บทละครโทรทัศน์ รากนครา ตอน 21 หน้า 4
ซอกหลืบ ม้าเร็วซัก
“มิน่าเล่า ข้าถึงได้คุ้นหน้าเจ้านักเจ้าอยู่ในคุ้มเจ้าหลวงนี่เอง”
“เจ้าเป็นคนเชียงเงินเหมือนกันรึ”
“เปล่า...ข้าเป็นคนเชียงพระคำ” ฟองจันทร์ตะลึง เหมือนพระมาโปรดในเวลาคับขันอย่างนี้
“เจ้าน้อยศุขวงศ์”
“นายข้าเอง” ฟองจันทร์ร้องให้ออกมา ด้วยความดีใจ คว้าแขนม้าเร็วเอาไว้ คำพูดที่จะพรั่งพรูสื่อสารออกมามีมากมายเหลือเกิน
ท้องพระโรง เสนาบดีรายงน
“ราษฎร แตกตื่นกันไปทั้งเมืองอพยพโยกย้ายกันจนมีแต่ความวุ่นวาย เพราะพวกโจรก็ออกปล้นฆ่าแย่งชิงสมบัติอย่างไม่กลัวเกรง”
“กองทัพอังกฤษแค่หยิบมือ ทำให้ราษฎรตกใจกลัวกันถึงเพียงนี้เชียวรึ”
“พวกไม่หวังดีต่อบ้านเมือง ปล่อยข่าวว่า กองทัพเรือของเราพ่ายแพ้แตกร่นหนีกันมาพุทธเจ้าข้า”
“กองทัพเรืออังกฤษ ตีกองเรือของเราที่ปากอ่าวแตก ตั้งแต่สองวันก่อนแล้วพุทธเจ้าข้า”
“ความจริงคืออะไรกันแน่...เราต้องการรู้ความจริง”
“ขอเดชะ...”
“กองทัพของเรายิ่งใหญ่เกรียงไกรกว่าศัตรูหน้าไหน เราไม่เคยแพ้ใคร ต่อให้กองทัพอังกฤษ รวมกับฝรั่งเศส ก็ไม่มีทางเอาชนะเราไปได้หรอกเพคะ แทนที่จะมามัวตื่นตระหนกตกใจกับข่าวอัปมงคลอย่างนี้ เราควรเตรียมงานฉลองชัยชนะของเรา กับปูนบำเหน็จแม่ทัพำนายกองผู้กล้าต่างหากเพคะ”
เสนาบดีพูดไม่ออก ได้แต่ก้มหน้า...เป็นอย่างนี้ก็ฉิบหายมาเยือนแน่แล้ว กษัตริย์พูดไม่ออกมีแต่ความกังวล “สั่งให้ตำรวจออกไปดูแลทุกข์ร้อนของราษฎรให้แข็งขันด้วย”
“ควรจะประกาศออกไปให้รู้กันทุกคนด้วยเพคะว่า ใครที่มันพูดปล่อยข่าวว่าเราพ่ายแพ้ต่ออังกฤษให้ตำรวจ ทหารกุดหัวมันได้ทันที”
คุ้มเจ้าหลวงเชียงเงิน แสนอินทะนิ่งนอนใจ
“ต่อให้ร้องขอมาให้เชียงเงินส่งกองกำลังไปช่วยรบ เราก็จะทำนิ่งเฉย...เอ..หรือเราจะแอบส่งคนของเราไปช่วยฝ่ายอังกฤษรบกับเมืองมัณฑ์ดี” แสนอินทะหัวเราะ