บทละครโทรทัศน์ ลิขิตริษยา ตอนที่ 9 หน้า 5
“เราสองคนมาถวายสังฆทานเจ้าค่ะ”
“เจ้าอาวาสท่านมีกิจนิมนต์ที่อื่นนะ” หลวงพ่ออุเทนบอก
“ถวายกับหลวงพ่อก็ได้เจ้าค่ะ”
“ถ้าเช่นนั้นก็เชิญที่ศาลาวัดดีกว่า” หลวงพ่ออุเทนหันไปบอกบวรยศทันที “ไอ้หนู ไปกับหลวงตาก่อนมา”
“ขอรับ” บวรยศวางไม้กวาดแล้วเดินตามหลวงพ่ออุเทนไป
พระยาราชรักษ์และคุณหญิงมณีหันไปมองเด็กน้อยยิ้มๆ กันสองคน
หลวงพ่ออุเทนกำลังสวดให้พร “จัตตาโร ธัมมา วัฒฒันติ อายุวัณโณ สุขัง พะลัง” พระยาราชรักษ์และ คุณหญิงมณีกรวดน้ำ หลังจากนั้น พระยาราชรักษ์ และคุณหญิงมณียกมือไหว้อนุโมทนา หลวงพ่ออุเทนหันไปบอกบวรยศ “ไอ้หนู พาคุณเขาเอาน้ำไปเทสิไป”
“ขอรับหลวงพ่อ”บวรยศลุกขึ้นเดินนำคุณหญิงมณีไปที่หน้าศาลาวัด
พระยาราชรักษ์มองตามบวรยศอย่างเอ็นดูมาก “ลูกเต้าเหล่าใครหรือขอรับหลวงพ่อ ช่างน่าเอ็นดูเสียจริง”
“อาตมาก็ไม่รู้เหมือนกัน เมื่อสี่ปีก่อนอาตมาปักกลดอยู่ที่ริมน้ำ อยู่ๆ ก็เห็นเจ้านี่นอนอยู่บนเรือที่ลอยมาเทียบฝั่งตรงหน้าอาตมา ก็เลยต้องเลี้ยงดูมันจนถึงตอนนี้นี่แหละ” หลวงพ่ออุเทนเล่า
คุณหญิงมณีเดินกลับเข้ามานั่งได้ยินก็เอามือทาบอกตกใจ “พุทโธ่ เวรกรรมอะไรหนอ ถึงได้โดนทิ้งเช่นนี้”
“หน้าตาผิวพรรณเจ้าหนูนี่ก็ดูสะอาดสะอ้านดีนะขอรับหลวงพ่อ” พระยาราชรักษ์เอ่ยชม
“อาตมาก็คิดเช่นนั้น แต่คงเป็นเวรกรรมของมันอย่างที่โยมบอกนั่นแหละ ถึงได้มาเป็นเด็กวัดเดินธุดงค์ตามอาตมาไม่มีบ้านช่องอาศัยเช่นนี้”
คุณหญิงมณีได้ยินก็แปลกใจ “หลวงพ่อไม่ได้จำวัดอยู่วัดนี้หรือเจ้าคะ”
“อาตมาเดินธุดงค์ไปเรื่อยๆ น่ะโยม นี่ก็มาขอจำวัดที่นี่ชั่วคราว อีกสักพักก็ต้องเดินทางต่อ”
พระยาราชรักษ์และคุณหญิงมณีหันมายิ้มให้กัน “เป็นบุญของเราทั้งสองที่มีโอกาสได้ทำบุญกับหลวงพ่อนะขอรับ”
สักพักบวรยศคลานเข้ามาหาหลวงพ่ออุเทน “หลวงตาเจ้าอาวาสกลับมาแล้วขอรับ”
“เอ้อ ขอบใจมาก ไปกวาดลานวัดต่อเถอะไอ้หนู ข้าหมดธุระแล้วล่ะ”
“ขอรับหลวงตา” บวรยศลุกพรวดขึ้นวิ่งออกประตูไป
“อ้าวเฮ้ย ช้าๆ ก็ได้ เดี๋ยวก็หกล้มหกลุกหรอกเว้ย” หลวงพ่ออุเทนร้องเตือน
พระยาราชรักษ์และคุณหญิงมณีมองตามเอ็นดู
บวรยศกำลังกวาดลานวัดอยู่ พระยาราชรักษ์และคุณหญิงมณีเดินเข้าไปหา คุณหญิงมณีเรียก“หนู มานี่มา” บวรยศวางไม้กวาดพลันเดินเข้ามาหาทั้งสองคน คุณหญิงมณีหยิบเงินในกระเป๋ายื่นให้บวรยศ “ฉันให้หนูนะ”
บวรยศมองเงินสีหน้าตกใจ “กระผมรับไม่ได้ขอรับ”
พระยาราชรักษ์สงสัย “ทำไมรึ”