บทละครโทรทัศน์ ลิขิตริษยา ตอนที่ 4 หน้า 2
เจิมหันไปมองเหล่ๆธูปด้วยความรำคาญ “ข้าจะหาอะไรแล้วมันหนักส่วนไหนของเอ็งห๊ะอีธูป”
“อ้าว ถามดีๆ ทำไมต้องมายียวนข้าด้วย เดี๋ยวข้าก็ไปฟ้องคุณผู้หญิงของบ้านเสียหรอก”
“เอ็งแหกตาดูดีๆ ตรงนี้ก็มีคุณผู้หญิงของบ้าน” เจิมสวนกลับ
ธูปหันไปเบ้หน้าใส่กรองแก้วอย่างหาได้เกรงใจไม่ “ไหนรึ ข้าไม่เห็นมี ข้าเห็นคนเดียวที่คุณหลวงยกย่องให้เป็นคุณผู้หญิงของบ้าน คือคุณซ่อนกลิ่นเท่านั้น”
เจิมได้ยินก็หมั่นไส้จะเข้าไปตบธูป “อีนี่!!! พูดจาแบบนี้วอนนี่หว่า”
“เออสิวะ ก็กูพูดความจริง” ธูปมองไปทางกรองแก้ว “ใครมันรับไม่ได้ก็เรื่องของมัน”
“ฮึ้ยยยย!!!” เจิมทนไม่ไหวเข้าไปตบธูปทันที ธูปตั้งหลักได้ก็ลุกขึ้นจิกหัวเจิมสองคนยื้อยุดกระชากกันไปมา เจิมได้ทีถีบธูปจนล้ม “ให้มันรู้เสียบ้าง ว่าอย่ามาเล่นกับคนอย่างกู”
เจิมจะเข้าไปตบซ้ำ แต่แล้วกรองแก้วเห็นท่าไม่ดีเลยดึงแขนเจิมออกมา “พอได้แล้วเจิม ปล่อยคางคกมันขึ้นวอไป อีกไม่นานมันจะรู้สึก” กรองแก้วเดินนำเจิมออกไป
เจิมหันมามองธูปอย่างหมั่นไส้ แล้วรีบเดินตามกรองแก้วไป
ธูปมองตามเจ็บใจมาก “ฮึ้ยยยย”
ซ่อนกลิ่นนอนซบอกหลวงเดชอยู่บนเตียง พอเห็นหลวงเดชหลับสนิทก็ค่อยๆ ลุกขึ้น บิดเนื้อตัวไปมาอย่างเมื่อยเหลือเกิน ก่อนจะลุกจากเตียงพลันผลักประตูออกไป
ธูปยืนอยู่หน้าห้อง ประตูห้องถูกผลักมาชนธูป ซ่อนกลิ่นตกใจโวยวาย “อีธูป เอ็งมายืนเกะกะทำไมตรงนี้ห๊ะ”
“บ่าวมีเรื่องจะเรียนคุณซ่อนกลิ่นเจ้าค่ะ”
ซ่อนกลิ่นชะงักสนใจขึ้นมาทันที
ซ่อนกลิ่นเดินตามธูปมาที่บริเวณหนึ่งของริมน้ำในบริเวณบ้าน ซ่อนกลิ่นเห็นว่ากรองแก้วและเจิมกำลังเดินสำรวจอะไรอยู่
“บ่าวเห็นสองคนนี้มางมหาอะไรอยู่นานแล้วเจ้าค่ะ” ธูปรายงาน
ซ่อนกลิ่นมองด้วยความแปลกใจ “ท่าทางไม่น่าไว้ใจ”
“นั่นสิเจ้าคะ”
“เอ็งคอยตามดูพวกมันไว้ แล้วมารายงานข้า”
“เจ้าค่ะ”
ที่ห้องนอนพิศ โฉมฉายอุ้มบวรยศที่ร้องไห้ไม่หยุด ขณะที่พิศและพวงที่นั่งคอยพับผ้าอยู่ใกล้ๆ ชักกังวล
“คุณหนูร้องไห้มานานแล้วนะคะคุณพี่โฉม”
โฉมฉายวิตก “นั่นสิ หยูกยาก็ไม่ได้ขาด ทำไมถึงไม่หายสักทีนะ”
อุ่นยกกะละมังใส่น้ำเข้ามาในห้อง “คุณโฉมคะ เดี๋ยวอุ่นเช็ดตัวให้คุณหนูนะเจ้าคะ” โฉมฉายพยักหน้ารับ ขณะที่อุ่นรีบเข้ามาอุ้มบวรยศ อุ่นมองบวรยศที่ร้องไห้ไม่หยุดด้วยความร้อนใจ “คุณบวรยศตัวร้อนไม่หายอย่างนี้ น่ากลัวจะชักเอาเสียนะคะ”
โฉมฉายหน้าเสียด้วยความกังวล “จริงรึ งั้นฉันควรทำอย่างไรดี”