บทละครโทรทัศน์ รากนครา ตอน 21 หน้า 5
“สงครามครั้งนี้คงไม่ยืดเยื้อแน่เมืองมัณฑ์จะต้องเสียแก่อังกฤษในเร็ววันแน่เจ้าพ่อ”
“ไอ้พวกสยามก็คงกำลังร้อนๆ หนาวๆ อยู่เหมือนกัน...เมืองมัณฑ์พ่ายแพ้อย่างเป็นทางการเมื่อไร เราจะประกาศความเป็นอิสระของเชียงเงินทันที”
“เจ้าพ่อ...แล้วมิ่งหล้าล่ะ”
“มันพาตัวเองขึ้นไปได้เป็นถึงสมเด็จพระบรมราชเทวี ยังไงมันก็ต้องฉลาดพอที่จะเอาตัวรอดให้ได้”
“ลูกหมายถึงความเชื่อมโยงระหว่างเชียงเงินกับเมืองมัณฑ์ มิ่งหล้าอยู่ตรงนั้นก็หมายความว่า เชียงเงินขึ้นเป็นประเทศราชของเมืองมัณฑ์นะเจ้าพ่อ” แสนอินทะคิดหนัก
“อังกฤษจะพาลมารวบกินเชียงเงินของเราด้วย”
“มันต้องมีทางออกมาจนได้น่ะแหละ”
คุ้มเจ้าศุขวงศ์ เรือนคำอุ้มทารกเดินไปมา
“ภูแก้วของทวด ไม่โยเยเลย...เป็นเด็กดีจังเลย กลางคืนร้องบ่อยไหมแม้นเมือง”
“ไม่หรอกเจ้า กลางดึกร้องเป็นเวลาสังสองครั้ง แต่พอได้กินนมแล้วก็หลับดีเจ้า ข้าเจ้าสงสารลูกเพราะข้าเจ้านมไม่ค่อยพอ”
“ต้องกินแกงหัวปลีเจ้า”
“นั่นสิ เขียนจันทร์ทำแกงหัวปลีให้นายเจ้ากินบ้างรึเปล่า”
“ทำเจ้า...ทำบ่อยๆ แต่ข้าเจ้าว่าเจ้าแม้นเมืองเปิ้นเครียด ไม่ค่อยสดชื่นแจ่มใส...คงจะเหนื่อยเกินไปนะเจ้า”
“เจ้าน้อยช่วยเลี้ยงลูกบ้างรึเปล่า”
“เปิ้นก็เล่นกับลูกบ้าง แต่หลายวันมานี่งานเปิ้นคงมากเจ้า”
“ข้าเจ้าเห็นเจ้าน้อยขลุกอยู่แต่ในห้องทำงานทั้งวันทั้งคืนเจ้า” คำแก้วเสริม
“ห่วงแต่งานจนลืมลูกลืมเมียอย่างนี้มันไม่ไหวนะ”
“เจ้าย่าเจ้า ข้าเจ้าจะลองสืบหาดูเผื่อจะมีใครมาเป็นแม่นมช่วยเลี้ยงเจ้าแก้วดีไหมเจ้า” บัวผันเสนอ
ห้องนอนคุ้มเจ้าศุขวงศ์ แม้นเมืองนอนกับลูกในมุ้ง เสียงอินทรตะโกนเรียก “เจ้าน้อยเจ้า...เจ้าน้อย”
แม้นเมืองสะดุ้งตื่นขึ้นและเงี่ยหูฟัง