บทละครโทรทัศน์ รอยฝันตะวันเดือด ตอนที่ 21 หน้า 2
ยูจิสบตามาซารุ กังวล “โคจิรู้ว่าเราเป็นพวกเดียวกับมิซาว่า มันต้องหาทางเอาคืนเราแน่”
“กลัวเหรอ?” ทาคาโอะหยัน
ยูจิไม่พอใจ “ฉันไม่อยากให้ใครมาขัดขวางแผนของท่านยามาโมโต้!”
เคนอธิบาย “โคจิทำอะไรเราตอนนี้ไม่ได้หรอกครับ”
“ทำไม?” ยูจิถาม
มายูมิฟังอาจารย์ฮาร่าอธิบายด้วยสีหน้าเคร่งเครียด ขณะเดินมาด้วยกัน
“สมองท่านโคจิได้รับการกระทบกระเทือน ทำให้ระบบประสาทที่ควบคุมการพูดและการควบคุมแขนขามีปัญหา ยังขยับตัวไม่ได้”
“หมายความว่าอาโคจิจะยังพูดไม่ได้ จนกว่าร่างกายจะค่อยๆ ฟื้นตัวดีขึ้น”
ยูจินิ่วหน้า ยังไม่สบายใจ “แต่โคจิก็ยังมีโอกาสหายเป็นปกติ”
“แผนของเราใกล้จะสำเร็จแล้ว... ต่อให้โคจิลุกขึ้นมาจับดาบได้ โอะนิซึกะก็ไม่มีวันกลับมายิ่งใหญ่เหมือนเดิม” มาซารุยิ้มร้าย มาดมั่น
โคจินอนพักอยู่ในห้องรับรองที่ริวให้คนในบ้านจัดไว้ให้เป็นพิเศษ ริว มายูมิ ไทชิ คัตสึและเซกิต่างมาเฝ้าโคจิด้วยความดีใจ
มายูมิบอกกับทุกคน “การย้ายอาโคจิกลับมาอยู่ในสิ่งแวดล้อมที่คุ้นเคย น่าจะทำให้อาการดีขึ้น น่าเสียดายที่อามาซาโตะอาการยังไม่ดีขึ้น เลยไม่ได้กลับมาพร้อมกัน”
“ท่านมาซาโตะเป็นคนดี...วิญญาณบรรพบุรุษโอะนิซึกะจะต้องคุ้มครองให้ท่านมาซาโตะฟื้นขึ้นมาได้แน่ครับ” ไทชิมองในแง่ดี
คัตซึบ่นด้วยความไม่พอใจ “จนป่านนี้...คดีลอบทำร้ายโซเรียวและสามทหารเสือแห่งโอะนิซึกะยังไม่คืบหน้า ไม่รู้พวกตำรวจมัวทำอะไรอยู่”
ใบหน้าโคจินึกถึงเหตุการณ์ในอดีต ยูจิยิงโคจิ และยกเท้าขึ้นมาบดขยี้บาดแผลโคจิอย่างเลือดเย็น ก่อนเล็งปืนมาร่างโคจิเพื่อจะยิงซ้ำ
“ปิดตำนานสามทหารเสือแห่งโอะนิซึกะ!”
เสียงปืนดังขึ้นในความคิด ร่างโคจิสะดุ้งเฮือกจำเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นได้ไม่มีวันลืม ทุกคนเห็นอาการโคจิ
ริวรีบถามด้วยความเป็นห่วง “เป็นอะไรครับ?”
โคจิสบตาริว พยายามเปล่งเสียงบอกริวเรื่องยูจิเป็นพวกเดียวกับมิซาว่า แต่มีเพียงเสียงอึกอักผ่านลำคอออกมาเท่านั้น
ริวถาม “อาโคจิจะพูดอะไร?”