บทละครโทรทัศน์ คมแฝก ตอนที่ 12 หน้า 5
เพลิงพูดความจริงไม่ออก ได้แต่ระบายความปวดร้าวด้วยการรวบตัวตะเภามากอดไว้ ท่ามกลางแสงตะวันที่สาดส่องเป็นประกายระยับตา เพลิงกอดตะเภาเหมือนอยากให้หัวใจได้สื่อสารกับเธอ ตะเภานิ่งงันไป...แต่แล้วก็แข็งใจผลักเพลิงออก ก่อนจะตบหน้าเพลิงฉาดใหญ่ “ฉันไม่รู้ว่านายเป็นใคร ฉันไม่รู้จักนายอีกแล้ว”
ตะเภาจากไป เพลิงได้แต่ยืนนิ่ง ขณะที่ตะเภาเดินไปพลางก็ปาดนํ้าตาไป เพลิงอยากขอโทษตะเภาแต่พูดความจริงไม่ได้
ห้องครัวในบ้านอัญชัน ลำดวนนั่งมองเครื่องเสบียงที่เตรียมไว้ให้กัลป์อย่างหนักใจ
“เฮ้อ จะเอายังไงดีเนี่ย ทิ้งไว้ก็เสีย” ลำดวนคิดหนัก “ไหนๆก็ไหนๆ เอาไปให้เองก็ได้”
ลำดวนว่าแล้วลุกขึ้นหอบข้าวของ
โถงที่จะออกประตู ลำดวนแง้มประตูออกมาดู พอเห็นว่าปลอดคนก็จัดแจงลำเลียงข้าวของจะไปที่รถ
“ลำดวน”
ลำดวนตกใจ “คุณดอกไม้”
ดอกไม้เข้ามาดู “จะเอาอาหารพวกนี้ไปไหน”
ลำดวนอํ้าอึ้ง “อ่า...อ่า...”
“จะเอาไปให้พี่กัลป์ใช่มั้ย อย่าโกหกฉันนะ พี่กัลป์อยู่ที่ไหน บอกฉันมาเดี๋ยวนี้”
ลำดวนรีบส่ายหน้า ระหว่างนั้นกระรอกกับมาลัยเดินมาจากทางหนึ่งและผ่านมาเห็นเข้าพอดี ดอกไม้มองกราดทั้งสองคน “ดีจริงนะ อัญชันไปหาสามีฉันได้ แต่ฉันไปหาบ้างไม่ได้ ไม่รู้กันท่าไปถึงไหน บอกฉันมาเดี๋ยวนี้ว่าพี่กัลป์อยู่ที่ไหน ไม่อย่างนั้นฉันจะไปฟ้องนายแสน”
มาลัยต่อว่า “เราพูดจาแบบนี้ได้ยังไง ผัวเธอทั้งคนจะให้มาตายเพราะความหึงหวงของเธอเองอย่างนั้นเหรอ”
“แค่นี้สำหรับแม่ แต่มันคือความรักทั้งชีวิตของฉันที่มีให้พี่กัลป์ ฉันไม่ยอมให้ใครมาหยามนํ้าหน้าฉันหรอก อ้อ หรือแม่คิดจะเอาตัวรอด ด้วยการยกพี่กัลป์ให้เป็นผัวนังอัญชัน ราชสีห์นั่น”
“พี่ดอกไม้ อย่าดูถูกแม่นะ แม่ไม่ใช่คนแบบนั้น”
“ใครจะรู้ ที่ผ่านมา แม่เคยปกป้องอะไรฉันบ้าง แม่ปล่อยให้นายแสนมันยํ่ายีฉัน ปล่อยให้ฉันตกเป็นนางบำเรอของมัน ฉันเป็นลูกสะใภ้ของแม่นะ” ดอกไม้คว้าแขนมาลัย “ทำไมแม่ถึงเห็นแก่ตัวแบบนี้ เห็นแก่ตัว!!”
มาลัยสะเทือนใจ “ดอกไม้” ทันใดนั้นอาการโรคหัวใจของมาลัยก็กำเริบขึ้น มาลัยผงะก่อนกุมอกทรุดลงตาค้าง
ดอกไม้ประคอง “แม่ แม่!!” ทั้งลำดวนและดอกไม้ต่างตกใจ ไม่คิดว่าเหตุการณ์จะเลยเถิดถึงเพียงนี้