บทละครโทรทัศน์ คิวบิก ตอนที่ 22 หน้า 2
26 มีนาคม 2557 ( 14:33 )
5M
1
“เจ็บสิ กูจะตีให้ตายเลย ใครให้มึงมาขโมยไก่กูกิน”
“ผมขอโทษ ผมหิว ช่วยด้วย ผมเจ็บ”
ซานกุ้ยในวัยหนุ่มเข้ามาคว้าแขนอาเฮีย “เฮ้ย เดี๋ยว”
“ไม่ใช่เรื่องของคุณ”
“ลื้อตีมันทำไม”
“ก็บอกแล้วไงว่าไม่เกี่ยวกับคุณ”
อาเฮียกระชากแขนหย่งเหวิน “มานี่”
ซานกุ้ยกระชากหย่งเหวินกลับ “ถ้าลื้อตีมันอีก ลื้อเจอดีแน่ ทำไมต้องตีมันด้วย”
“มันขโมยน่องไก่ผม”
“จริงหรือ ไอ้หนู”
“ครับ ผมไม่ได้กินอะไรมาสามวันแล้ว”
“แล้วเรื่องอะไรมาขโมยไก่กู”
“เอาล่ะ พี่ชาย อั๊วจะชดใช้ให้” ซานกุ้ยหยิบเงินส่งให้อาเฮีย “นี่เป็นเงินค่าไก่ตอน...ตัวนึง พอใจมั้ย”
อาเฮียมองเงิน “ก็ได้....” แล้วหันไปตวาดหย่งเหวิน “อย่าให้กูเห็นหน้ามึงแถวนี้อีกนะ ถ้ามึงมาขโมยของกูล่ะก็กูจะตัดนิ้วมึง”
เฮียเดินไป ซานกุ้ยส่งเงินให้หย่งเหวิน “เอ็งเอาเงินนี่ไปกินข้าว แล้วจำไว้อย่าริอ่านขโมยของของคนอื่น เข้าใจรึเปล่า”
“ท่านครับ ให้ผมไปอยู่กับท่านได้มั้ยครับ”
“แล้วพ่อแม่เอ็งล่ะ พ่อแม่เอ็งอยู่ไหน”
“ผมไม่มีพ่อแม่ เกิดมามีแต่ก๋ง พอก๋งตายผมก็ไม่รู้จะอยู่กับใคร...นะครับท่าน ผมสัญญาว่าผมจะเป็นคนดี จะรับใช้ท่าน ดูแลท่านไปตลอดชีวิต ท่านคือพ่อคนที่สองของผม”
ซานกุ้ยเดินเข้ามาหยุด หันมองหลังแล้วยื่นมือส่งให้ หย่งเหวินวิ่งเข้ามาเกาะแขน ซานกุ้ยจูงหย่งเหวินเดินไปตามทางในตรอก
ซานกุ้ยยังนั่งนิ่งอยู่ในห้องประชุม คิดถึงหย่งเหวินแล้วก็โกรธแค้น
“แกมันเลวยิ่งกว่าสัตว์เดรัจฉาน คนอย่างแกไม่สมควรมีชีวิตอยู่ต่อไปแล้ว”
ฝ่ายเพ่ยอิงเดินออกมาจากห้องประชุมกับมีนาก่อนแล้ว
“เดี๋ยวหลังจากเสร็จธุระแล้วผมจะต้องโทรคุยกับหลินหลานเซ่อหน่อย ผมว่าเค้าทำอย่างนี้ไม่ถูก อยู่ๆจะยอมยกตำแหน่งผู้นำสูงสุดให้ไอ้หย่งเหวินง่าย ๆ ได้ไง”