บทละครโทรทัศน์ ลิขิตริษยา ตอนที่ 12 หน้า 4
หลวงเดชชะงักทันทีสีหน้าไม่พอใจ “เข้ามาที่นี่ทำไม”
ซ่อนกลิ่นลุกขึ้นมากอดแขนหลวงเดช “คุณพี่ไม่คิดถึงน้องบ้างเหรอคะ”
หลวงเดชแกะมือซ่อนกลิ่นออก แล้วเปิดประตูห้องทันที “ออกไปจากห้องฉันเดี๋ยวนี้”
ซ่อนกลิ่นหน้าเสีย “คุณพี่ ทำไมคุณพี่ถึงได้ใจร้ายกับน้องขนาดนี้ น้องคิดถึงคุณพี่มากนะคะ”
“ฉันบอกให้ออกไป กลับไปอยู่เรือนเล็กของเธอซะ แล้วอย่ามายุ่มย่ามที่นี่อีก”
ซ่อนกลิ่นชักโมโหเอาเรื่องหลวงเดช “จะไล่ฉันไปถึงไหน ฉันก็เป็นเมียคนนึงเหมือนกัน หรืออยากให้ฉันไปป่าวประกาศบอกคนให้ทั่วว่าหลวงเดชทอดทิ้งเมีย เอาไหมล่ะ”
“ก็แล้วแต่เธอจะทำ แต่ถ้าทำกันขนาดนั้น ฉันก็คงไม่เลี้ยงไว้เหมือนกัน”
ซ่อนกลิ่นหน้าเสียด้วยความตกใจ “พูดแบบนี้หมายความว่ายังไงฮะ”
“เลือกเอาแล้วกันว่าจะกลับไปอยู่เรือนเล็กดีๆ หรืออยากออกไปอยู่ที่อื่น ฉันจะแบ่งเงินให้ จะได้ไม่ต้องมาทนเห็นหน้ากันอีก”
ซ่อนกลิ่นทนฟังไม่ได้ ร้องไห้โฮออกมา “คุณพี่ใจร้าย” แล้วปราดเข้าไปทุบตีหลวงเดช
หลวงเดชโมโหผลักซ่อนกลิ่นออกจนล้ม “อร๊ายยยยยย”
พวงเดินผ่านมาพอดี ได้ยินเสียงหลวงเดชและซ่อนกลิ่นทะเลาะกันก็ตกใจ เห็นหลวงเดชผลักประตูออกมา
“กลับไปห้องเธอได้แล้ว ไปสิ”
ซ่อนกลิ่นร้องไห้เสียใจ รีบเดินออกไปทันที พวงรีบหลบทันทีไม่ให้ซ่อนกลิ่นเห็น
พวงรีบเดินมาที่เรือนคนใช้ด้วยสีหน้าตื่นเต้น ขณะที่เจิม อุ่น ผล นั่งกินข้าวกันอยู่ “เกิดเรื่องใหญ่แล้ว”
ผลหันมาถามด้วยความสนใจ “มีเรื่องอะไรอีกวะ บ้านนี้นี่มีแต่เรื่องจริงๆ”
“ฉันเห็นคุณหลวงไล่ซ่อนกลิ่นออกจากห้อง” พวงรีบรายงาน ทุกคนสนใจขึ้นมาทันที
“ฮะ จริงเหรอวะ” อุ่นแปลกใจ
“จริงสิ ซ่อนกลิ่นร้องไห้ใหญ่เลย ฉันเห็นแล้วยังอดสงสารไม่ได้เลยนะ”
“ฉันไม่เคยเห็นคุณหลวงทำแบบนี้กับซ่อนกลิ่นเลยนะ” เจิมแปลกใจ
“นั่นสิ ทำไมท่านถึงได้โกรธขนาดนั้น” ผลทำหน้างง
ธูปเดินเข้ามาพอดี เจิมเลยแกล้งแขวะใส่ธูปทันที “จะอะไรซะอีกล่ะ เวรกรรมกำลังสนองคนที่เคยทำเลวกับคนอื่นไว้น่ะสิ นายโดนแล้วใครเป็นบ่าวก็ระวังตัวไว้ให้ดีแล้วกัน”
ธูปสะอึกรีบเดินหนีออกไป เจิม พวง และอุ่นหันมายิ้มให้กัน
“สงสัยจะรู้ตัวล่ะสิ ว่าอีกหน่อยจะซวยเพราะนาย” อุ่นหัวเราะเยาะเย้ยธูปใหญ่
ธูปออกมาหยุดยืนเครียดอยู่ที่มุมหนึ่ง “ถ้าเป็นอย่างที่นังพวกนั้นพูดจริงๆ จะทำยังไงดีวะ”