คิดว่าอยากจะบอกพ่อไหม”
โยสิตาชะงักนิ่ง เหลือบมองไปทางกฤตธร กฤตธรลุ้นว่าโยสิตาจะพูดเรื่องบุษกรกับเห็นอดีตชาติรึเปล่า
“ไม่มีอะไรค่ะพ่อ โยคงแค่นอนไม่ค่อยหลับแถมเจอแดดแรงอีกต่างหาก เลยวูบไปอย่างคุณกฤตว่า”