บทละครโทรทัศน์ บ่วงอธิฏฐาน ตอนที่ 12 หน้า 4

โยสิตาอ้าปากค้าง ยังไม่ทันโต้ตอบอะไรกวินทร์ก็ผละไปที่รถเสียแล้ว แถมหันกลับมาโบกมือให้อย่างขี้เล่น โยสิตาโบกมือตอบ แล้วก้มลงมองถุงเสื้อที่ตั้งใจเอามาคืนในมือ

ห้องกฤตธร กฤตธรกำลังแต่งตัว ใส่กางเกงแล้วกำลังสวมเสื้อยังไม่ทันติดกระดุม ประตูห้องถูกเปิดเข้าไป กฤตธร รู้สึกว่ามีคนเข้ามาในห้อง หันกลับมามองแล้วต้องแปลกใจ

โยสิตาเข้ามาในบ้าน มองหาใครสักคน

แม่บ้านเดินออกมาพอดี “สวัสดีค่ะ คุณโย”

“สวัสดีค่ะ คุณกฤตลงมารึยังคะ”

“ยังค่ะ แต่อีกเดี๋ยวก็คงลงมาแล้ว เชิญคุณโยนั่งรอที่ห้องอาหารก่อนก็ได้ค่ะ”

“ไม่เป็นไรค่ะ ไม่รบกวนดีกว่า ดิฉันแค่จะฝากของให้คุณกฤต” โยสิตายื่นถุงเสื้อให้แม่บ้าน “ฝากด้วยนะคะ ขอบคุณค่ะ” โยสิตาเดินผละออกมา

ในห้องนอนกฤตธร เมธาวีที่ยังอยู่ในชุดนอนยืนอยู่กลางห้อง กฤตธรแปลกใจ “มีอะไรรึเปล่าเมย์” เมธาวีเลื่อนลอยเหมือนเดินละเมอมา ชั่วกระพริบตา ตาดำหายไปกลายเป็นตาขาวทั้งหมด แล้วจู่ๆก็โงนเงนเหมือนจะร่วงลงหมดสติ “เมย์...เมย์” ก่อนหัวฟาดพื้น กฤตธรคว้าช้อนร่างเมธาวีเอาไว้ได้ทัน

โยสิตาเดินผละแยกออกมา แม่บ้านกำลังจะวางถุงเสื้อไว้มุมหนึ่ง เหมือนมีสิ่งหนึ่งที่มองไม่เห็น ปะทะชนแม่บ้านอย่างจังจนผงะหงายหลัง โยสิตากำลังจะพ้นออกมาแล้ว

“คุณคะ”

โยสิตาชะงักหันกลับ “คะ”

“ทำไมคุณไม่ขึ้นเอาไปให้คุณกฤตเอง”

“ไม่รบกวนดีกว่าค่ะ ฝากด้วยนะคะ”

แม่บ้านตวาด “ไม่รับฝาก” โยสิตาหันกลับมาอีกทีด้วยความแปลกใจ แม่บ้านวางกระแทกถุงเสื้อลง“ขึ้นไปเลยค่ะ ไม่ต้องเกรงใจ” แม่บ้านเดินออกไปทันที โยสิตางงจัด

ห้องกฤตธร กฤตธรวางเมธาวีที่หมดสติลงบนเตียง  “เมย์...เมย์”

แม่บ้านเดินพ้นออกมา ร่างก็ร่วงผล็อยฉับพลันกองลงกับพื้น ร่างจางๆของบุษกรผละออกจากร่างแม่บ้านก่อนจะล้มลง โยสิตาไม่เห็น โยสิตาชั่งใจว่าจะขึ้นไปข้างบนหรือไม่ขึ้นไปดี ตัดสินใจจะไม่ขึ้นไป หันกลับมา แต่สิ่งที่เห็นด้วยหางตา ทำให้ต้องหันกลับไปมองอีกครั้ง ร่างๆจางๆของบุษกร ก้าวขึ้นบันไดอย่างข้ามขั้น จนถึงชั้นบนแล้วเลือนหายไปกับตา โยสิตาแทบไม่เชื่อสายตาตัวเอง