รีเซต

บทละครโทรทัศน์ รากนครา ตอน 9 หน้า 3

บทละครโทรทัศน์ รากนครา ตอน 9 หน้า 3
Pannaput_tvs
12 กันยายน 2560 ( 10:23 )
6.9M
รากนครา ตอน 9
19 หน้า

“ข้าก็ไม่เคยเห็นหน้าพวกเจ้าเหมือนกัน พวกเจ้ามาเข้าเวรกี่ครั้งกัน  พวกข้าเข้าออกกันเป็นประจำไยไม่เคยคุ้นหน้า” มิ่งหล้ามั่นใจว่าข่มขวัญทหาร จนอยู่หมัดแล้ว จะก้าวผ่านประตู ทหารกลับชักดาบออกมาขวางทางไว้

ฟองจันทร์ขยับขวางคุ้มกันมิ่งหล้าด้วยสัญชาติญาณในหน้าที่

“บัตรผ่าน” ฟองจันทร์ มิ่งหล้า เหลือบสบตากัน “แสดงบัตรผ่านของพวกเจ้ามาก่อน”

“ข้าลืม ไม่ได้เอาติดตัวมาด้วย”

“ไม่มีบัตรผ่าน ก็เข้าไปไม่ได้” ฟองจันทร์ มิ่งหล้าสบตากัน “ออกไป”

มิ่งหล้าตัดสินใจ ถอดแหวนวงที่ข่ายคำให้มา

“ข้าหวังว่าสติปัญญาของเจ้า คงจะมีมากพอจนช่วยเจ้าประเมินได้ว่า ของสิ่งนี้มีค่ามากพอที่จะปิดปากของเจ้าให้สนิทได้” ทหารจ้องเขม็งกันมาที่แหวนในมือมิ่งหล้า ขยับเข้ามาเหมือนจะฉกแหวนไปจากมือ มิ่งหล้า โยนแหวนวงนั้นออกไปพันตัว พวกทหาร แย่งกันเก็บแหวนที่ตกอยู่ที่พื้น

 

ภายในเขตพระราชฐาน นางกำนัลจากตำหนักต่างๆ เดินไปเดินมา ทุกคนอยู่ในชุดชาวเมืองมัณฑ์ แต่ส่วนใหญ่เหมือนมุ่งหน้าไปทางเดียวกันคือวัด มีสัมภาระเป็นดอกไม้อาหารถวายพระในภาชนะเครื่องเขิน

มิ่งหล้า ฟองจันทร์ เข้ามาใกล้กระแสคลื่นผู้คน

“เจ้าเห็นแล้วใช่ไหมฟองจันทร์ ขนาดเมืองที่เจริญแล้วอย่างเมืองมัณฑ์ ใครจะไปคิดว่าผู้คนมันก็หิวกระหาย ละโมบกับเงินทองทรัพย์สมบัติเสียยิ่งกว่า”

“เสียดายแหวนของเจ้านางนะเจ้า”

“แลกกับสิ่งที่ข้าจะต้องได้มาในวันข้างหน้า แหวนวงนั้นมันก็แค่ก้อนหินก้อนกรวดเท่านั้นฟองจันทร์”

ฟองจันทร์ยากจะจินตนาการไปถึงว่าสิ่งที่มิ่งหล้าต้องการคืออะไรกันแน่ เสียงเอะอะดังมาจากทางหนึ่ง พวกทหารไล่ต้อนผู้คนเปิดทางเสด็จ พวกนางกำนัลเร่งเดิน หรือเคลียร์ตัวเองออกจากทาง ฟองจันทร์ มิ่งหล้าหันไปมอง เห็นพวกทหารไล่ต้อนผู้คนเคลียร์พื้นที่

 

ข้างทาง เส้นทางเสด็จ บรรดานางกำนัล หมอบก้มหน้าอยู่ข้างทาง เพื่อให้ขบวนเสด็จผ่านไปก่อน ฟองจันทร์และมิ่งหล้าหมอบก้มหน้าปะปนอยู่กับนางกำนัลอื่นๆด้วย ขบวนทหารพร้อมอาวุธดาบในมือนำมาก่อน กษัตริย์เมืองมัณฑ์นั่งเอียงพิงหมอนสามเหลี่ยมชันเข่าขึ้นข้างหนึ่ง บนเสลี่ยงที่มีพนักงานแบกแข็งขัน ตามด้วยขบวนเครื่องอาหาร คาว-หวาน-ดอกไม้ ที่จะถวายพระ มิ่งหล้าหมอบก้มหน้าอยู่อย่างรอจังหวะสำคัญ

ขบวนเสลี่ยงของกษัตริย์เคลื่อนผ่านมาจนใกล้ถึงมิ่งหล้า มิ่งหล้าค่อยๆยืดตัวขึ้น และเงยหน้าขึ้นมอง

เสลี่ยงของกษัตริย์ ผ่านมาอยู่ตรงหน้ามิ่งหล้าพอดี.. กษัตริย์ที่บังเอินญกวาดสายตามามองผ่านๆ สะดุดโครม เข้ากับ ความงามโดดเด่นของมิ่งหล้า กษัตริย์ เห็นมิ่งหล้าในหมู่นางในที่ทุกคนหมอบกราบราบลงกับพื้น แต่

มิ่งหล้าเป็นคนเดียวที่กล้ามองมา มือฟองจันทร์เอื้อมมาแตะแขนมิ่งหล้า อย่างต้องการเตือน ฟองจันทร์ไม่กล้าเงยหน้า มิ่งหล้ากลับนิ่งเฉยกับการเตือนนั้น ยังมอง และส่งยิ้มน้อยๆพองามไปยังกษัตริย์ เสลี่ยงกษัตริย์ กำลังเคลื่อนผ่านไป แต่กษัตริย์ยังโฟกัสสายตาอยู่ที่มิ่งหล้า จนเหลียวหลัง


19 หน้า