บทละครโทรทัศน์ คมแฝก ตอนที่ 3 หน้า 4
“ที่ไหนวะ”
“ถูกลากตัวไปที่ลานหน้าบ้าน นายบอกพวกเราไปรวมตัวกันที่นั่น”
องอาจชะเง้อมองเข้าไปในบ้านด้วยแววตาครุ่นคิด
ลานรอบกองไฟ กัลป์ยืนอยู่กลางลานบ้านแสน แขนทั้งสองข้างไพล่หลัง ถูกขันชะเนาะมัดแขนทั้งสองติดกับไม้ท่อนใหญ่ท่อนหนึ่ง รอบข้างเต็มไปด้วยสมุนของแสนและอาวุธครบมือ กัลป์จ้องหน้าแสนที่จ้องเขาอยู่เวลานี้ด้วยสายตาไม่กลัวเกรง แสนถือแส้อยู่ในมือด้วย แสนร้องสั่งลูกน้อง “โรยถ่าน!”
ถ่านในกระสอบถูกเท โรยเป็นวงกลมรอบตัวกัลป์ กระรอก ดอกไม้ และ มาลัย ถูกนาตัวเข้ามากระรอกเห็นหน้ากัลป์แล้วร้องเสียงดังตกใจ “พี่กัลป์...”
มาลัยรำพึง “ไอ้กัลป์...โธ่ จะเข้ามาหาที่ตายทำไม!”
กัลป์มองหน้ากระรอกและมาลัยด้วยความผูกพัน แล้วหันไปมองดอกไม้
“นายแสน...นายจะทรมานอะไรเค้าอีก พอได้แล้ว”
“หุบปาก เธอไม่มีสิทธิ์มาสั่งฉัน” แสนสั่งลูกน้อง “ราดน้ำมันแล้วจุดไฟ!”
ไฟลุกโชนขึ้นมาท่ามกลางความหวาดกลัวของดอกไม้ กระรอก และ มาลัย
“มึงคิดว่าไม่มีใครฆ่ามึงได้ใช่มั้ยไอ้กัลป์ คิดว่าคมแฝกกับคาถาวิเศษของไอ้แก่อัคนีจะคุ้มครองมึงได้” แสนยิ้ม “มึงคิดผิด!” แสนสะบัดแส้เรี่ยผ่านทะเลเพลิงไป แส้หวดเอาสะเก็ดถ่านใส่ร่างกัลป์ ก่อนที่ปลายแส้จะฟาดผิวของกัลป์เสียงดังขวับ “อ้ากกก”
“พี่กัลป์” มาลัย กระรอก ดอกไม้ตะลึง
“หนังเหนียวนักเหรอไอ้กัลป์ มึงฆ่าไม่ตายใช่มั้ย ที่ไอ้แก่อัคนีทำนายไว้ว่ามึงกับกู ไม่คนใดก็คนหนึ่งต้องตายเพราะคมแฝกทั้งคู่ มันแหกตา มันไม่ต้องการให้กูหักหลังมึง แต่ว่าเป็นมึงต่างหาก...มึงหักหลังกู !!!”
แสนสะบัดแส้อีกครั้ง คราวนี้กัลป์เม้มปากแน่นไม่ร้องให้เสียฟอร์ม แต่คำรามออกมาเพราะเจ็บฉิบหาย
“ไม่เอาน่าไอ้กัลป์...ร้องขอชีวิตสิ ยอมกราบเท้ากู เพราะถ้ากูใจอ่อน มึงจะได้ตายดีกว่านี้”
กัลป์จ้องหน้าแสนอย่างอาฆาตแค้น แสนจะเฆี่ยนอีก มาลัยรีบเข้ามายื้อไว้
“ได้โปรดเถอะพ่อแสน ถึงยังไงฉันก็เป็นแม่ของมัน อย่าให้ฉันต้องเห็นลูกชายคนเดียวต้องถูกทรมานจนตายเลย” แสนหัวเราะก้อง “ฮ่า ๆ ถ้าไม่อยากเห็นก็หลับตา คอยฟังแต่หูก็แล้วกัน”
มาลัยก้มหน้าสะอื้นทอดอาลัย กระรอกร้องไห้ รีบเข้ามาไหว้แสน
“นายแสน...อย่าทารุณพี่ของกระรอกเลย ถ้านายแสนต้องการอะไรจากกระรอกก็ได้ทั้งนั้น” กระรอกกดดันอย่าง