บทละครโทรทัศน์ รากนครา ตอน 12 หน้า 5
“ท่านกรมวัง...” กรมวังที่เหมือนอยู่มุมไกลๆรีบคลานเข้ามา
“ประสงค์สิ่งใดพุทธเจ้าข้า”
“ไปดูซิว่าซูซูของข้าเป็นอย่างไรบ้างหมอหลวงตรวจอาการเสร็จรึยัง”
เสนาบดีหลายคนเหลือบมองหน้ากัน “พุทธเจ้าข้า” กรมวังคลานถอยออกไป
“ถึงไหนแล้วนะท่านว่ามาใหม่ซิท่านเสนาบดี”
“ถึงขอเสนอค่าตอบแทนของทางฝรั่งเศสพุทธเจ้าข้า”
“ว่าไปซิ ว่าไป”
ห้องปัทมสุดา หมอหลวงตรวจอาการปัทมสุดาอย่างเคร่งเครียด ตรวจอย่างใช้เวลามานานมากแล้ว ปัทมสุดานอนนิ่งหน้าเป็นปกติไม่มีความกังวลไม่มีอาการลุ้นใดๆ หมอหลวงขยับถอยออกและหมอบลงกับพื้นนิ่งอยู่ ปัทมสุดาขยับลุกขึ้นโดยมิ่นประคอง
“มิพญาของข้าเป็นอย่างไรบ้างท่านหมอหลวง”
“พระชีพจรเป็นปกติดีทุกอย่าง”
“เจ้าแน่ใจรึ”
“พุทธเจ้าข้า...ข้าพระองค์ตรวจสองรอบแล้วก็ไม่พบสิ่งผิดปกติใดๆ พุทธเจ้าข้า
“ก็แล้วถ้าข้าต้องการให้มีสิ่งผิดปกติเกิดขึ้นเล่า เจ้าจะว่าอย่างไร หมอหลวง”
หมอหลวงเงยหน้าขึ้นอย่างงงสุดๆ
“สิ่งผิดปกติอันเป็นมหามงคลยิ่งแก่แผ่นดินเมืองมัณฑ์”
“ข้าพุทธเจ้าไม่เข้าใจ ข้าพุทธเจ้าอ่อนด้อยสติปัญญา”
“ข้ารู้...เจ้าเข้าใจทุกอย่างดี...สติปัญญาของเจ้าก็ปราญ์เปรื่อง...นังมิ่น”
“เพคะ” มิ่นหันไปหยิบบางสิ่งออกมาจากหีบข้างตั่งแล้วส่งให้ปัทมสุดา ปัทมสุดาโยนถุงทองลงตรงหน้าหมอหลวง ถุงทองตกลงตรงหน้าหมอหลวง
“สิ่งนั้นน่าจะมากพอที่จะช่วยเปิดปากเจ้าให้ประกาศข่าวดีแก่แผ่นดินเมืองมัณฑ์...ใช่รึไม่”
ท้องพระโรง เสนาบดีกราบทูล
“ตลอดสองปีที่ผ่านมา เป็นที่ประจักษ์ชัดแล้วว่า อังกฤษ เอาเปรียบเรา ข้าพุทธเจ้าเห็นว่านี้เป็นโอกาสอันดี ที่เราจะฉีกสัญญาสัมปทานกับอังกฤษเสีย พุทธเจ้าข้า”
กษัตริย์เหมือนไม่มีสมาธิไม่ได้ตั้งใจฟังเลย เพราะมัวชะเง้อมองหากรมวัง
“ขอเดชะ ข้าพุทธเจ้ากลับเห็นตรงกันข้าม ถ้าเราฉีกสัญญาสัมปทานกับอังกฤษอังกฤษจะต้องโกรธเคืองแน่อาจกลายเป็นข้ออ้างในการบุกโจมตี เมืองมัญฑ์ก็เป็นไปได้ พุทธเจ้าข้า....ขอพระองค์ทรงโปรดพิจารณาให้รอบคอบด้วยเถิด พุทธเจ้าข้า” ทุกคนในที่ประชุมเงียบงัน กษัตริย์ชะเง้อไปทางประตู