บทละครโทรทัศน์ คิวบิก ตอนที่ 7 หน้า 2
“เห็นมั้ย นายก็กลัว กลัวว่าคนที่นายรักอาจจะมาตายเพราะนายใช่มั้ย”
“มันก็จริงของคุณ”
“วิถีชีวิตมาเฟีย สุดท้ายเราคงต้องอยู่อย่างโดดเดี่ยว”
จงซินมองหลานเซ่ออย่างเข้าใจในสถานะเป็นอย่างดี หลานเซ่อยกกาแฟจิบแล้วทอดตามองออกนอกหน้าต่าง
นาคขี่จักรยานขึ้นเนินมาในชุดนักเรียน รถหลานเซ่อขึ้นเนินตามหลังมาบีบแตรดัง นาคขี่รถชิดด้านข้าง เมื่อรถหลานเซ่อผ่านขึ้นมานาคก็หันไปมอง หลานเซ่อเปิดกระจกพูดกับนาค
“ชิดซ้ายหน่อย”
“อะไรนะ”
“ขี่ให้มันชิดซ้ายหน่อย ระวังรถจะชน”
“อ้อ....ขอบคุณที่เป็นห่วง”
“ชั้นไม่ได้ห่วงแต่กลัวเธอตายก่อนที่จะใช้หนี้หมด”
รถขับออกไป นาคมองตาม “โธ่เอ๊ย นึกว่าห่วงเรา ที่แท้ก็ห่วงเงิน”
นาคปั่นจักรยานเลี้ยวไปตามทาง
หลานเซ่อที่นั่งอยู่ในรถ เหลียวมองนาค แล้วหันกลับมาส่ายหน้า
“ไอ้เด็กคนนี้มันไม่กลัวอะไรเลยหรือไงนะ ขี่รถกลางถนน เดี๋ยวรถเมล์ก็ชนจนได้”
“แต่เธอก็น่ารักดีเหมือนกันนะครับคุณหลิน”
อาเหลียงเอ่ยต่อ หลานเซ่อชะงักไม่ตอบเหลือบมองอาเหลียงเห็นอาเหลียงยิ้มให้ หลินทำเก๊กหน้าเข้ม
ที่โรงอาหารของโรงเรียน ตอนกลางวัน นาคนั่งกินข้าวอยู่กับแดนนี่
“ตอนนี้ไอ้แพทริคมันยกเลิกด่านแล้วนะ”
“อ้าว ทำไมล่ะ”
“ก็พ่อชั้นไม่อยู่ที่นี่แล้ว มันก็เลยต้องตามหาพ่อชั้นต่อไป”
“แต่มันคงโกรธน่าดูเลยนะที่รู้ว่าพ่อนายสามารถเอาอาวุธข้ามไปส่งได้สำเร็จ”
“ใช่ เค้าว่ามันโกรธมาก แต่เธอก็ระวังตัวนะ ถ้ามันรู้ว่าเธอเป็นคนขนอาวุธให้พ่อชั้นล่ะก็ เธอไม่เหลือแน่”
“มันจำชั้นไม่ได้หรอก ตอนนั้นชั้นใส่หน้ากาก”
“แต่คนอย่างไอ้แพทริคมันไม่มีวันลืมเรื่องเธอหรอก”