บทละครโทรทัศน์ คิวบิก ตอนที่ 17 หน้า 3
19 มีนาคม 2557 ( 14:43 )
5M
1
“พ่อก็พูดได้แค่นี้ ทุกครั้งที่หนูพูดถึงนาคพ่อจะต้องบอกว่าเลิกพูดเรื่องนี้ หนูจะไม่ทนอีกต่อไปแล้ว”
“ไม่ทนแล้วแกจะทำไง”
“หนูจะไปเอาตัวน้องกลับมา” นันทกาขยับจะเดินออก
ยุทธพงษ์คว้าแขน “นัน นี่ลูกบ้าไปแล้วหรือ อยู่ๆจะไปให้ไอ้พวกนั้นมันจับตัว”
“แต่พวกมันต้องการตัวหนู หลินหลานเซ่อไม่ได้ต้องการตัวนาคหนูไม่ควรจะเอาเปรียบน้อง ปล่อยหนู”
“ไม่ พ่อปล่อยให้ลูกทำอย่างงั้นไม่ได้”
“ปล่อยหนูนะพ่อ หนูจะไปช่วยน้อง”
“ฟังพ่อนะนัน พ่อให้สัญญานัน พ่อจะเอาตัวน้องกลับมา ให้เวลาพ่อซักนิดนะ”
นันทกามองพ่ออย่างไม่เชื่อหันหลังร้องไห้วิ่งไปที่เตียง ยุทธพงษ์มองนันทกาอย่างหนักใจแล้วหันหลังเดินออกจากห้องหล่อยให้นันทการ้องไห้สะอื้น
“นาค พี่ขอโทษ พี่ช่วยน้องไม่ได้ ฮือ ฮือ”
ยุทธพงษ์เดินออกมาหน้าบ้าน นึกถึงที่นันทกาเคยพูดตักพ้อตนเอง ที่ทิ้งนาคให้ถูกจับไป
“นาคไม่ใช่ลูกพ่อหรือไง พ่อถึงทำแบบนี้กับน้อง”
ยุทธพงษ์นึกถึงนาคแล้วก็ต้องทอดถอนใจ
“นาค ถ้าลูกรู้ความจริง พ่อเชื่อว่าลูกต้องเข้าใจพ่อ”
ยุทธพงษ์ยืนมองเหม่อไปไกล
เช้าวันใหม่ นาคในชุดคนขับรถยืนรอหลานเซ่ออยู่หน้าตึกฉายหงส์ พร้อมๆ กับกลุ่มบอดี้การ์ด หลานเซ่อเดินพูดโทรศัพท์ลงบันไดเลื่อนมา
“ไอ้ฉินฝูยังไม่ฟื้นอีกหรือ”
จงซินยืนอยู่ข้างเตียงคนไข้ในโรงพยาบาล เห็นฉินฝูนอนไม่ได้สติ
“ยังครับ หมอบอกว่ากระสุนเจาะเข้าที่ปอด ต้องรอดูอาการ 24 ชั่วโมง ถ้ามันอึดพอมันก็มีโอกาสรอด”
“สั่งคนของเราคุ้มกันมันให้แน่นหนา”
“คุณหลินไม่ต้องห่วงครับ ผมจะอยู่เฝ้ามันเอง ถ้ามันฟื้นเมื่อไหร่ เราได้รู้แน่ว่าใครที่มันบงการฆ่าคุณ”
“ดี แต่นายแน่ใจนะว่าไม่มีใครรู้ว่าเราเอามันไปซ่อนไว้ที่ไหน”