บทละครโทรทัศน์ ลิขิตริษยา ตอนที่ 1
บ้านเรือนไทยโบราณของหมู่บ้านชนบทในยุค พ.ศ. ๒๔๗๐ ขณะที่ฝนฟ้าคะนองในตอนกลางคืน เสียงฟ้าร้องสลับกับเสียงร้องโอดโอยของหญิงสาววัยรุ่นคนหนึ่ง ดังลั่นออกมาจากหน้าต่างที่มีแสงระเรื่อจากตะเกียงจ้าวพายุออกมาจากในบ้านเรือนไทยเรือนเล็กหลังนั้น
ซ่อนกลิ่นหมอตำแยสาวสวยในชุดสาวชาวบ้านกำลังทำคลอดให้กับหญิงสาววัยรุ่นที่กำผ้าที่ทอดลงมาจากบนขื่อ พลางร้องโอดโอยด้วยความเจ็บปวด “เอ้า เบ่งเข้า อึ๊บบบบบบบบบบบ” หญิงสาวกรีดร้องโอดโอยพยายามเบ่งอย่างสุดแรง ซ่อนกลิ่นหันไปบอกเพื่อนของหญิงวัยรุ่นเสียงดัง “อ่ะ มาช่วยกันหน่อย จับมือไว้แน่นๆ” เพื่อนของหญิงวัยรุ่นที่อยู่ข้างๆ ยื่นมือไปให้หญิงสาวกำจนแน่น ซ่อนกลิ่นกระตุ้น “อ่ะ เบ่งอีกนะจันเดี๋ยวก็ออกแล้ว”
หญิงวัยรุ่นพยายามเบ่งเต็มแรง สีหน้าทั้งเจ็บปวดและเหนื่อยอ่อนมาก “โอ๊ยยยยยย!!!!!”
ซ่อนกลิ่นช่วยรีดท้องของหญิงท้องแก่ไปด้วย เหงื่อของซ่อนกลิ่นไหลเป็นทาง “เบ่งอีก”
“โอ๊ยยย!!!!” เสียงฟ้าผ่าดังเปรี้ยงงงงงงงง ขณะที่หญิงท้องแก่กรีดร้องสุดแรง “กรี๊ดดดดดดดดด!!!!!”
เสียงร้องของเด็กดังลั่นไปทั่ว
ซ่อนกลิ่นผละมาที่หว่างขาของหญิงวัยรุ่นยิ้มอย่างโล่งใจ ก่อนจะใช้มืออุดปากเด็ก จนเสียงร้องเงียบไป
เพื่อนสาวของหญิงสาวบ้านใจคอไม่ดีหันมาถามซ่อนกลิ่น “เป็นไงบ้างจ๊ะหมอ”
ซ่อนกลิ่นใช้ผ้าห่อตัวศพเด็กที่เลอะไขและเลือดเต็มไปหมด ยื่นให้เพื่อน “เด็กมันตายแล้วว่ะ ข้าเสียใจด้วยนะ” หญิงสาวและเพื่อนร้องไห้โฮด้วยความเสียใจ “เดี๋ยวฉันจัดการเรื่องศพให้ กลับเรือนไปพักผ่อนเถอะนะ”
หญิงสาวและเพื่อนร้องไห้กอดกันด้วยความเสียใจ ขณะที่ซ่อนกลิ่นยิ้มร้ายกาจ
ในตอนเช้า หน้าบ้านไทยโบราณของพรซึ่งเป็นหมอผีอยู่ในบริเวณพื้นที่ไม่มีบ้านคน พรนุ่งกางเกงขาก๊วย ไม่สวมเสื้อเห็นรอยสักยันตร์โบราณเอื้อมมือไปอุ้มห่อผ้าห่อหนึ่งจากซ่อนกลิ่น ที่ทำท่าทางออกอาการรังเกียจสิ่งที่อยู่ในห่อผ้านั้นมาก
“ขอบใจเอ็งมากนะซ่อนกลิ่น”
“พี่รีบเอาไปเถอะ เดี๋ยวใครมาเห็นเข้า” พรพยักหน้ารับจะเดินเข้าบ้าน ขณะที่ซ่อนกลิ่นรีบเอ่ยปาก“เดี๋ยว” พรหันมาเห็นซ่อนกลิ่นแบมือ ขอเงินค่าตอบแทน “พี่ลืมอะไรรึเปล่า”
พรยิ้มรับ ควักเงินยื่นให้ซ่อนกลิ่น “อ่ะ นี่จ้ะ ฉันลืมไป” ซ่อนกลิ่นยื่นมือมาหยิบเงินในมือพร ขณะที่พรฉวยโอกาสจับมือซ่อนกลิ่นมั่บ“จะไม่มีรางวัลอย่างอื่นให้พี่บ้างหรือ”
ซ่อนกลิ่นชักมือกลับทันที อย่างไม่พอใจ“ฉันขายแค่ลูกกรอก ไม่ได้ขายตัว อย่าสะเออะ”
พรยิ้มแหยๆ “พี่ล้อเล่นน่าซ่อนกลิ่น”