รีเซต

บทละครโทรทัศน์ รอยฝันตะวันเดือด ตอนที่ 10 หน้า 4

บทละครโทรทัศน์ รอยฝันตะวันเดือด ตอนที่ 10 หน้า 4
20 สิงหาคม 2557 ( 16:49 )
2.8M
รอยฝันตะวันเดือด ตอนที่ 10
16 หน้า

เซกิจะปรี่ออกไป แต่โคจิขวางไว้ “จำที่โซเรียวสั่งไม่ได้เหรอ ถ้าพวกเราเข้าไปช่วย พวกมิซาว่าจะต้องไหวตัวทันจนทำให้แผนของเราพัง”

โคจิหันมองไปห้องพักจุนโกะ  เครียดอยู่ไม่น้อย 

 

จุนโกะคิดหาหนทางให้ริวออกไปได้ สายตาหยุดอยู่ตรงประตูห้องน้ำในห้อง “ไปหลบที่หลังประตูห้องน้ำก่อน  ฉันจะหาทางยื้อพวกมันให้คุณแอบหนีออกไป” 

“ฉันไม่มีทางทำตัวไร้ศักดิ์ศรี ทิ้งผู้หญิงแล้วหนีเอาตัวรอดคนเดียว”

“ฉันบอกให้เปิดประตู!” เสียงกระแทกประตูดังถี่ขึ้น เหมือนลูกน้องมิซาว่ากำลังพังเข้ามา

“ตอนนี้ไม่ใช่เวลามาห่วงศักดิ์ศรี ถ้าคุณไม่อยากให้ฉันถูกมิซาว่าฆ่าตาย คุณก็ต้องทำตามที่ฉันบอก เร็วสิคะ!” จุนโกะเร่งริว 

ในขณะที่เสียงกระแทกประตูดังถี่ขึ้นเรื่อย ๆ  “เปิด!”

“ได้โปรดเถอะค่ะ” สีหน้าและแววตาขอร้องของจุนโกะ ทำให้ริวจำใจวิ่งไปหลบอยู่หลังประตูห้องน้ำทันที  

โครม !!  ประตูหน้าห้องถูกลูกน้องมิซาว่าพังเข้ามาจนได้ “ทำไมไม่เปิดประตู!” 

จุนโกะตะกุกตะกักตอบ “ฉะ..ฉันกำลังจะเปลี่ยนเสื้อผ้า  ว้าย..!!”

ลูกน้องคนหนึ่งใช้หมัดต่อยท้องจนจุนโกะทรุด ตัวงอ “พวกฉันเห็นแกมาหมดทั้งตัวแล้ว เกิดอายอะไรขึ้นมาตอนนี้ หา” 

ลูกน้องคนเดิมจิกกระชากผมจุนโกะขึ้น “อย่า...!” 

ลูกน้องทั้งสองไม่สนใจเสียงร้องของจุนโกะ  พากันลากตัวจุนโกะเข้าไปในห้องน้ำ โดยไม่ทันสังเกตเห็นริวที่หลบอยู่หลังประตู “จะทำอะไรฉัน... อย่านะ!”

“นังตัวแสบอย่างแก ยิ่งเจ็บ ก็ยิ่งเชื่อง!” ลูกน้องมิซาว่าจับหัวจุนโกะกดน้ำในถังน้ำอย่างโหดเหี้ยม 

จุนโกะดิ้นอย่างทุรนทุราย  หายใจไม่ออก  ก่อนถูกดึงขึ้นมาในสภาพหายใจหอบเกือบตาย “ได้โปรด...อย่าทำอะไรฉันฉันกลัวแล้ว”

ริวแอบมองอยู่ตรงหลังประตู  ทำท่าจะออกไปช่วยจุนโกะ จุนโกะส่งสายตาห้ามริวไม่ให้ช่วย และอ้อนวอนริวทางสายตาให้หนีออกไป “ได้โปรดเถอะนะคะ” จุนโกะขอร้องให้ริวรีบออกไป ลูกน้องอีกคนหันมองตามจุนโกะ จุนโกะกลัวลูกน้องทั้งสองเห็นริว  จึงรีบสะบัดตัวแสร้งจะหนี  ทำให้ลูกน้องมิซาว่าต้องช่วยกันล็อคตัวจุนโกะชุลมุน

“ยังกล้าจะหนีอีกเหรอ...!”

“ปล่อยฉัน!” จุนโกะดิ้นรนขัดขืนสุดกำลัง แม้จะโดนทุบตี แต่ยังคงส่งสายตาให้ริวรีบหนีออกไป จุนโกะตะโกนสุดเสียง บอกริวเป็นนัย “ได้โปรด...”

ริวสองจิตสองใจ สุดท้าย...จำต้องตัดสินใจหนีออกไป 

“ฤทธิ์เยอะนักใช่มั้ย!!”


16 หน้า