บทละครโทรทัศน์ บ่วงอธิฏฐาน ตอนที่ 10 หน้า 5

“คุณพ่อผมได้มาจากชาวบ้านที่หาของเก่าไม่มีข้อมูลอะไรนอกจากสันนิษฐานว่าเป็นจันทรปุระครับ ถ้าของชิ้นนี้พอจะมีประโยชน์ต่อการศึกษา คุณพ่อผมก็ยินดีมอบให้คุณอาครับ” กฤตธรอธิบาย

อธินเดินออกมาส่งกฤตธร

“ผมทราบครับว่าคุณอารู้สึกยังไงที่เห็นสมบัติของชาติถูกขโมยออกมาซื้อขายเป็นสินค้าอย่างนี้ คุณพ่อผมท่านก็ไม่ค่อยสบายใจ แต่ถึงไม่ซื้อไว้สมบัติพวกนี้ก็อาจตกไปอยู่ในมือต่างชาติอยู่ดีครับ”

“มันอยู่ที่สำนึกของคนในชาติอย่างเดียวเท่านั้น ถ้าคุณพ่อคุณมีเจตนาที่ดี ผมก็ยินดีรับเอาไว้ ฝากคุณกฤตเรียนท่านด้วยก็แล้วกัน”

“ครับคุณอา”

ในห้องโยสิตา ชิ้นส่วนสองชิ้นของพาหุรัดทองคำถูกจับมาประกบกัน และเข้ากันได้อย่างน่าอัศจรรย์ โยสิตามองตะลึงตาไม่กะพริบ

อธินอึ้ง “เป็นพาหุรัดชิ้นเดียวกันจริงๆ น่ะแหละ แปลกมาก เป็นเรื่องแปลกมากที่อุตส่าห์ได้กลับมาเจอกันอีกครั้งหนึ่ง” โยสิตานึกถึงภาพในความฝันตอนที่อริยะสวมพาหุรัดให้เกศอาภา “โย....เป็นอะไรรึเปล่าลูก” อธินเรียกเสียงดังเพราะเห็นโยสิตานิ่งไป

“เปล่าค่ะพ่อ โยกำลังคิดอย่างนั้นเหมือนกัน ถ้าคุณกสินทร์เขายินดีเป็นสปอนเซอร์ให้ ก็น่าจะเป็นเรื่องดีนะคะ จันทรปุระจะได้ไม่ต้องเป็นแค่ตำนานอีกต่อไป”

กลางคืน บ้านเกรียง เกรียงต่อว่าบุษกร “ลำพังบาปที่เจ้าก่อไว้ในอดีตก็หนักหนาเกินไปแล้ว เจ้ายังไม่ยอมหยุด นอกจากเจ้าจะไม่มีวันได้พบกับความสุข เจ้ายังต้องชดใช้กรรมที่เจ้าก่อไว้อีกด้วย”

“ท่านขู่ข้ารึ” บุษกรหัวเราะ “ท่านคิดว่าข้ากลัวคำว่าบาปของท่านละสิ…ข้าต่างหากเป็นผู้ถูกกระทำ ในเมื่อเทวะไร้ความยุติธรรม ผิดด้วยรึที่ข้าจักลิขิตชีวิตของข้าด้วยตัวข้าเอง” บุษกรเสียงเกรี้ยวกราด

“ในเมื่อเขาเกิดมาเพื่อเป็นคู่กัน เจ้าไม่มีวันฝ่าฝืนลิขิตนั้นได้หรอก”

“แล้วท่านจักได้เห็น ข้านี่แหละจักเป็นผู้ฝ่าฝืนลิขิตนั้นด้วยน้ำมือของข้าเอง แล้วท่านจักได้เห็น” บุษกรจ้องเขม็งอย่างไม่สะทกสะท้าน ก่อนจะเลือนหายไป

ห้องโยสิตา พาหุรัดสองชิ้นที่ถูกประกบเข้าเป็นชิ้นเดียวกันที่ถูกวางอยู่บนโต๊ะหัวเตียง โยสิตานอนหลับไปแล้ว แต่กระสับกระส่ายเพราะเหมือนตกอยู่ในฝันร้าย เห็นพาหุรัดมีรอยต่อแยกออกจากกันกลับกลายเป็นสองชิ้นที่ดูเหมือนไม่มีทางต่อกันได้สนิท