บทละครโทรทัศน์ เลือดตัดเลือด ตอนที่ 10 (2/2) หน้า 3
“บ้า...ห่วงอะไร? ห่วงใคร? ฉันพูดตอนไหน” เม่ยเขินจะเดินหนี
โชวจะตามไปแต่เจ็บแผล “โอ๊ย...”
เม่ยตกใจรีบมาดู “คุณชาย เป็นไงบ้างคะ”
โชวเงยหน้ามายิ้มเจ้าเล่ห์ใส่ “ไหนบอกไม่ห่วงไง”
“หลอกกันนี่” เม่ยงอนจะเดินหนี
โชวดึงตัวไว้ในอ้อมกอด “ฉันไม่เป็นไรง่ายๆ หรอก ถ้ามีเธออยู่ด้วย” เม่ยอึ้งไป แล้วทั้งคู่มองหน้ากันนิ่ง “เม่ย...ตอนนี้เธอพร้อมจะฟังฉันพูดรึยัง” เม่ยท่าทางสับสนมาก ใจหนึ่งก็อยากฟัง อีกใจก็กลัวจะต้องทำร้ายจิตใจโชวและตัวเอง “เม่ย ฉันรัก...”
ทันใดนั้นเม่ยรีบลุกขึ้น แล้วปิดหู “อย่าพูดค่ะคุณชาย !”
“ทำไม... ???”
“ฉันไม่อยากฟัง”
โชวอึ้ง ท่าทางเสียใจ เม่ยกำลังจะเดินหนี โชวก็พูดโพล่งขึ้นมา “ถ้าไม่ได้พูด ฉันคงอกแตกตาย เพราะมันเก็บอยู่ในนี้มานาน” โชวชี้ที่หัวใจ “นานมากนานจนจำไม่ได้ ว่ามันเกิดขึ้นได้ยังไง”
“คุณชายพอเถอะค่ะ”
“ไม่! ฉันจะพูด เธอต้องรู้วันนี้เดี๋ยวนี้เวลานี้เม่ย”
“ได้โปรด” เม่ยหันหลังจะวิ่งหนี
โชวตะโกนตาม “ฉันรักเธอ!” เม่ยชะงักอึ้ง เดินต่อไปไม่ไหว น้ำตาไหลที่ได้ยินโชวบอกรัก “รัก...รักมานาน นานมาก จนหัวใจฉันมันจะระเบิดอยู่แล้วเม่ย” โชวเดินเข้าไปหาเม่ยใกล้ๆ จับตัวเธอหันมามองหน้า “แค่รับรู้เอาไว้ได้ไหม”
เม่ยส่ายหน้า “รู้หรือไม่รู้...มันก็เป็นไปไม่ได้หรอกค่ะคุณชาย”
“ทำไม”
“คุณชายก็รู้...”
“ฉันไม่สน !” ทันใดนั้นโชวก็ดึงเม่ยมากอดแน่น อย่างกลัวสูญเสียเม่ยไป “ไม่อยากสนใจอะไรอีกแล้ว ฉันทนไม่ไหวอีกต่อไปแล้ว อย่าทรมานใจฉันอีกเลยนะ”
“แต่...” เม่ยทำท่าจะค้าน
โชวเอา มือแตะปากเม่ยให้หยุดพูด “คนอื่น ทิ้งทุกอย่างไว้ในโลกข้างนอกได้ไหม ที่นี่เวลานี้...ขอให้มีแค่เราสองคน”
“คุณชาย...”
“ขอให้ฉันได้พูด ได้ทำตามหัวใจฉันบ้าง..” โชวมองหน้า “ฉันรักเธอ...เม่ย!”
ทั้งคู่มองหน้ากันอย่างซาบซึ้ง โชวค่อยๆ โน้มหน้าเข้าหาเม่ยช้าๆ แล้วประทับจูบอันแสนอ่อนหวานให้แก่เธอ