บทละครโทรทัศน์ รอยฝันตะวันเดือด ตอนที่ 17 หน้า 2
“โซเรียวจะมีความสุขกับโอคุซังที่เมืองไทย อย่าทำให้เธอเสียน้ำตาอีกเลย ผมขอร้อง...”
ทาเคชิจดจำเหตุการณ์นั้นได้เป็นอย่างดี หันไปหาโคจิ “อาโคจิคือพ่อของทาโร่...ผู้มีพระคุณที่มอบชีวิตใหม่ให้กับผมกับเซโกะเพราะการเสียสละของทาโร่ทำให้ผมกับเซโกะได้อยู่ด้วยกัน ขอให้อาโคจิรับการแสดงความขอบคุณจากผมด้วย” ทาเคชิก้มศีรษะขอบคุณโคจิด้วยความซาบซึ้ง
โคจิก้มศีรษะรับอย่างเต็มใจ“การเสียสละของทาโร่ไม่สูญเปล่า เมื่อคนที่เค้ารักมีความสุขถือเป็นเกียรติของตระกูลซาซากิเช่นกัน”
ทาเคชิกับโคจิเงยหน้าสบตากัน ระลึกถึงวันคืนเก่าๆ ของทาโร่ร่วมกัน
อาคิโกะนั่งซึมเหม่อในอพาร์ทเม้นท์ สภาพโทรมต่างจากปกติ นึกถึงน้ำเสียงและสายตาเลือดเย็นของยูจิ
“ต่อไปนี้คุณต้องทำตามคำสั่งผม ไม่งั้น... ข่าวดาราดาวรุ่งอย่างอาคิโกะ คุโด มีสัมพันธ์สวาทกับหนุ่มนิรนาม จะดังไปทั่วเมือง!!”
อาคิโกะจิกหมอนแน่นจนสั่นด้วยความเจ็บแค้นระคนเสียใจ ที่พลาดท่าให้ยูจิ ก่อนจะระเบิดอารมณ์ด้วยการเหวี่ยงหมอนทิ้ง “กรี๊ด”
ไทชิกำลังจะเคาะประตูเข้ามาหาอาคิโกะ ชะงักไปเมื่อได้ยินเสียงร้องกรีดร้อง ไทชิตกใจ “อาคิโกะ... เกิดอะไรขึ้น อาคิโกะ” ไทชิเคาะประตูรัว
สักพักหนึ่งอาคิโกะจึงเปิดประตูออกมา สีหน้าเครียดและดูหม่นหมอง ไทชิมองสภาพโทรมของอาคิโกะ อึ้ง ไม่คาดคิด
อาคิโกะเดินหนีไทชิมาที่ระเบียงห้องด้วยความรำคาญ หงุดหงิดมาก “ฉันไม่ได้เป็นอะไร!”
“เธอไม่ใช่คนปล่อยตัวโทรมขนาดนี้ ถ้าไม่มีเรื่องอะไรกระทบจิตใจ”
“อย่ามาทำเป็นรู้ดี!”
“รึไม่จริง?” ไทชิถามอาคิโกะจริงจัง แต่อาคิโกะหลบสายตาไทชิ ไม่กล้าสู้หน้า “ฉันเป็นห่วงเธอนะ”
“เธอทำดีกับฉันมากเท่าไหร่ ฉันก็ยิ่งเกลียดตัวเองที่รักเธอไม่ได้” อาคิโกะตะโกนใส่หน้าไทชิ “เลิกวุ่นวายกับชีวิตฉันสักที!!”
“ฉันไม่เคยต้องการอะไรจากเธอ..แม้แต่ความรัก ฉันมีความสุขที่ได้รักเธอ แค่นี้...ก็พอแล้วสำหรับฉัน”
อาคิโกะมองไทชิ น้ำตาเอ่อ...เก็บกดที่บอกความจริงกับไทชิไม่ได้ แม้จะรู้สึกเสียใจ อ่อนแอ และเจ็บปวดกับการกระทำของยูจิมาก
ไทชิดึงตัวอาคิโกะมากอด ปลอบใจ “อย่าเกลียดตัวเอง...เพียงเพราะเธอรักใครตอบไม่ได้ อาคิโกะคือความเบิกบาน สดใส เธอจะต้องสวย เข้มแข็งและมั่นใจในตัวเองเหมือนเดิม”
อาคิโกะปล่อยโฮอย่างหมดอาย รู้สึกเหมือนมีที่พึ่งทางใจ
ไทชิกอดปลอบอาคิโกะ แม้จะไม่เข้าใจว่าเกิดอะไรขึ้นกับอาคิโกะกันแน่