บทละครโทรทัศน์ คมแฝก ตอนที่ 19
คมแฝก ตอนที่ 19
บทประพันธ์ เสนีย์ บุษปะเกศ
บทโทรทัศน์ คฑาหัสต์ บุษปะเกศ และ นันท์ปภัสร บุษปะเกศ
ตลาดเมืองพล ผู้คนทำมาหากินไปตามประสา ในห้องนอนตะเภา เพลิงนอนเปลือยท่อนบนอยู่ แม้ยามหลับใบหน้าของเพลิงส่ายไปมาเป็นระยะ เหมือนกับคนทรมานอยู่ในฝันร้าย ทำให้ตะเภาที่กำลังเช็ดตัวให้ยิ่งรู้สึกสงสาร “เพลิง นายเป็นยังไงบ้าง
เพลิงลืมตา “ฉันไม่ไหวแล้ว ฉันทนไม่ไหวแล้ว ฉันต้องการยา” เพลิงคว้า “เธอไปหามาให้ฉันที”
“ไม่ได้นะเพลิง ถ้าเธอเสพมันมากกว่านี้ เธอจะกลายเป็นทาสของมัน”
“ฉันเป็นอยู่แล้วตะเภา เธอดูสภาพฉันตอนนี้ ฉันยอม...ยอมตัดแขนขาตัวเอง ฉันทำได้ทุกอย่าง แต่ฉันทนทรมานแบบนี้ไม่ไหวแล้ว” เพลิงทำท่าจะโผลุก ตะเภารีบกอดเพลิงไว้
“อดทนไว้นะเพลิง ฉันจะอยู่เป็นเพื่อนเธอเอง”
“ฉันจะตาย...ฉันจะตายอยู่แล้ว อย่าทรมานฉันเลย”
ตะเภาทำอะไรไม่ได้ นอกจากร้องไห้แล้วกอดเพลิงเอาไว้แนบแน่น เพลิงครวญครางในคออย่างทรมาน
พ่อปานกับแม่แจ้แอบดูหนุ่มสาวกันอยู่ “ปล่อยไว้แบบนี้จะดีเหรอพ่อ ลูกสาวเราเสียหายนะ”
“โอ้ย จะมีอะไรเสีย ก็มันเป็นผัวเป็นเมียกันแล้ว แม่แจ้เลิกห่วงเถอะ”
เพลิงลงแดงจัดถึงกับผลักตะเภาออก เพลิงรู้สึกปวดกระดูกอย่างทรมาน หลอนกับตัวเองมาก
“ภารกิจห้ามล้มเหลว ภารกิจห้ามล้มเหลว อาชญากรต้องหมดไป เรามีหน้าที่รับใช้ชาติ เรามีหน้าที่รับใช้ชาติ”
พ่อปานเอะใจ ยื่นหน้าไปดูให้ถนัด จึงได้ยินเสียงที่เพลิงพูดขณะที่เพลิงลงแดง
หน้าห้องนอนตะเภา พ่อปานกับแม่แจ้กำลังสังเกตอาการพฤติกรรมของเพลิงอย่างสงสัย
แม่แจ้งง “มันพูดอะไรของมันน่ะตาปาน”
“ไอ้เพลิงมันไม่ใช่นักเลงธรรมดาแน่ มันต้องเป็นทหารหรือไม่ก็ตำรวจ แต่ถ้าไอ้แสนจับได้เมื่อไหร่ รับรองมันตายสนิท”
ห้องทำงานตำรวจชั้นผู้ใหญ่ เพลิงยืนในท่าพักแบบทหาร เบื้องหน้าโต๊ะทำงานของนายตำรวจชั้นผู้ใหญ่
“เข้าใจภารกิจของคุณแล้วใช่มั้ยผู้หมวด”
“ครับท่าน”