บทละครโทรทัศน์ รอยฝันตะวันเดือด ตอนที่ 15 หน้า 2
โคจิมองดาบประจำตระกูล ที่วางเรียงกันอยู่ตรงหน้าป้ายบรรพบุรุษ พูดโดยไม่มองมายูมิ “โอะนิซึกะ..คือสายเลือดนักรบซามุไรที่สืบทอดกันมาตั้งแต่บรรพบุรุษ เกียรติและศักดิ์ศรีของเราได้มาจากเลือดที่เหล่านักรบพร้อมสละชีวิตเพื่อปกป้องเมืองนี้จากอำนาจชั่ว”
“การตายเยี่ยงวีรบุรุษในการต่อสู้ เป็นจุดหมายอันทรงเกียรติของนักรบ” มายูมิเปรยออกมา ราวกับพอรู้มาบ้าง
“หน้าที่ของนายหญิงแห่งโอะนิซึกะก็มีเกียรติไม่แพ้กัน”
มายูมิชำเลืองมองโคจิ ไม่เข้าใจ “เวลาที่โซเรียวออกไปจัดการอันธพาลข้างนอก นายหญิงของบ้าน จะต้องเข้มแข็งเช่นเดียวกับนักรบ เพื่อปกป้องคนในครอบครัว และรักษาเกียรติยศของตระกูลแทนสามี”
“เข้มแข็งแต่โดดเดี่ยว.. เพราะไม่รู้ว่าสามีจะมีชีวิตรอดกลับมารึเปล่าอย่างนั้นใช่มั้ยคะ” มายูมิแววตาหม่นเศร้า ทั้งที่พยายามทำตัวเข้มแข็ง
“ทุกชีวิตถูกกำหนดไว้แล้ว... ไม่ว่าคุณมายูมิจะรู้สึกยังไง นายหญิงแห่งโอะนิซึกะก็ต้องแข็งแกร่ง เพื่อยืนเคียงข้างโซเรียวให้ได้!” โคจิหันมาสบตามายูมิ สีหน้าจริงจัง
มายูมินิ่ง ไม่มั่นใจว่าจะทำหน้าที่นั้นได้
จุนโกะกำลังหยิบถ้วยน้ำชามาจิบ หันไปหยิบหนังสือพิมพ์มาเปิดอ่าน แล้วก็ต้องตกใจ “โอนิซึกะโซเรียวถูกยิง! ขณะนี้ยังรักษาตัวอยู่ในโรงพยาบาล อาการปางตาย”
จุนโกะลดหนังสือพิมพ์ลง สีหน้าครุ่นคิดด้วยความเป็นห่วงริว เพราะอย่างน้อยเขาก็เคยช่วยเหลือเธอมาก่อน
จุนโกะเดินอยู่ที่ทางเดินอยู่ในโรงพยาบาล เข้าไปที่เคาน์เตอร์พยาบาลจะถามถึงริว แต่เห็นพยาบาลยังต้อนรับอาคิโกะ จุนโกะจึงยืนรีๆ รอๆ อยู่ อาคิโกะถือตะกร้าผลไม้ และกล่องขนมหลายกล่องอยู่หน้าเคาน์เตอร์พยาบาล เธออยู่ในชุดเรียบหรู สวมแว่นอำพราง เพื่อให้ไม่สะดุดสายตาคนทั่วไป
“คุณริวโอะนิซึกะ พักรักษาตัวอยู่ห้องไหนคะ?”
“ญาติคนไข้ไม่อนุญาตให้เปิดเผยข้อมูลของคนไข้ในโรงพยาบาล ต้องขอโทษด้วยนะคะ”
จุนโกะชะงักไปนิดหนึ่ง ตัดสินใจเดินออกไปเพราะรู้สึกว่ายังไม่เหมาะที่จะไปเยี่ยมตอนนี้
อาคิโกะทำเป็นโอดครวญกับพยาบาล “แล้วฉันจะเอาของเยี่ยมไปให้ริวยังไง”
อาคิโกะหันไปมองพยาบาลอย่างนึกขึ้นได้ “คุณพยาบาลช่วยฉันหน่อยได้มั้ยคะ?”
น้ำเสียงอาคิโกะอ้อนวอน ขอร้อง พยาบาลทั้งสองหันมองกัน สองจิตสองใจ
คัตสึกับเซกิรับตะกร้าผลไม้และกล่องขนมมาจากพยาบาล สีหน้างงๆ ทั้งสองยืนห่างจากประตูหน้าห้องพักฟื้นริวออกไปเล็กน้อย “ของเยี่ยมจากใครครับ?”